Christopher Robin Review - Niks is onmogelijk, ik doe altijd niks

We zien dat Christopher Robin een arm om Poeh slaat en lacht. Poeh kruipt tegen hem aan, waardoor we wegsmelten bij dit schattige beeld. "Ik zal je nooit vergeten. In nog geen 100 jaar, jij gekke oude beer", lacht onze Janneman Robbinson. Maar tijdens de rest van deze Christopher Robin review merken we dat dit een leugen is.

Met Christopher Robin brengt Disney het ouderwetse Poeh-beertje terug. Dit keer krijgt hij zijn eigen live action film waarin knuffels op magische wijze tot leven komen in een avontuur waarin hun trouwe speelkamaraatje Christopher Robin de hoofdrol speelt.

Voor we het door hebben verandert Christopher Robin in een man waar we maar weinig respect voor op kunnen brengen. Hij wordt 'een echte volwassene' die zijn werk belangrijker lijkt te vinden dan zijn familie. Wanneer hij zijn vrouw en dochter belooft om samen er een weekendje op uit te gaan, moet hij plots overwerken. Terwijl zijn baas lekker naar de golfbaan trekt, wordt van hem verlangd dat hij de handen uit de mouwen steekt.

Gelukkig is onze gele beer met zijn kleine hersentjes plots daar om de dag te redden. Poeh heeft een rommelend maagje, maar zelf heeft hij geen honing meer in huis. Hij gaat langs bij de bekende oude vrienden, maar ook zij hebben geen honing meer en al snel blijkt iedereen verdwenen te zijn. Dan komt Poeh bij het huis van Christopher Robinson terecht, die toevallig net een hele pot honing over zijn keukentafel heeft laten vallen. Christopher was Poeh al vergeten, maar herinneringen komen weer naar boven nu de beer de honing van de tafel likt.

Daarna ontstaat een verhaal waarin humor de boventoon voert. Poeh zijn poten zitten onder de honing, maar dan maakt het beertje een opmerking: "Christopher, je vloer is wel heel erg plakkerig." Heel de film lang zorgt de beer met zijn gekke one liners voor een grijns op je gezicht. Een van de meest grappige quotes (die ook al voorbijkwam in de trailers) is nog wel één die uiteindelijk een belangrijke rol in de film gaat spelen: 'mensen zeggen dat niks onmogelijk is, maar ik doe heel de dag niks." Al helemaal tof is dat al Poeh zijn quotes in het Engels worden ingesproken met het iconisch Poeh-stemmetje van acteur Jim Cummings.

Er zijn ook andere figuren die deze film echt naar een hoger niveau tillen. Zo heeft Iejoor ook een redelijk rolletje gekregen waarbij zijn gemopper de hele bioscoopzaal wist te laten lachen. Zijn pessimistische gemekker is zo goed ingesproken dat het stemmetje van stemacteur Brad Garrett soms al voldoende is om een glimlach op je gezicht te toveren. Al helemaal wanneer hij geheel traditioneel naar andere Winnie de Pooh-verhalen, wederom zijn dierbare staartje verliest. En het schattige varkentje Knorretje laat je wegsmelten in je stoel.

Christopher Robin is sowieso een feest van herkenning voor iedereen die is opgegroeid met Winnie de Pooh. De tekenfilmfiguren worden op hilarische wijze terug naar het scherm getoverd. Niet alleen keren Poeh, Iejoor, Teigetje en Knorretje terug, ook zijn er kleine rolletjes weggelegd voor Uil, Konijn, Kanga en haar baby Roo. Uiteindelijk zullen deze laatste figuren enkel in het Honderd Bunderbos achterblijven, waardoor het aantal knuffels dat door de echte wereld moet bivakkeren beperkt wordt.

Hierdoor is er wel direct een groot verschil te zien tussen de hoofdfiguren waarvan knuffels zijn gemaakt en de bijfiguren. Zo zijn Poeh, Iejoor, Teigetje en Knorretje sowieso gemaakt van wollige knuffels die met de computer tot leven zijn gewekt. Andere personages zoals Roo lijken compleet met de computer te zijn gemaakt, waardoor ze qua stijl toch iets anders aanvoelen dan de andere figuren. In de trailers viel dit al op toen Uil plots kwam aanvliegen, maar tijdens het bekijken van de film werd ook duidelijk dat personages als Uil met hun CGI-uiterlijk toch minder schattig en knuffelbaar waren dan andere pluizige Poeh-vriendjes.

Het is begrijpelijk dat hiervoor is gekozen, omdat deze CGI-figuren maar in een paar scenes voor komen. Toch is het verschil duidelijk zichtbaar, waardoor het realistische vachtje van bijvoorbeeld Konijn plots meer aandacht trekt dan hij in die scene verdiende. Ook valt het op dat sommige figuren toch een ander stemmetje hebben dan we gewend zijn. Dit zorgt ervoor dat je soms een klein beetje uit het verhaal wordt gehaald.

Gelukkig is er stevig acteerwerk van echte acteurs om je terug naar de realiteit te halen. Ewan McGregor weet zijn personage Christopher erg leuk te brengen en ons te overtuigen over een flinke dosis inlevingsvermogen te beschikken. Hij voert veel dialogen met een Poeh-knuffel, wat voor hem niet makkelijk moet zijn geweest om al die dialogen ook nog geloofwaardig tot leven te laten komen. Soms moet je bijna een traantje wegpinken.

Hayley Atwell weet haar rol als zorgzame moeder ook erg goed neer te zetten. Eerder speelde zij nog Agent Carter in het Marvel Cinematic Universum. Uiteindelijk steelt voornamelijk kindacteur Bronte Carmichael de show als de dochter van Christopher Robin. Het komt sterk naar voren dat deze dochter het maar niks vindt dat haar vader nooit thuis is. Maar het word al helemaal leuk als zij uiteindelijk Christopher zijn oude vriendjes ontdekt en op haar eigen expeditie gaat en ze ook echt de ruimte krijgt om schermtijd te winnen.

Uiteindelijk is deze live action film niet alleen maar humor, er zijn ook meer serieuze momenten. Voordat de film in premiere ging waren er al memes waarbij er absurde vergelijkingen werden gemaakt met Stephen King's IT. Dit is een vergezochte vergelijking omdat de manier hoe Christopher Robinson op een filmposter aan Pooh een ballon gaf, heel erg overeenkwam met een filmposter van die horrorfilm. Geen zorgen, dit is een familiefilm.

Net als bij andere Disney live action-films, zijn deze films wel minder geschikt voor de echt allerkleinste. Waar je met de kleinsten met gemak een Disney klassieker erbij pakt, wordt het hier allemaal toch wat realistischer en komen er zelfs een paar actie scenes voorbij. In de tekenfilms kon de beer nog met gemak over zijn liefde voor honing zingen (Everything is Honey), maar in deze film komen ook meer serieuze thema's naar voren. Hierdoor is Christopher Robin eerder geschikt voor de kinderen die ouder dan 6 jaar zijn.

De film is minder donker dan andere live action films zoals Beauty and the Beast en The Jungle Book. Deze films kregen geen Nederlandse nasynchronisatie. Christoper Robinson komt wel nagesynchroniseerd naar de Nederlandse bioscopen als Janneman Robinson.

Met Christopher Robin wordt duidelijk dat Poeh jaren nadat hij Janneman Robinson voor het eerst ontdekte, nog steeds door jong en oud wordt omarmd. Dat blijkt ook maar omdat we op de terugweg na de filmvertoning zelfs iemand voorbij zagen komen die nog een Poeh-knuffel bij zijn kind in de wieg stopte. Deze film speelt met veel humor goed in op de vraag naar dit schattige beestje dat je gewoon al vanaf het eerste moment laat wegsmelten.

Is er een dag waarin je niks te doen hebt? Dan is vandaag het perfecte moment om te genieten van de levenslessen van deze schattige beer: "Wat voor dag is het vandaag, Janneman Robinson?" "Het is vandaag." Poeh: "Mijn favoriete dag."