Brain Training voor Nintendo Switch review - Een fit brein of een heleboel hoofdpijn?

Jij bent je brein. Als je je brein niet voldoende uitdaagt en verzorgt, dan heb je dus jezelf daar mee. Brain Traning wordt al sinds de release op DS op de markt gebracht als een game om je hersenen te blijven stimuleren. Op een leuke manier kun je met de gameserie studeren! Nu probeert Nintendo de Switch-gebruikers ook de leermethoden van Dr. Kawashima bij te brengen. Het resultaat van de studeersessies is terug te lezen in deze Brain Training Nintendo Switch review.

Wat zou het mooi zijn als je door elke dag vijf minuten een spelletje te spelen, plots een genie kan worden op een heleboel gebieden. Vol enthousiasme duik je in Brain Training en elke titel is het weer hetzelfde feestje. Je bent in de twintig, maar volgens de game heb je het brein van een senior die nog net met enorme gewrichtspijn zichzelf overeind kan houden met behulp van een rollator. Je aftakelende brein krijgt een score waarover je niet naar huis durft te schrijven en daarom voel jij je als gamer wel verplicht om elke dag vijf minuten een paar minigames te spelen.

Een aloude formule die werkt, want al sinds de Nintendo DS-versie zijn de weken na release van deze game wereldwijd echte 'workouts' ingepland om elke dag die vijf minuten te halen. Onder het motto 'wat niet gebroken is, hoef je niet te fixen', wordt dezelfde ervaring fijntjes overgedaan voor mensen die geen Nintendo DS hebben. Opnieuw probeer jij de leeftijd van je brein omlaag te halen door exact dezelfde minigames te spelen die jaren terug ook al in het spel opdoken. Zo mag je hoofdrekenen, verbind je bolletjes met elkaar (A->1->B->2->C->3 et cetera) en bespeel je een piano door bladmuziek te lezen en de corresponderende toets op je digitale piano in te drukken.

Brain Training heeft waarschijnlijk in veel gevallen flink stof gehapt, dus ergens lijkt het logisch als je al die oefeningen weer even moet opfrissen. Toch voelt het wat goedkoop om te zien dat alles zo klakkeloos wordt gekopieerd en geplakt. Frustrerend begint het te worden als een seniorenbrein je wordt aangepraat omdat in veel gevallen de software moeite heeft om je doktershandschrift te ontcijferen. Bij het hoofdrekenen probeer je vluchtig een vijf in te voeren, maar de handschriftherkennissoftware kan er geen kaas van maken. Regelmatig worden je strafpunten gegeven omdat je een 1 bedoelde, maar het spel denkt dat je een 7 antwoordde.

De software weet dat de vijf voor problemen kan zorgen, want in de instellingen is een optie zodat je kan doorgeven of je de vijf wel of niet met twee streken maakt. Wordt de software door die functie slim genoeg om geen fouten meer te maken? Nee. Op een gegeven moment leer je met de frustatie leven en weet je hoe je zo'n mislukte vijf moet maken, dat de software het als een perfecte vijf aanziet. Al snel verandert Brain Training daardoor in 'handschrift training'. Gelukkig zijn er ook minigames waarbij je niet bent overgeleverd aan een net en herkenbaar handschrift.

Zo merk je op den duur dat het spel toch verschillende nieuwe minigames aan de mix lijkt toe te voegen. Er is daarentegen wel een probleem met die nieuwe minigames: ze maken allemaal gebruik van de losse controllers. Alhoewel het heel slim lijkt om gebruik te maken van alle technische snufjes die de rechter Joy-Con biedt (een camera en infrarood/warmte-sensor), maar in theorie maakt dit marketingtechnisch een flink gemis voor mensen die net een prachtige nieuwe Nintendo Switch lite hebben aangeschaft. In minigames waarbij je potjes 'Steen, Papier, Schaar' speelt, kom je dan tot de conclusie dat het spel eigenlijk een middelvinger naar je opsteekt omdat je de oefeningen niet kunt doen. Tenzij je natuurlijk een paar losse controllers aanschaft.

Deze beperking is voornamelijk te merken tijdens de zogenaamde Snelle Training. Dit is een modus waarbij je ruim zes oefeningen krijgt voor multiplayer en IR-sensorgebruik. Alhoewel de oefeningen zelf voor uitdaging zorgen, zijn ze niet echt afwisselend. Het is leuk om in multiplayerspellen toch eventjes oefeningen te doen en het is tof om te zien dat de nieuwe minigames gebruik maken van de unieke functies van de normale Switch, toch is dit niet een modus die je urenlang speelt. De meeste tijd spendeer je toch alleen door dagelijks een training uit te voeren.

Sowieso is Brain Training niet een spel om urenlang je brein te blijven prikkelen. Je pakt het spel er enkele weken lang, dagelijks eventjes bij, probeert wat oefeningen te doen en wordt beloond. Zo krijg je een agenda waarop je na het behalen van een oefening een stempel mag plaatsen. Een toffe toevoeging is dat je (anders dan op de DS) dit keer meerdere stempels per dag kunt behalen. Daardoor voel je je toch net iets meer beloond wanneer je besluit om meer dan één oefening per dag te doen. Sowieso werken die stempels wel als beloning omdat je wel elke dag terugkeert en jezelf voor de kop wil slaan als je toch op een dag een stempel blijkt te missen.

Uiteindelijk is Brain Training voor de Nintendo Switch weer één van de vele verzamelingen oefeningen die je zeker een paar weken zoet zullen houden. Een groot deel van de verzameling bestaat uit oude minigames, maar omdat je die oude games waarschijnlijk een flinke tijd hebt laten verstoffen, kun je wel weer wat extra oefening gebruiken om niet op 'walking speed' maar als een sneltreinvaart geslaagd door de oefeningen te gaan. Jammer is alleen dat het spel je in de steek laat als het om handschriftherkenning en Switch Lite-gebruikers vrijwel niets nieuws zullen ervaren. Al de nieuwe dingen zitten namelijk achter functies die voor hen helemaal niet kunnen werken.

Wat trouwens wel netjes is, is dat er standaard een stylus bij het spel geleverd wordt. Dat maakt het toch een stuk makkelijker om het spel te bedienen. Vooral bij de verschillende schrijfoefeningen die anders nog veel meer onnodige hoofdpijn zouden hebben bezorgd.