Binary Domain Review

Wat als er robots verkleed als mensen in ons midden rondlopen, waarvan wij niet eens weten dat het robots zijn? Het zou je beste vriend kunnen zijn, je geliefde, of zelfs je schoonmoeder. Een vreemde theorie, maar het zet je wel aan het denken. Dezelfde vraag stelt men ook in de Japanse third person shooter Binary Domain. In deze game lopen er genoeg kwaadaardige robots rond, wat ertoe leidt dat jij er talloze af mag knallen. Klinkt als I Robot: The Game, heerlijk! Wordt ons verlangen naar kapotgeschoten schroot in Binary Domain bevredigd?

Het verhaal in Binary Domain is vrij interessant. De hoogste tijd dus voor een uitleg. Zeventig jaar in de toekomst is een deel van de wereld in puin opgegaan door de opwarming van de aarde, een fenomeen waar ook wij in het echte leven last van hebben. Op deze ruïnes zijn nieuwe steden gebouwd. Het verschil met vroeger is echter dat mensen geen alledaagse baantjes meer hoeven te uit te oefenen, want die worden nu vervangen door robots. Nee, luiheid kent geen tijd.

Het Amerikaanse bedrijf Bergen heeft het grootste gedeelte van de wereldaandelen in robothandel in handen gekregen, wat als resultaat heeft dat Amerika het dominerende werelddeel is geworden. Foute boel, want die macht wordt daardoor flink misbruikt. Japan vecht echter terug, want tja, het is wel hét land dat het meest geavanceerd is qua technologie. Daar zijn namelijk robots uitgevonden die eruit zien als mensen en zelfs geprogrammeerd zijn om te denken en te voelen als een mens. Wanneer hun identiteit aan het licht komt, raken ze ook in paniek omdat ze geen idee hebben wat er gaande is. Foute boel.

Levensechte robots
En daar begint het verhaal van Binary Domain. Men verdenkt dat deze menselijke robots, ofwel 'Hollow Children', onderdeel vormen van een nieuwe terroristische beweging. Verschillende landen sturen daarom hun beste mensen om met elkaar samen te werken en gebieden te ontdoen van kwaadaardige lopende stukken schroot, ofwel een 'Rust Crew'. Tijd voor een tripje naar het land van de rijzende zon! Jij als speler kruipt in de rol van Dan Marshall, een voormalig special ops agent die een typische lak-aan-alles houding heeft. Gelukkig krijgt hij hulp van verschillende bondgenoten die elk hun mannetje staan. De Rust Crew waar jij je in bevindt, bestaat uit bizarre personages. Wat dacht je van een Chinese schone die met een snipergeweer huishoudt? Of een brede zwarte man die bijna niet dood te krijgen is? Aan variatie geen gebrek, dus.

Gears of War, maar dan anders
Bij aankomst word je al verwelkomd door massa's aan robots die jou klein willen krijgen. Wat is hier toch allemaal gaande? Het gevolg is dat Dan vaak genoeg zijn wapens zal moeten trekken. Als je echter denkt dat Binary Domain een alledaagse shooter is, dan heb je het mis. Op het eerste oog lijkt de game verdacht veel op Gears of War, aangezien de camera zich constant dicht achter Dan bevindt en hij beschutting kan zoeken achter obstakels om vervolgens de vijanden dood te knallen. Op bepaalde fronten kun je ook duidelijk zien dat SEGA met deze game leentjebuur heeft gespeeld bij Epic's fantastische shooters. Maar Binary Domain pakt het allemaal toch net even anders aan.

Waar je in Gears of War je eigen huid moet zien te redden door slim met beschutting om te gaan, moet je in Binary Domain veel meer multitasken. Dan is een leider en moet commando's geven aan zijn team. Roep op de juiste momenten "Vuur!" of "Terugtrekken!" en je bent al een eind op weg. Het is ook geen overbodige luxe om deze commando's tot je beschikking te hebben, want jouw teamgenoten hebben een absolute passie voor het lopen in jouw vuurlijn, een eigenaardigheid waar veel shooters last van hebben. Het geven van commando's kan deze schade gelukkig een klein beetje beperken. Leuk bijkomend detail is dat je ook zelf opdrachten in de woonkamer kunt schreeuwen, mits je een microfoon hebt. Zullen de buren leuk vinden.

Vechten voor de liefde van jouw team
Normaal gesproken is het niet zo erg als je een kogel of twee op een bondgenoot afvuurt - lekker sadistisch - maar in Binary Domain moet je toch wat beter oppassen met wat je doet, wil je de relatie met jouw team verbeteren. Jouw prestaties bepalen namelijk hoe jouw teamgenoten over je denken. Schiet je vijf robots vliegensvlug dood, dan resulteert dat in complimenten en waardering, zaken die worden opgeteld in de waarderingsmeter.

Kogels van jouw hand die in het lichaam van jouw groepsgenoten belanden, leiden dus tot boosheid en ook dat zie je weer terug in de meter. Lekker belangrijk, toch? Zeker weten. Want hoe voller de meter, hoe beter het team naar jouw commando's luistert. Hetzelfde geldt andersom. Begin je dus een onmisbaar wiel aan de wagen te worden, dan zullen teamgenoten soms ook voorstellen om speciale moves uit te voeren, zoals een incidentele bazookakogel of granaat, van het huis. Cruciale zaken op het slagveld, waar duizenden kogels je om de oren vliegen. En stiekem hebben wij ook extra goed ons best gedaan om waardering te krijgen van Feye, de beeldschone Chinese schone die met haar snipergeweer rondloopt, want Dan is nu eenmaal een womanizer. In liefde en oorlog is namelijk alles geoorloofd.

Verwarrende gesprekskeuzes
Het is jammer dat de dialoogopties in gesprekken met teamgenoten soms wat verwarrend kunnen zijn. Tussen keiharde schietpartijen door kun je namelijk over missies en alledaagse dingen praten met jouw team. Rustgevend, maar tegelijkertijd ook uitdagend. Want maak je de juiste keuzes, dan zul je ook dan beloond worden met waardering van teamgenoten. Wanneer iemand vragen aan je stelt, dan zijn de antwoorden die je kunt geven soms totaal ongepast en moet je jouw hersens diep laten kraken over welk antwoord het meest gepast is. Onnodige designkeuze, of zouden deze opties letterlijk vertaald zijn uit de Japanse versie?

Het mag de pret echter niet drukken. Terwijl het verhaal zich gaandeweg uitdiept, beginnen de personages zich namelijk meer te ontwikkelen. Waar je in het begin nog denkt: "wat moet ik met dit team aan vreemde snuiters?", ben je na een paar uur spelen helemaal gehecht geraakt aan het doen en laten van iedere bondgenoot. Daarom is het soms moeilijk kiezen welke mensen jij meeneemt op je missie, want je kunt er steeds maar twee tegelijk meenemen. Wat opvalt is dat de dialogen tussen Dan en zijn gekozen team niet gauw vervelen, ongeacht wie je meeneemt. Iets wat Binary Domain verdomd goed heeft uitgewerkt. Dit moedigt je tevens aan om de game nog een keer te doorlopen, gewoon om te kijken hoe een ander team reageert op dezelfde situaties.

Ledematen afknallen
En dat is maar goed ook, want oorlog voeren zul je. Tegen robots welteverstaan. Wat het vechtsysteem in Binary Domain zo bevredigend maakt, is de schadedetectie. Hoofdschoten zijn zoals in iedere andere shooter extra sterk, maar veel leuker is het om een robot van zijn benen te beroven zodat hij tegen de grond slaat. Laat je het zover komen, dan zal hij zijn laatste krachten gebruiken om alsnog naar je toe te kruipen en je proberen onderuit te halen. Keiharde Terminators, dat zijn het! Levenloos, maar niet minder gevaarlijk.

Bij iedere ledemaat die je tot schroot hebt geknald, krijg je geld dat je kunt gebruiken in de verschillende winkels die je tegen zult komen. Het loont dus om niet meteen voor het hoofd te gaan, maar wat creatiever om te gaan in het zaaien van dood en verderf. Ook slachtpartijen in korte tijd leveren keiharde pegels op, dus pak een geweer en knal erop los. Dit werkt bij zowel de kleine lopende stukken metaal, als de beeldvullende bazen die je vaak genoeg tegenkomt. Ja, je zult genoeg climaxen tegenkomen.

Geld maakt heel gelukkig
Maar wat heb je aan geld in een oorlogsgebied? Nou, met geld kun je ammunitie kopen, maar ook nieuwe wapens of zelfs opwaarderingen voor jouw team. Totaal geen overbodige luxe, als je je bedenkt dat je het uiteindelijk tegen vele tientallen robots tegelijk moet opnemen. Alle hulp is welkom, moet je maar denken. Zoals de meeste vrouwen met de creditcard van hun man merken, ben je vrij snel door je financiën heen als je alles maar gaat kopen. Vooral als je ook je wapens sterker gaat maken, want dat kost geld. Veel geld. Ga dus tactisch met je geld om, want ook in 2082 is het crisis.

Mooie grafische stijl
Dat Binary Domain zich in de toekomst afspeelt, blijkt overigens wel uit het grafische jasje. Deze game ziet er verrassend goed uit, met een hele overtuigende visuele stijl en personages waarbij je de stoppeltjes zowat kunt zien. Ook strak vormgegeven omgevingen die een futuristische stad aanduiden staan in Binary Domain centraal. En dat is precies de juiste basis voor de sfeer die de game uit wil stralen. Een stille stad die wordt overspoeld door tienduizenden robots. De omgevingen worden helaas soms wat eentonig, maar gezien jij je in volle vaart door de gebieden heen moet knallen, is het niet erg storend.

Hap-slik-weg online modi
Binary Domain kent ook een online gedeelte, waarin je los kunt gaan in standaard modi die lijken op 'Team Deathmatch' en 'King of The Hill'. Of in 'Invasion' modus, waarin je het gezamenlijk moet opnemen tegen steeds sterker wordende groepen vijanden. In het online gedeelte kruip je in de rol van een willekeurige soldaat, die de beschikking krijgt over verschillende wapens en opwaarderingen. Het werkt in de praktijk, maar wordt op geen moment memorabel. Binary Domain moet je daarom ook niet kopen voor de multiplayer, maar voor de zeer aangename verhaalgedreven modus. Het is daarom ook extra jammer dat de singleplayer niet langer dan een uur of tien duurt, wat nog steeds niet slecht is als je kijkt naar de lengte van een gemiddelde shooter. Gelukkig moedigt de game je aan om de game nogmaals te doorlopen met een ander team.

De multiplayer van de game had echter veel beter kunnen zijn door de aanwezigheid van split-screen. Een game als Binary Domain leent zich namelijk uitstekend voor een zeer geslaagde avond met een vriend of vriendin op de bank. Lekker samen robots terug naar het moederbord schieten, terwijl jullie samen druk tactieken bespreken. Vooral in Invasion zagen we dit wel zitten. In Gears of War werkte dit uitstekend. Het is daarom ook extra jammer om te moeten opmerken dat split-screen mogelijkheden in zowel de offline- als online modi schitteren door afwezigheid. Waarom nou toch? Niet alleen wordt de game zo aanzienlijk vaker uit de kast getrokken, maar het vergroot de intensiteit op het slagveld ook alleen maar. Dit zeggen we niet bij alle games, maar als je Binary Domain speelt, dan weet je dat deze game erom schreeuwt om samen doorlopen te worden. Absoluut een gemiste kans.

Onze wereld over zeventig jaar?
Het moge duidelijk zijn dat robots afknallen een geweldig tijdverdrijf is. Het verbaast ons dat Binary Domain niet de media-aandacht heeft gekregen die het verdient, want deze game is in onze ogen absoluut een aangename verrassing. Binary Domain is dan ook een vrij succesvol experiment van SEGA om een Japanse variant op de Gears of war formule te maken. Het verhaal is aangrijpend en zet je aan het denken, want de achterliggende gedachte is nog niet eens zo'n gekke reflectie op onze mogelijke toekomst. Maar ook de vuurgevechten en het groepssysteem zijn steengoed uitgewerkt. We zijn minder te spreken over het feit dat teamgenoten soms maar wat graag in jouw vuurlinie lopen, om vervolgens te gaan schelden dat jij geen vriend meer bent. Ook de multiplayer is alles behalve imponerend, met beperkte coöperatieve mogelijkheden die hieraan bijdragen. Eeuwig zonde. Ben je echter een fan van dit soort shooters, dan kun je je met een gerust hart aansluiten bij Dan en zijn groep antihelden.