Big Little Lies Review - Geweld, angst, seks en grof taalgebruik!

Big Little Lies is een korte miniserie naar aanleiding van het gelijknamige boek van Liane Morarty. Een bestseller. En dus hoopt regisseur Jean-Marc Vallée ook op de buis hetzelfde succes te kunnen halen. In deze Big Little Lies review lees je hoe dat uitpakt.

Wat meteen opvalt aan Big Little Lies is de cast die vol zit met bekende namen. De hoofdrol wordt vertolkt door drie vrouwen, die gespeeld worden door Reese Witherspoon, Nicole Kidman en Shailene Woodley. Ook op het mannelijk front is er een bekende kop, namelijk Alexander Skarsgard. Allemaal zijn ze genomineerd, evenals Laura Den die een bijrol heeft, voor een Emmy Award dit jaar.

De serie laat zich het beste omschrijven als een zwarte komedie. Hoewel de grappige scenes niet heel uitbundig aanwezig zijn. Er is meer oog voor drama. Er gebeurt namelijk van alles in het dorp waar de vriendinnen Madeline (Witherspoon), Celeste (Kidman) en Jane (Woodley) wonen. Jane is een alleenstaande moeder en is net nieuw. En haar zoontje wordt er al snel van beschuldigd dat hij een ander kind gepest zou hebben. Is dit waar?

In Big Little Lies blijkt er van alles in ieder geval niet waar te zijn, zoals de titel al doet vermoeden. De drie vriendinnen, en tevens moeders, proberen uit te stralen dat ze het ideale gelukkige leven leiden. Maar ondertussen is er van alles mis en dan ook echt goed mis. Daarbij is het ene schandaal nog groter dan het andere. En de vraag is wat er na zeven afleveringen van zo’n 49 minuten per stuk allemaal lekt en aan de grote klok gehangen gaat worden en wat niet. Kan er überhaupt iets geheim blijven in een dorp waar iedereen elkaar lijkt te kennen?

Een glansrol is in ieder geval weggelegd voor een van de mannen van de vriendinnen: Skarsgard. Hij kruipt in de rol van Perry en speelt de man van Celeste. De eerste minuten lijkt hij dé ideale echtgenoot: knap en lief voor de kinderen én er wordt hevig op los gevreeën. Maar al gauw blijkt dat Perry een probleem heeft, namelijk losse handjes.

Skarsgard voert zijn rol subliem uit: dan weer de gepassioneerde tedere echtgenoot, om te ontpoppen in een monster dat de boel thuis tiranniseert. Het is verfrissend om te zien, gezien hij het tot dusver toch vaker van zijn looks moest hebben. Denk aan zijn vampierrol in de HBO hitserie True Blood en het wat recentere The Legend of Tarzan.

In Big Little Lies laat Skarsgard zich van zijn allerbeste kant zien, namelijk dat hij écht kan acteren. We kijken dan ook niet vreemd op als hij in september die Emmy Award voor beste rol in de wacht sleept. Zijn interactie met Kidman is bovendien voortreffelijk.

Dat Kidman kan acteren weten we al veel langer, maar het mag toch best ook onderstreept worden dat zij haar rol óók voortreffelijk speelt en vooral de scenes tussen hen énorm overtuigend zijn. De dialogen lijken echt. De sessies bij de psycholoog geloof je. En je oog wordt gegrepen door hevige seksscènes. Agressieve seks is namelijk iets waar het duo niet vies van is en er is dan ook al van alles over gezegd op het internet!

Big Little Lies lijkt in eerste instantie een serie voor vrouwen, maar eigenlijk is dat misleidend. Het mogen weliswaar vrouwen zijn die te dealen hebben met hun dagelijkse sleur en veel problemen. De onderwerpen als het gezinsleven, seks, het huwelijk, ouderschap en vriendschap gaan eigenlijk iedereen aan. En daardoor is het zomaar een miniserie om te bingewatchen voor vrouwen én mannen.

Het enige wat zonde is, is dat je de grootste plotwending al van mijlenver ziet aankomen. Iedereen met een beetje bingewatch-historie weet in de eerste aflevering al wat er in de laatste aflevering gaat gebeuren en dat is toch echt heel jammer. Een ander gemis is dat de rollen van de overige mannen iets minder ‘krachtig’ over komen dan die van de vrouwen.

Skarsgard steekt er met kop en schouder bovenuit, waardoor de rest van de cast eigenlijk in het niets valt. Dit komt ook omdat de rollen van de andere mannen iets ‘saaier’ zijn dan het moeilijke karakter van Perry. Maar evengoed denk je dan als kijker dat dit opgelost had kunnen worden met wat interessante dialogen. Helaas zijn de dialogen van deze heren ‘te’ braaf en valt het in het niets met alle drama van de rest. Al valt het te begrijpen, je kan niet elk personage een dramatisch leven meegeven van heb ik jou daar.

Maar dit vergeet je al snel omdat er dus genoeg interessant te beleven valt met de hoofdrolspelers. Als je toe bent aan een nieuwe serie met flink wat drama én acteerwerk van een hoog niveau is Big Little Lies je op het lijf geschreven. Het is misschien niet een serie die meteen in je op zou komen, omdat er om je heen misschien minder over gepraat wordt. Maar neem van ons aan dat de serie de moeite waard is

Bovendien heb je echt wel tijd om zeven afleveringen te kijken. Daarbij is de kans groot dat er na september veel meer over de serie gepraat wordt, want reken maar dat de serie wat Emmy’s in de wacht gaat slepen. Dat durven we in deze Big Little Lies review te zeggen. En dan zou het toch leuk zijn dat jij op voorhand al gekeken hebt, nietwaar?