Baldur's Gate 3 Review - Duiveltje in de details

Baldur's Gate 3 nam de wereld bij storm. De game is al sinds oktober 2020 in early access, maar sinds kort kan je eindelijk aan de slag met het volledige spel. Is het je tijd waard? Lees daarvoor gauw verder.

Baldur's Gate 3 is een old school cRPG zoals we die kregen met de oude Fallout of Final Fantasy games. Top down, met turn based gevechten en vooral keuzes die impact hebben op het verhaal. Moderne voorbeelden zijn vrij schaars, met Larian's eigen Divinity 1 en 2 en Disco Elysium als enige spellen die direct te binnen schieten.

Niet gek, want er gaat een hoop werk in zo'n game zitten. Als spelers vrije keuze hebben, dan betekent dit dat je aanzienlijk meer moet bouwen. Want alles dat je niet kiest zit ook nog onder de kap. Dus het komt als geen verrassing dat Larian nog drie jaar nodig had na de release van akte 1 in early access.

En Baldur's Gate 3 is echt vrij. Je kan vrienden maken met de vijand, vijanden maken van je vrienden en zelfs je eigen gezelschap vermoorden als je dat wil. Je bouwt een personage door te kiezen uit 11 rassen en 12 klassen, die elk ook weer zo'n drie subrassen/klassen hebben. En je kan klassen combineren, wat de opties nog eens aanzienlijk vergroten. Dan bouw je nog eens een team van vier, met drie andere personages die je op vergelijkbare manieren in elkaar mag zetten. Dus de keuze is, zacht gezegd, reuze.

Baldur's Gate 3 speelt zich direct na de gebeurtenissen van Descent into Avernus af. Als je veel DnD, en dan vooral ook gemaakte modules speelt, dan zegt dit je vast een hoop. Het wordt gezien als een van de beste modules die je kan kopen van Wizards of the Coast zelf. Zo niet, dan heb je geen idee. Het maakt ook niet uit, je kan de game prima spelen zonder voorkennis van het verhaal.
Maar je zal wat gebeurtenissen en zelfs personages herkennen.

Jij wordt wakker op een alienachtig schip, waar een wezen dat op Davey Jones uit Pirates of the Caribbean lijkt een soort larva via je oog je hoofd in laat kruipen. Dan wordt het schip aangevallen door een draak en door de chaos die ontstaat, weet jij jezelf te bevrijden.

Je ontdekt dat het tentakelmonster een Mind Flayer is en de parasiet in je hoofd een Illithid larva. Als het volgroeit zal ook jij transformeren in een Mind Flayer, verlies je al je autonomie en word je deel van de hive mind. Dat wil je uiteraard niet en daarom ga je op zoek naar een geneesmiddel samen met wat andere ongelukkige ontsnapte personen. Zoals dat gaat in grootschalige RPG's stuit je in je zoektocht op een plot dat de hele wereld, of in dit geval in ieder geval Baldur's Gate en de Sword Coast waar het onder valt, bedreigt. En jij moet dit stoppen.

Als je deze beschrijving en de eerdere vrijheid in character creation leest en lichtelijk in paniek raakt ben je niet alleen. Het is misschien controversieel, maar we beginnen even met een minpunt in een game die zonder twijfel top is: je moet er even in komen.

Dat wil zeggen: als je niets weet van Dungeons & Dragons en je hebt ook nooit Divinity 1 of 2 gespeeld, dan is Baldur's Gate 3 wel een hoop om te verteren. Wat is een actie? Wat is een bonusactie? De tutorial doet ook niet het beste werk om dit aan je uit te leggen. Het is misschien meer gericht op mensen die al een beetje weten, maar de introductie had best wat minder dens mogen zijn.

Daar tegenover staat dat je eigenlijk al een groot gedeelte begrijpt als je wel bekend bent met DnD. Het gros van die mechanieken zijn namelijk één op één overgenomen. Er zijn natuurlijk wat veranderingen gemaakt om de game wat dynamischer te maken en de Ranger en Monk hebben welkome reworks gekregen. Maar dat 'shove' nu een bonusactie is in plaats van een actie zal een ervaren roleplayer er niet van weerhouden om te snappen hoe het spel werkt. Nu alleen de knoppen nog.

Maar dan klikt het en zit je er helemaal in. Je begint in een schip dat actief aan het crashen is. Overal is vuur, er zijn breinen op vier poten met tentakels die je aanvallen en zelfs duivels en demonen die niet zo'n fan van jou lijken te zijn. Je vindt gauw twee metgezellen in Lae'zel en Shadowheart, maar voor de rest wil praktisch alles je hier dood hebben. Je twee metgezellen willen elkaar overigens ook dood hebben, wat ook niet helpt. Dus je zit gelijk in de actie. Oh, en als je Lae'zel of Shadowheart koos als je eigen personage, dan moet je het aan het begin met een teamgenoot minder doen.

Als je eenmaal bent 'geland' kalmeert de boel en krijg je de kans rustig rond te kijken. Je hebt geleerd hoe skill checks en combat werkt en mag nu daadwerkelijk keuzes maken. Keuzes die meteen al impact kunnen hebben. Want de personages die je rondom je landingspunt ontmoet kun je rekruteren, maar je kan ook vijanden van ze maken of een gevecht met ze aangaan. Baldur's Gate 3 laat je gewoon impactvolle 'fouten' maken en jij moet daarvan leren.

Dat is precies wat deze game zo krachtig maakt. Het is jouw game. Je doet waar je zin in hebt. Wil je je aansluiten bij de grote boze schurken van het verhaal? Dat mag. Graag zelfs. Een van de metgezellen kan je alleen recruteren als je dat doet. Speel je iemand met vlugge handjes die alles dat los en vast zit in eigen broekzak stopt en alleen helpt als er een beloning tegenover staat? Geen probleem. Maar wees wel voorbereid op de gevolgen van je keuzes. Want die zijn er. En ze zijn niet altijd wat je verwacht. Ook goede daden gaan zelden ongestraft. Het enige dat je niet kan doen is het hoofdverhaal negeren, want dan loop je op een gegeven moment vast.

Of het de tijd waard is is een belangrijke vraag, want om het uit te spelen zonder te speedrunnen zal je toch zeker wel een uurtje of honderd kosten. Dat is een hevige investering en je moet het ervoor over hebben. Zoek je iets kleins voor tussendoor, dan is dit waarschijnlijk niets voor jou. Maar dat wist je waarschijnlijk al, anders was je hier niet gekomen.

Die tijdsduur kan je natuurlijk wat trimmen, want je hoeft echt niet alles te doen. Zeker de zijmissies van metgezellen waar je niet echt om geeft kan je negeren. Dat gezegd hebbende, de zijcontent van Baldur's Gate 3 is verrassend goed als je kijkt naar de omvang. Dus eigenlijk wil je zoveel mogelijk meemaken. Maar je hoeft er niet naar op zoek. Doe lekker wat op je pad komt en kijk naar dingen die je opvallen, maar ga niet elk hoekje van de kaart bezoeken, tenzij je natuurlijk een completionist.

Of dit een pluspunt of minpunt is ligt heel erg aan jou, maar weet dus wel dat Baldur's Gate 3 tijd gaat vreten als geen ander. Het houdt je ook vast, want het volgende doel is altijd binnen handbereik. En drie of vier andere doelen ook, want er zijn honderden quests om door te lopen. Nog geen uur in de game stopten we al met alle boeken lezen. Daar heeft niemand tijd voor. De cutscenes skipten we niet, want die zijn het kijken waard.

Het is haast ondenkbaar dat een game zo groot als deze komt zonder bugs. En inderdaad, ook Baldur's Gate 3 moet eronder lijden. In singleplayer zijn we niet al teveel tegengekomen. In het kamp verdwenen onze kleren opeens, waardoor we plots naakt waren in een cutscene. En dan bedoelen we echt naakt, niet met nog een onderbroekje aan. Maar naast dat hadden we niet echt problemen.

In multiplayer is dat wel anders. Vooral glitches die ervoor zorgden dat spelers verschillende dingen zagen konden wel eens voor problemen zorgen. Ook is er soms geen geluid in een cutscene, of kom je niet goed een gevecht in of uit als jij niet de persoon was die het gevecht begon.

Het is niet onspeelbaar, verre van. Wij hebben het prima naar onze zin in onze multiplayer playthrough. Maar de bugs zijn soms wel een beetje een rem als we gewoon lekker aan het cruisen zijn. En dat is jammer. Af en toe moet je even een restart doen. Dus sla vaak op!

Wat je misschien helpt met bepalen of de tijdsduur een plus- of minpunt is, is de kwaliteit van Baldur's Gate 3. En dan bedoellen we vooral de quests. Die zijn namelijk uitstekend. Er zijn niet van die vervelende fetch quests waarbij je een X-aantal bloemen moet plukken, of een Y-aantal ratten moet verslaan. Ze zijn inhoudelijk, ze doen ertoe. En meestal kan je binnen een quest kiezen wat je ermee doet of moet je zelf uitvogelen wie bijvoorbeeld de dader is.

Dit is opvallend, zeker in een game die zo groot is als deze. Het is ook waarom andere ontwikkelaars zich zo'n zorgen maken om het voorbeeld dat hiermee gezet wordt. Het is dus wel mogelijk zoveel content te leveren zonder het te vullen met tientallen uren aan breindode padding. Je moet er alleen tijd en moeite in steken. En dat heeft Larian gedaan.

Wat ons betreft zet Baldur's Gate 3 een standaard die doorbouwt op wat Witcher 3 in zijn tijd ook deed. Je verveelt je nooit, want alles boeit. En als je ergens geen zin in hebt, dan doe je het gewoon niet. Maar alles is het verkennen waard, want je krijgt goede verhaallijnen die op interessante manieren ontplooien. Die rare stier in de druïdengroeve is bijvoorbeeld het onderzoeken waard.
Zie je een verlaten ruïne? Neem dan eens een kijkje. Sterker nog, Baldur's Gate staat volledig toe dat je belangrijke dingen, zoals de NPC die je jezelf en metgezellen laat respeccen, volledig kunt missen als je niet onder de juiste stenen hebt gekeken. En dat is prima.

De game is over het algemeen erg goed geschreven. Of het nou over de zijmissies gaat, de wereld of het hoofdverhaal. Het is zeker een avontuur dat je wilt meemaken. Je wordt met regelmaat gepresenteerd met problemen waarbij je niet direct weet wat de juiste keuze is. Misschien is die er niet eens echt. Wat er wel is, is een rode draad die je constant voorttrekt terwijl het je genoeg ruimte geeft om van het pad af te gaan en dingen te ontdekken. Doe alleen wel alles dat je wil doen voor je doorgaat naar de volgende akte, want die gebieden worden permanent afgesloten na iedere transitie.

Zelfs met al deze topkwaliteiten zou Baldur's Gate 3 een moeilijke pil zijn om te slikken als het niet was voor het uitstekende stemacteerwerk dat de boel echt bij elkaar trekt. Het verhoogt de game naar een aanzienlijk hoger niveau.

Er is duidelijk tijd gestoken in het opnemen van wat boekwerken aan script moet zijn geweest. Want niet alleen zit er toptalent in Baldur's Gate 3, van J. K. Simmons tot Matthew Mercer, ze lijken allemaal hun uiterste best te doen. En dat vormt de lijm die de game bij elkaar houdt. Het is leuk om te luisteren naar je metgezellen, die op de achtergrond wat bespreken of met licht met elkaar bekvechten.

Zelfs de vele dieren die je tegen het lijf loopt hebben de nodige charme. We raden absoluut aan om met iemand met Speak With Animals in je team rond te lopen, want dan kom je fantastische juweeltjes aan acteerwerk tegen. Denk aan een hond die de braafste jongen is, een eekhoorn die je uitdaagt tot een één op één gevecht en een os die misschien meer is dan het laat blijken.

Baldur's Gate 3 is een topgame die absoluut het spelen waard is, mits je bereid bent de uren erin te steken. Het is uitstekend geschreven, uitstekend geacteerd en het laat zien dat je een game zo groot als deze kan maken zonder een drop in kwaliteit te hebben door dingen zoals domme fetch quests. Natuurlijk is een game van dit formaat niet zonder bugs en het is lastig in te komen zonder voorkennis van Dungeons & Dragons of Divinity, maar naast dat is Baldur's Gate 3 een echte aanrader.