Amnesia: Rebirth Review – Wedergeboren in de duisternis

Het is precies tien jaar geleden sinds spelers het donkere kasteel van Brennenburg moesten doortrekken in The Dark Descent. Nu is Frictional Games terug met een direct vervolg op de befaamde titel en is het tijd om verdwaald te raken in de bloedhete woestijn van Algerije.

Je speelt als Tasi Trianon in het jaar 1937. Ongeveer honderd jaar na de gebeurtenissen van het eerste spel word je wakker in een kapot vliegtuig. Je weet niet wat er is gebeurd, want zoals de titel van het spel al aangeeft: Je lijdt aan geheugenverlies. Je moet zelf de puzzelstukken bij elkaar zien te vinden om erachter te komen hoe je in deze situatie bent beland en hoe je eruit kan komen.

Na even doorgaan kom je al gauw in aparte situaties terecht. Je vindt verlaten kampstukken met brieven van je vermiste collega’s en vrienden, je ontdekt dat je een armband hebt die doorgangen naar een andere wereld kan openen en je krijgt een klein arsenaal aan lucifers. Laatstgenoemde is een belangrijk onderdeel van de scare-factor van dit spel.

Nadat je de lucifers in bezit krijgt begint de horror te komen. Je komt in een donkere grot terecht waar geen enkel stuk licht te zien is. Je moet die kleine vijf lucifers gaan gebruiken, want anders kom je in het donker vast te zitten. Zodra je geen licht meer om je heen hebt begint je karakter gek te worden en wordt ze angstig. Dat zorgt ervoor dat jij controle over jezelf verliest en afbeeldingen in je scherm krijgt die je stressniveau sterk omhoog krikken. De lantaarn en de lucifers maken het er ook niet beter op, want na een paar snelle seconden zijn ze alweer uit.

De combinatie van het lucifergebruik en je Fear-niveau werkt uitstekend. Je zit in constante stress om zonder licht te zitten. In het donker weet je niet wat er om je heen zit. Er zou zomaar een monster of geest op je af kunnen komen. Dit gebeurt later in het spel ook. Je wordt achterna gezeten, opgejaagd, opgepakt en rondgegooid, maar er zijn ook genoeg rustmomenten in het spel.

Het is natuurlijk geen Amnesia spel als er geen puzzels aanwezig zijn. The Dark Descent had een scala aan verschillende moeilijke puzzels die je moest oplossen. Gelukkig zijn die van Rebirth niet al te moeilijk, maar ze kunnen soms uitdagend zijn. Je moet goed kijken naar je omgeving, want bij een puzzelsegment kan elk gedeelte van de kamer een oplossing zijn van het raadsel. Het kan een vorm in de muur zijn of gereedschap op tafel die je moet gaan gebruiken.

De puzzelsegmenten zorgen ervoor dat je een moment van rust hebt na al het lopen in het donker. Het is een moment waar je rustig kan nadenken en kan doen alsof je een wetenschapper bent. Ondergetekende vond zichzelf dan natuurlijk ook een genie nadat hij elk puzzeltje zelf had ontrafeld zonder een YouTube guide.

De puzzelsegmenten zijn niet het enige wat rust in je hoofd geeft. Rebirth haar focus ligt namelijk bij het verhaal. Zoals eerder aangegeven is dit een vervolg op The Dark Descent en voor mensen die meer wilden weten over het verhaal van het eerste deel is dit hun geluksdag. Het verhaal van Tasi is niet alleen apart van de eerste titel, maar het hangt er ook mee samen. Het geeft meer verklaring en diepte over de gebeurtenissen in Brennenburg.

Daardoor blijft het verhaal ook interessant. Gedurende het spel ben je benieuwd wat er verder gaat gebeuren en verlang je naar meer referenties en uitleg van de eerste titel. Helaas neemt het verhaal ook gedeeltelijk de horror van de game weg en ontmoet je aparte wezens die je doen denken aan de Khan Maykr van Doom Eternal. Die wezens komen uit de andere wereld vandaan dat meer een sciencefiction setting heeft dan een horrorsetting. Gelukkig zijn er ook een paar fragmenten in het spel die het zweet onder je nagels vandaan haalt.

Een horrorgame is geen horrorgame zonder iets dat je bang maakt en je probeert pijn te doen. Rebirth bevat monsters die Ghouls heten. Die wezens hebben veel weg van de monsters in de film The Descent. Zo was er in het spel een fragment waar je door kleine tunnels moest kruipen en weg moest zien te komen van deze enge monsters. Dat stuk was geweldig. Je Fear-niveau gaat in dat gedeelte snel omlaag, maar gelukkig kan je dat nog een beetje tegenhouden door met je baby te praten die in je buik zit. Een vernieuwende, maar interessante toevoeging.

De atmosfeer maakt het nog beter. De muziek heeft dezelfde stijl en toon als de muziek van het eerste pareltje van Frictional Games. Je kan zien en horen dat er veel liefde is gestopt in dit spel om zowel fans van het eerste deel en nieuwe spelers een geheel nieuwe en spannende horrorervaring te leveren.

Amnesia: Rebirth is een game die je als horror fan geprobeerd moet hebben. Hoewel het verhaal de angst en stress gedeeltelijk belemmerd en dit deel niet op hetzelfde niveau zit als The Dark Descent, zitten er momenten tussen die je lichaam laat zweten. De combinatie van horror, verhaal en de vernieuwende toevoegingen zorgen ervoor dat je gedurende het hele spel op het puntje van je stoel zit en jij je ogen niet van je beeldscherm kan afhouden.