Alpha Blu-Ray Review - Vriendschap tussen mens en dier

De hond kan de beste vriend van de mens zijn. Ze leren trucjes, zijn er altijd om je gezelschap te houden en zijn ook erg loyale beesten. Maar er was een tijd dat honden niet als huisdieren werden gehouden. Tijdens de Alpha Blu-Ray review maakten wij mee hoe die trouwe vierpoters onze beste vrienden zijn geworden.

In Alpha maken we kennis met Keda, een oermens uit de periode van jagers en verzamelaars. Hij is de zoon van het stamhoofd en er rust een zware last op zijn schouders. Zijn vader ziet graag dat hij zich als een grote jager weet te bewijzen. Maar Keda is anders. Hij laat zich niet leiden door zijn speer. Hij laat zich leiden door zijn hart. Je hart volgen blijkt daarentegen niet altijd de juiste strategie. Voor de film ook maar enigszins op gang is gekomen zien we hoe Keda kennis lijkt te maken met zijn voorouders in het hiernamaals.

De bizonjacht waarbij hij zich moest bewijzen loopt compleet uit de hand. Waar het lijkt alsof onze hoofdrolspeler al direct het lootje legt, wordt hij voor dood achtergelaten door zijn stam. Spoiler: onze held was niet dood, anders was dit wel een erg korte film geworden. Wanneer hij ontwaakt wil hij zijn stam terugvinden, maar onderweg wordt hij aangevallen door een roedel moordlustige wolven. Hij weet één van de wolven te verwonden en de rest weg te jagen. De gewonde wolf blijft half stervende bij hem achter.

Je zou verwachten dat hij die gewonde wolf in stukken zou rijgen met zijn mes (dan had hij kunnen eten!), maar Keda blijkt een hart van goud te hebben. Hij is geen jager en kan het beest niet doden. De wolf wordt langzaam aan een vriend die hem overal bij helpt. Sterker nog, hij begint steeds meer om de wolf te geven. Alpha, zoals hij de wolf noemt, en Keda hebben iets gemeen dat hen duidelijk bindt: ze zijn beide door hun groep in de steek gelaten.

Het is prachtig om te zien hoe hun vriendschap langzaam opbloeit in dit verhaal. Tof is om te zien dat hier niet is gekozen om de hond (die Alpha wordt genoemd) vorm te geven met behulp van CGI. Op de Blu-Ray wordt via de speciale extra features nog even benadrukt dat hiervoor de filmhond Chuck is gebruikt. De makers van de film wisten duidelijk goed waar ze mee bezig waren, want hond Alpha wordt heel geloofwaardig in beeld gebracht en heeft duidelijk veel trucjes geleerd om precies in beeld te brengen wat nodig was om het verhaal te vertellen. Bewonderenswaardig is dat dit eigenlijk de Lassie van de duizenden jaren voor Christus is geworden. Alhoewel bij Lassie meerdere honden per trucje nodig waren.

Daarnaast is te zien dat de hoofdrolspeler Keda (gespeeld door Smit McPhee) ook duidelijk weet waar hij mee bezig is. Alhoewel hij vrij weinig dialogen met echte andere mensen kan voeren, weet hij de oermens die hij mag spelen erg geloofwaardig neer te zetten. De band tussen Keda's personage en hond Alpha is zelfs zo mooi dat het lijkt alsof de acteur zijn eigen trouwe viervoeter naar de filmset meenam. Deze vriendschap bloeit voornamelijk op omdat de regisseur ervoor heeft gekozen om bijna heel de film om Keda en zijn hond te laten draaien.

Dit is een goede keuze, want de momenten dat het niet enkel om deze vriendschap tussen mens en hond gaat, pakken niet zo lekker uit. Zo heeft de film de nodige moeite om op gang te komen als we eerst twee keer moeten meemaken hoe Keda 'om het leven' zal komen. Zo wordt er net voordat hij door een bizon van een klif wordt gegooid en enorme flashback gemaakt om duidelijk te maken waarom zijn ouders het zo belangrijk vinden dat hij een jager wordt. De flashback haalt de vaart uit de film en voelt wat goedkoop aan. Hierdoor weet het begin van de film bijzonder weinig indruk te maken en staat de film al op 1-0 achterstand.

Maar toch weet de regisseur verder duidelijk wat hij doet. Een groot deel van de film is namelijk prachtig door de gewaagde keuze om vrijwel geen dialogen te gebruiken. Ook niet gek. Een hond is niet de beste gesprekspartner die je kunt hebben. Je kunt tegen het trouwe beestje praten wat je wilt, maar hij kan eventueel enkel terug blaffen of grommen. Het is wel even wennen dat wanneer er wel dialogen of monologen zijn, dat er een onverstaanbaar oertaaltje wordt gesproken. Alle mensacteurs mochten zich flink uitleven door heel de tijd te jabbertalken (praten in een fantasietaaltje).

Niet alleen de acteurs hebben zich uit mogen leven. Ook de mensen die verantwoordelijk waren voor de filmsets, hebben duidelijk hun beste beentje voortgezet. Voor het schieten van deze film zijn namelijk de meest prachtige filmlocaties uitgekozen. Tijdens de film hobbelen Keda en zijn wolfshond van de ene naar de andere prachtige locatie. Ergens lijkt het alsof je wordt meegenomen door een natuurfilm. Prachtige bergen, vulkanen en open vlaktes blijven goed bij na het bekijken van de film. Op het moment dat de koude winter aanbreekt worden prachtige omgevingen bedekt met een aandoenlijke sneeuwdeken.

Toch moet worden gezegd dat alles wat er op die landschappen afspeelde heel makkelijk kan worden vergeten. Het verhaal van Keda is een overlevingsverhaal waarbij een mens en wolf soms wat doelloos van locatie naar locatie gaan. Overal ligt gevaar op de loer, maar uiteindelijk mist er eigenlijk iets van een groot gevaar dat de zoektocht naar de stam onmogelijk lijkt te gaan maken. Nu is het een reis waarbij je constant jezelf blijft afvragen of Keda gewoon eeuwig rond blijft dwalen of toch op den duur per ongeluk zijn stam terugvindt.

Alpha is het verhaal hoe de mensheid haar beste en meest loyale vriend ooit vond. Dit verhaal wordt prachtig in beeld gebracht en laat echt een vriendschap zien waar je bij wegsmelt. Die vriendschap bloeit op in de meest prachtige locaties van de ijstijd. Toch is de film niet perfect. Buiten de vriendschap om komt het verhaal maar langzaam op gang en duurt het even voordat er echt iets op je televisiescherm gebeurt. Toch is Alpha is een leuke film voor liefhebbers van lieve huisdieren. Ook als je eerder een kattenmens bent.