Adventure Time: Explore the Dungeon Because I DON'T KNOW! Review

De Californische ontwikkelaar WayForward staat bekend om haar matige film- en low profile games, maar heeft met DuckTales Remastered een game gebracht, waardoor de reputatie van het bedrijf flink hersteld is. Tijd voor een nieuwe game dus. En ja, je wilt een game maken over een avontuur in een grot, maar je weet geen naam. Dan kom je maar met Adventure Time: Explore the Dungeon Because I DON’T KNOW!

Eigenlijk verdien je voor zo'n titel al gelijk een tien. Een dikke vette tien. Meeste mensen komen nog eens met Bijbelse of mythologische naam voor hun game, maar WayForward zegt waar het voor staat. Wat een eerlijkheid. Het bedrijf weet geeneens waarom de hoofdpersoon een kerker moet bezoeken. 'Hashtag yolo', zul je denken. Nou, XGN heeft het voor je uitgezocht. Is de game haar epische naam waard?

Jij als speler krijgt gelijk in het begin te maken met Princess Bubblegum, die jou vraagt om naar de koninklijke kerker te gaan, omdat verschillende gevangenen uit de gevangenis ontsnappen. Ze weet niet hoe het komt, en vraagt jou daarom om de gehele kerker te bezoeken, omdat ze het zelf eigenlijk ook niet weet. Want ja, de mensen in de Land of Ooo zijn zelf niet zo heel erg snugger en jij bent dan ook hun enige hoop.

Maar wie ben jij? Dat kan verschillend zijn. Er zijn namelijk maar liefst acht speelbare personages, maar natuurlijk kun je ze niet allemaal in het begin kiezen. Gaandeweg zul je steeds meer poppetjes ontgrendelen, die allemaal hun eigen unieke vaardigheden hebben. Ze zijn allemaal gek. Helemaal gek.

Eenmaal je spel begonnen, zit je in een zeer slecht vormgegeven ruimte wat een kerker zou moeten zijn. Het spel is weliswaar top-down, maar heeft de uitstraling van een bejaarde van 84 jaar. En dat is jammer. Je had als ontwikkelaar veel meer kunnen doen met de omgevingen, vooral omdat het hele leuke speelse graphics heeft.

Die slechte indruk geldt ook voor de rest van het spel. Saaie vijanden, saaie omgevingen en een saaie gameplay zorgen ervoor dat je je al gauw verveelt met de game. Je krijgt gelijk de indruk dat vijanden zomaar worden neergezet, omdat het spel anders niet gevuld wordt. Zo wordt de ‘I DON’T KNOW’ in de titel van het spel wel heel letterlijk genomen door de ontwikkelaar.

Misschien komt het ook door het feit dat er zoveel levels zijn. Misschien iets teveel. Het zijn er namelijk honderd. Honderd! Het lijkt alsof WayForward daardoor de creatieve vrijheid heeft verloren, waardoor je meestal aan het einde van een level bedenkt dat je eigenlijk hetzelfde hebt gedaan als een uur geleden. En dat is jammer.

Maar wat Adventure Time: Explore the Dungeon Because I DON’T KNOW! wellicht wat leuker maakt, is dat je het spel met z’n vieren kunt spelen. Lekker co-op, dus. En ook nog eens offline! Kijk, dat zien we niet zo heel vaak terug in games. Het is ook nog eens leuk en het zorgt ervoor dat je even de saaie levels vergeet. Het is uitdagend, grappig, en met die rare personages kun je toch veel plezier hebben. Want ja, aan de stemmen van de personages uit Adventure Time is er helemaal niks negatiefs op te merken. Die zijn retegoed, waardoor jij en je vrienden toch een leuke avond kunnen hebben.

Dat klinkt goed, heel goed. En zo ontzettend fijn dat het ook een keer offline kan. Al is online soms ook wel fijn, maar niet bij deze game. Adventure Time ondersteunt namelijk geen online multiplayer- en co-op, en maakt zichzelf daarmee dus vrij belachelijk. Met name de relatief lage prijs zou ervoor moeten zorgen dat er veel mensen, buiten kinderen om, zijn die deze game kopen, maar WayForward laat zich er niet door leiden. Dat is jammer.

Adventure Time: Explore the Dungeon Because I DON’T KNOW slaagt er niet in om ons te boeien. Dat komt mede door het gebrek aan variatie, en de dingen die variatie zouden moeten geven (upgrades voor wapens, andere vijanden, punten) zijn helaas niet nuttig. Met maar liefst honderd levels zul je je al gauw vervelen met dit spel, al maakt de offline co-op een stuk goed. Dat is het enige lichtpuntje.