Bravely Default Flying Fairy HD Remaster Review - Terug naar Luxendarc

Ruim dertien jaar nadat Bravely Default in Japan verscheen op de 3DS, besloot Square Enix de game uit te brengen op de Switch 2 in de vorm van een HD Remaster. Hoe verschilt deze remaster van de 3DS-versie? XGN zocht het voor je uit.

Voor we ingaan op alle veranderingen, waar gaat Bravely Default (ook al weer) over? De balans van Luxendarc, de wereld in Bravely Default, hangt af van vier kristallen: de kristallen van wind, aarde, vuur en water. Wanneer deze kristallen overgenomen worden door een mysterieuze duistere kracht slaan onder andere de vulkanen op hol en is er geen zuchtje wind meer te vinden. Het is aan Agnès Oblige, vestaal van het windkristal en haar nieuwe vrienden - Tiz, Ringabel en Edea - om de kristallen te herstellen en zo de wereld te redden.

Deze vrienden hebben alle drie hun eigen redenen om Agnès te helpen: zo is het dorp waar Tiz vandaan komt, Norende, compleet weggevaagd op hetzelfde moment als dat de kristallen werden overgenomen. Ringabel werd wakker zonder zijn geheugen, maar met D’s Journal, een mysterieus dagboek vol voorspellingen waarin de andere drie beschreven worden. Edea daarentegen is een soldaat uit het land dat het op Agnès en de andere vestalen gemunt heeft, maar na te zien hoe het leger te werk gaat en Agnès haar verhaal te horen besluit ze zich tegen haar land te keren.

Op visueel vlak ziet de HD Remaster er prachtig uit op het LCD-scherm van de Switch 2. Jammer is wel dat dezelfde karaktermodellen van dertien jaar terug zijn gebruikt, die bij de imposante achtergronden een beetje in het niet vallen. In tegenstelling tot de 3DS heeft de Switch 2 natuurlijk geen 3D-effect. Om je toch een 3D-gevoel te geven maakt ontwikkelaar Cattle Call gebruik van diepte in het camerawerk, waardoor de verschillende locaties bij aankomst alsnog op je af lijken te komen.

Daarnaast draait de game op 60 framerate per seconde, terwijl de 3DS-versie op 30 fps draaide. Dit merkten wij in onze review ook aan als een minpunt, vooral doordat de framerate regelmatig inkakte op de wereldkaart, een plek waar je natuurlijk veel tijd doorbrengt in een RPG. In de HD Remaster is daar niets meer van te merken. Ook het stemacteerwerk komt veel meer tot zijn recht en tot leven via de speakers van de Switch 2.

Om je vijanden te verslaan kun je kiezen uit 24 verschillende jobs. Deze jobs hebben allen een unieke set aan vaardigheden die de game een stuk makkelijker kunnen maken. Daarvoor moet je wel de juiste joblevels bereiken. In de remaster kun je in het jobs-menu zien welke vaardigheid je bij welk level vrijspeelt, waardoor je beter kunt plannen op welke jobs je je eerst wilt focussen.

Dit is niet de enige quality of life-functie die de remaster heeft toegevoegd. Aangezien elke job wel van pas kan komen is het belangrijk om veel van job te wisselen, maar dat betekent ook constant wisselen van wapens en vaardigheden. Daarom kun je in de remaster nu tien ‘sets’ maken, waarbij je de jobs, wapenuitrusting en vaardigheden van je party kunt opslaan. Zo kun je makkelijk wisselen en hoef je niet na te denken over wat nou je precieze build was.

Je hoeft ook nooit underleveled aan een dungeon te beginnen, want in iedere dungeon kun je zien wat de aanbevolen levels zijn. Is je party er slecht aan toe? Dan kun je nu makkelijk met de ‘heal all-‘button iedereen in één keer helen.

Een quality of life-functie die jammergenoeg niet is toegevoegd is de mogelijkheid om midden in een scène terug te lezen wat er daarvoor gezegd werd. Alle scènes zijn wel terug te vinden in D’s Journal, het dagboek van Ringabel, maar daarvoor moet je wel weer de hele scène bekijken. Voor een game met veel tekst is dit niet altijd even handig wanneer je even niet meer weet wat er nou precies gezegd werd of als je per ongeluk te snel doorklikt.

De originele Bravely Default maakte niet alleen gebruik van de 3DS’ 3D-effecten, maar ook StreetPass speelde een grote rol. Als enige overlevende van Norende is het de missie van Tiz om het dorp her op te bouwen. Hiervoor heb je wel mankracht nodig en in de originele game vond je die via StreetPass.

Nu vind je in de verschillende steden ‘passing souls’, zielen uit de werelden van andere spelers. Deze worden geregistreerd als gasten in het Friends-menu, die je kunnen helpen in gevechten. Belangrijker nog is dat elke keer als je zo’n ziel tegenkomt de populatie van Norende groeit. Hierdoor gaat de wederopbouw veel sneller, waardoor je bijvoorbeeld nieuwe special moves vrijspeelt of het aanbod aan items van de avonturier uitbreidt - een man die je in iedere dungeon tegenkomt waar je kunt saven, uitrusten of dus items kunt kopen. Om deze zielen te vinden hoef je overigens niet online te spelen.

De grootste verandering in gameplay is het ontbreken van Bravely Second. In een gevecht kon je in de 3DS-versie kiezen om een gewone actie uit te voeren, of gebruik te maken van Brave, Default of Bravely Second. Bij Default verdedig je jezelf terwijl je BP opbouwt. BP heb je nodig voor Brave, waardoor je meerdere acties achter elkaar kunt uitvoeren. Met Bravely Second daarentegen kon je de tijd stilzetten voor je vijand, waardoor je meerdere acties kon uitvoeren zónder BP te gebruiken.

De eerste twee mechanismen zijn nog steeds in de remaster aanwezig - de game heet immers Bravely Default - maar Bravely Second ontbreekt. Dat is niet zo gek, want op dit mechanisme was destijds een hoop commentaar. Ook in onze review vielen we hierover. Om Bravely Second te gebruiken moest je namelijk óf speciale drankjes kopen via microtransacties óf je 3DS een aantal uren in de slaapstand zetten terwijl de game aanstond. Dit mechanisme wordt dan ook niet gemist.

Op deze verbeteringen en veranderingen na is Bravely Default Flying Fairy HD Remaster grotendeels dezelfde game. Wel nieuw zijn de minigames, die volop gebruikmaken van de Joy-Cons’ muisfunctie. Het zijn er twee: Luxencheer Rhythm Catch en Ringabel’s Panic Cruise.

Zoals de naam al doet vermoeden is de eerste minigame een ritmegame. Je gebruikt beide Joy-Cons - die op het scherm de vorm van light sticks hebben aangenomen - om alle noten te vangen. Daarbij zie je op het scherm of scènes uit de main game of danst een van de hoofdpersonen in een kostuum naar keuze als een echte popster op muziek uit de game. Deze minigame voelt wel een beetje random, maar dat maakt het niet minder leuk.

De andere game, Ringabel’s Panic Cruise, voelt meer thuis in de wereld van Bravely Default. Je bestuurt namelijk de Eschalot, het luchtschip waarmee je party van hot naar her reist. Ook hier gebruik je weer beide Joy-Cons tegelijk, waardoor het voelt alsof je het luchtschip écht bestuurt.

Met de Joy-Cons kun je niet alleen sturen, maar ook ‘special orders’ uitvoeren van de andere karakters aan boord. Zo moet je het schip repareren, de radio aanzetten, vliegen meppen of een kat aaien. Doordat je deze orders moet uitvoeren tijdens het sturen voelt de minigame nog realistischer aan.

Iedere reis eindigt met een gevecht tegen bijvoorbeeld een draak of een spookschip. Tijdens dit gevecht hoef je niet meer te sturen. In plaats daarvan veranderen je Joy-Cons in schilden die je kunt gebruiken om de aanval te weren of zelfs terug te kaatsen. Hoe meer je terugkaatst, hoe meer punten. Daarna is het jouw beurt om aan te vallen met je kanonnen.

Deze minigames leveren uiteraard beloningen op. Zo ontvang je nieuwe pagina’s van D’s Journal die meer inzicht in de personages geven en Petal Tokens. Deze tokens kun je bijvoorbeeld inleveren voor handige items die in de item shop en bij de avonturier een stuk duurder zijn. Nog handiger zijn unieke items als de Ward Bangle, waarmee je je encounter rate voor vijanden op nul procent kan zetten en een Ribbon die bijna alle statuskwalen tenietdoet. Deze beloningen maken de minigames meer dan waard, maar daarnaast bieden ze een welkome afwisseling van de uitdagende gevechten in de main game.

Wie Bravely Default destijds op de 3DS gespeeld heeft mist niet veel bij het overslaan van deze remaster, maar voor wie nog niet eerder op avontuur in Luxendarc is geweest is Bravely Default Flying Fairy HD Remaster met zijn grafische, technische en quality of life-verbeteringen en gebrek aan microtransacties de beste versie van de game. De minigames maken slim gebruik van de Joy-Cons’ muisfunctie en zijn naast dat ze handige beloningen opleveren ook nog eens leuk om te spelen.