Until Dawn Preview - Een grafische topper die je de stuipen op het lijf jaagt

Je wordt wakker, vastgebonden aan een stoel. Voor je zit een van je vrienden, een meisje met bruin haar genaamd Ashley. Boven jullie hoofden komen cirkelzagen langzaam naar beneden dalen. In je hand heb je een pistool. Slechts één van jullie kan het overleven; aan jou is de keuze wie. Dit is Until Dawn.

Until Dawn vertelt het verhaal van acht vrienden die de nacht moeten doorbrengen in een afgelegen gebouw op een berg. Al snel hebben de vrienden door dat ze niet alleen zijn. In het spel heb je slechts één doel: de nacht overleven.

Deze survival-horror game zit vol met keuzes. Zo krijg je zelfs in de demo al veel keuzes voorgeschoteld. Ga je verder zoeken naar Sam of toch niet, reageer je sympathiek of juist niet, volg je Chris of ga je zelf op onderzoek uit? Zelfs de kleinste beslissingen, die op het eerste gezicht nietsveelzeggend lijken, beïnvloeden het spel.

Laatst werd bekend dat Until Dawn honderden verschillende eindes kent. Dit heeft dus alles te maken met de keuzes die jij tijdens het spelen maakt, en zo creeër je jouw eigen unieke verhaallijn. Het spel maakt gebruik van het Butterfly-effect: elke keuze beïnvloedt het verloop van het spel.

Zo kan een kleine beslissing later in het spel drastische gevolgen hebben. Ieder verschillend karakter in Until Dawn kan namelijk in de nacht sterven, of juist overleven: wat jij doet, en hoe je het spel speelt, bepaalt het lot van de acht vrienden.

preview - veel keuze" class="img-responsive" src="https://cdn.xgn.nl/upload/201411/t/until-dawn.jpg" />

Until Dawn is echt een van de mooiste games die er op dit moment zijn, ook al is hij nog niet uit. De cutscenes zijn ongelooflijk goed gedetailleerd: je ziet zelfs de poriën op de gezichten van de verschillende personages. Het spel voelt aan alsof je een film aan het kijken bent. De cast met onder andere Hayden Panettiere (Heroes, Nashville) helpt ook om het film-gevoel te verwezenlijken.

Ook de gameplay zelf is heel mooi. Zo merk je de overgang tussen cutscene en gameplay amper, op gebied van graphics blijft het vergelijkbaar.

De speelbare demo is vanaf begin tot eind eng. Tijdens het spelen zit je echt op het puntje van je stoel, en de filmische stijl van het spel zorgt ervoor dat je echt in het spel ‘gezogen’ wordt.

In de demo speel je het meisje Ashley, die samen met een van haar vrienden genaamd Chris op zoek is naar Sam (Hayden Panettiere), die na een bad opeens verdwenen is. Je bent in het huis op zoek naar verschillende aanwijzingen naar waar ze kan zijn.

Zo vind je een enorm creepy poppenhuis, met naakte poppen die de vriendengroep moeten voorstellen. Deze poppen zitten op dezelfde plek als zij vorig jaar deden, merkt Ashley op. Terwijl je de zoektocht naar Sam vervolgt, zie je af en toe geesten in het huis.

Deze geesten lopen zomaar in de achtergrond langs, en soms merkt Ashley ze op en dan heeft ze een freak-out. Chris gelooft er niet zo veel van, want hij heeft het niet in de gaten. Later kom je in een soort keuken terecht, waar een aantal geslachte varkens hangen. Ze zijn opengesneden en het is allemaal nogal bloederig.

Ashley reageert heel realistisch, wat een ander goed punt is aan het spel. Je speelt niet een of ander persoon met een stalen hart, maar een bang meisje waar je jezelf goed in kan verplaatsen. Chris daarentegen is ietsje dapperder, maar ook aan hem merk je goed dat hij de situatie ook echt eng vindt. De emoties van de personages worden hierdoor ook realistischer.

Al deze dingen zorgen voor een enorm enge sfeer in Until Dawn. Het is donker, je personage is zelf bang, je ziet enge en rare dingen en soms schrik je je echt helemaal kapot.

Een ander goed punt aan Until Dawn is het controllergebruik, wat er overigens ook voor zorgt dat je echt in het spel gaat zitten.

Ben je bijvoorbeeld een dagboek van je dode vriendin aan het lezen, dan swipe je met je vinger over het touchpad om door de pagina’s te bladeren. Wil je het poppenhuis openmaken met behulp van een sleutel, dan draai je de controller in de goede richting.

Dit zorgt ervoor dat je meer betrokken wordt bij het spel dan simpelweg op ‘X’ drukken. Ook het maken van de keuzes doe je niet door op een bepaalde knop te drukken, maar door de controller in de richting van jouw gewenste keuze te bewegen.

Iets wat wel in het begin aardig wat irritatie opwekt, is dat je zelf niet de camera kan besturen. Je gebruikt dus alleen het linkerpookje om te lopen, en de camera bestuurt zichzelf. Soms zorgt dit voor lastige camerahoeken, zoals vanaf de grond naar boven kijken. Toch heeft dit ook wel weer een bepaald effect op de sfeer van het spel, zo wordt het soms namelijk nog enger omdat je niet goed ziet wat er komt.

Deze survival-horror van Supermassive Games blinkt vooral uit op grafisch gebied. Maar dat is zeker niet het enige sterke punt aan het spel: ook het hoge engheidsgehalte, de grote overvloed aan keuzes die je als speler kan maken en het realisme in het spel zijn sterk.

Heb je zin om het spel te spelen, dan moet je helaas nog even wachten: Until Dawn heeft nog geen officiële releasedatum. Het spel komt ergens in 2015 uit, exclusief voor de PlayStation 4.