Driver: San Francisco Preview

San Francisco. Het mooie San Francisco. Het doet je wellicht denken aan de Golden Gate Bridge, Alcatraz en uiteraard de mooie wegen. Een geschikte locatie voor een game waarin je een auto moet besturen. Dat zou ideaal zijn. Laat het nou net zo zijn dat Driver: San Francisco zich in San Francisco (joh!) afspeelt. Wat een toeval!

Driver. Dat is een franchise die een lange geschiedenis kent. Nou en of. Het begon allemaal met het eerste deel, uitgebracht in 1998. Een game waar je verschillende missies moest doen, terwijl je niet door de politie opgemerkt mocht worden. En als je werd opgemerkt, mocht je lekker gaan ontsnappen. Die lijn werd doorgezet in deel twee - waar je ook nog eens over straat mocht lopen, net als in Grand Theft Auto. Dat werd een groot succes. Maar Driv3r werd mede dankzij de vele aanwezige bugs geen groot succes. Gelukkig is de weg omhoog weer gevonden met Driver: Parallel Lines. Maar ja, gaat die lijn verder omhoog? Een speelsessie met Driver: San Francisco moet ons meer vertellen.

Terug naar de roots
Volgens Ubisoft Reflections, vaste ontwikkelaar van de franchise, kan het allemaal beter. Maar misschien was vroeger gewoon alles beter. De mannen bij Reflections dachten aan dat laatste. Driver: San Francisco keert namelijk terug naar de roots. Niet meer rondlopen in een mooie stad, maar gewoon lekker karren. Met je mooie, gele Pontiac. Niet meer met je geweer rondlopen en iedereen neerknallen, maar keihard door de straten racen.

Nee, die tijd is voorbij. Geen concurrentie meer met Grand Theft Auto en Saints Row, maar uniek in zijn soort zijn. Ook al neigt Driver: San Francisco nu meer naar Need for Speed; het blijft een uniek concept, met een goede verhaallijn. Net als in de voorgaande delen (behalve Parallel Lines) speelt Tanner, een undercover FBI-agent, de hoofdrol. Na zijn inspanningen in Driv3r heeft hij eindelijk de beruchte Jericho te pakken gekregen. Maar ja, dan weet hij weer te ontsnappen. Dus wat staat Tanner te wachten? Juist. Nog een keer Jericho te pakken krijgen.

Shiften tot Jericho gepakt is
Dat gaat echter niet zomaar. Het blijkt dat Jericho een hele bende onder zijn hoede heeft. Een bende die ervoor zorgt dat Jericho niet gepakt wordt. Daarom moet Tanner weer helemaal bij het begin beginnen. Kijken wie zijn contacten zijn, kijken wat voor sporen hij heeft achtergelaten, et cetera. Hoe gaat hij dat nou in godsnaam aanpakken?

Gelukkig heeft hij een gave. Een gave die hij heeft gekregen nadat hij tijdens een achtervolgingspoging om Jericho te pakken, keihard tegen een vrachtwagen botste. Hij maakte een bijna-doodervaring mee, waardoor hij een unieke gave heeft gekregen. Tanner kan nu ineens door de lucht zweven en vervolgens in de huid kruipen van verschillende bestuurders. Dat zorgt ervoor dat Tanner de macht heeft over iedere autobestuurder in San Francisco, en dat maakt het voor hem een stuk gemakkelijker.

Legaal cheaten
Het klinkt als cheaten, en dat is het eigenlijk ook. In feite werkt shift zo: je zit in een achtervolging, maar de auto die je moet pakken rijdt veel harder dan jouw eigen auto. Nou, dan pak je een auto die vijfhonderd meter verderop rijdt, knal je keihard tegen de voortvluchtige aan en krijg je hem alsnog te pakken. Dat is dus in het kort de shift feature. Natuurlijk kun je deze mogelijkheid op andere dingen toepassen, maar grotendeels gaat het om het stoppen van achtervolgingen. Het klinkt allemaal erg makkelijk nu, maar het grappige is dat deze toevoeging het spel een stuk leuker maakt. Je mag lekker gaan klooien met die auto’s, heerlijk! Lekker cheaten dus, maar dan op een 'legale' manier.

Niet alleen maar Jericho opsporen
Het is niet zo dat je gedurende het spel de hele tijd bezig bent om die dekselse Jericho te vinden. Nee, je moet tijdens de game nog genoeg andere missies doen. Deze zijmissies die je moet doen zijn eigenlijk heel simpel: de ene keer moet je een stunt uitvoeren, de andere keer moet je een race winnen, en nog een andere keer moet je als politieagent een voortvluchtige zien te stoppen. Het voltooien van deze missies geeft je weer punten, die je vervolgens kunt besteden aan nieuwe wagens, upgrades en dergelijke. Niet veel bijzonders dus, eigenlijk meer een opvulling van het spel. Wel moet erbij gezegd worden dat de zijmissies uitdagend blijven, zodat het niet op den duur heel erg gaat vervelen.

Fake Tales of San Francisco
Het is helemaal niet vervelend om door San Francisco te rijden, maar helaas is de hele stad niet gelijk beschikbaar, hoofdstuk voor hoofdstuk speel je gebieden namelijk vrij. Dat is jammer, want eigenlijk wil je meteen de hele stad verkennen. Deze is namelijk prachtig nagemaakt. En sfeervol, dat zeker. Het rijden over de Golden Gate Bridge voelt als een eer. Alsof je god dankbaar bent. Maar ook mogen er complimentjes uitgedeeld worden aan de afwerking van de personages. Dat is namelijk nagenoeg perfect gedaan. De tussenfilmpjes zijn daarom werkelijk waar een lust voor het oog. Hulde daarvoor.

En ook nog eens hulde voor de soundtrack. Deze is niet zo heel erg uitgebreid, maar met nummers van onder andere Jamiroquai en Aretha Franklin heb je de hart van de gemiddelde gamer wel veroverd. Je zult ervan houden. Het doet je ook ineens denken aan Grand Theft Auto: Vice City, waar je ook van die voor jou oude, onbekende muziek ging houden. Deze constatering mag zeker als een pluspunt gezien worden.

Driver is weer helemaal terug!
Het zit dus goed met Driver: San Francisco. De shift feature is heel erg tof, het speelt lekker, het ziet er mooi uit, de soundtrack is super; wat kan een gamer nog meer wensen? Het is nog wel afwachten hoe de multiplayer precies zal zijn, want het schijnt dat Ubisoft Reflections veel aandacht daarin heeft gestoken. Maar dat komt wel goed. Net als de rest van de game.