Blackwood Crossing Preview - Een aparte treinrit

Eens in de zoveel tijd kom je een indiepareltje tegen dat niet om zijn gameplay, maar om zijn verhaal gewaardeerd moet worden. Zo'n game wordt Blackwood Crossing waarschijnlijk. Lees in deze Blackwood Crossing preview waarom.

We zijn niet vaak studio's tegengekomen die hun CV over zo'n immense boeg hebben gegooid als PaperSeven. Deze indieontwikkelaar, gevestigd in de Engelse stad Brighton, bestaat vrijwel compleet uit voormalige medewerkers van Black Rock Studio. Daar waren zij steevast verantwoordelijk voor racegames: Split/Second en Pure, en onder hun vroegere naam Climax Racing voor de ATV- en MotoGP-franchises.

Hoe anders is het project waar de dertien medewerkers van PaperSeven nu aan werken. Blackwood Crossing - een titel die nog een klein beetje heimwee lijkt op te roepen naar hun bestaan vóór 2011 - is namelijk een verhaalgedreven avonturengame in de eerste persoon. Wat een cultuuromslag moet dit geweest zijn op de Britse burelen van PaperSeven...

Tijdens een previewsessie op de gamescom met managing director Alice Guy van PaperSeven is er echter helemaal niets te merken van het racegameverleden van de Britten. In plaats van in een brandbestendig racepak te kruipen, spelen we in Blackwood Crossing de rol van de 14-jarige Scarlett. Sinds een paar jaar zijn zij en haar 10-jarige broertje Finn weeskinderen geworden, waarna ze een zeer hechte band hebben gekregen met elkaar.

Die hechte connectie begint scheurtjes te vertonen wanneer Scarlett verkering krijgt met haar vriendje Cameron. Finn mag deze jongen totaal niet en begint zich tegen hun prille relatie af te zetten. Volgens Alice Guy mondt het verhaal van Blackwood Crossing uiteindelijk uit op lessen over de liefde, verlies en het leven. Volwassen onderwerpen dus, gezien en beleefd door de ogen van twee kinderen.

De demo in Keulen start op in een mysterieuze trein. Scarlett - door wiens ogen je de game beleeft - heeft geen flauw idee waarom ze hier aan boord is. In de coupé waar de game begint, treedt meteen een mysterieuze sfeer op. Je ziet versies van je opa en oma en je vader en moeder in de stoelen zitten, maar zichtbaar is meteen dat zij in een soort bubbeltje van een verstoord 'ruimte-tijdcontinuüm' verkeren.

Ze zijn dus niet echt aanwezig, maar voor Scarlett voelt dat wel degelijk zo. Bovendien dragen alle personages - behalve Finn - maskers, hetgeen de game nog iets griezeliger en vreemder laat aanvoelen. Deze vermommingen zijn te vergelijken met de vreemde hoofdaccessoires die enkele wezens in LittleBigPlanet 2 droegen. Een coupé verderop zit zelfs een Alice in Wonderland-achtig konijn, waardoor het bovennatuurlijk sfeertje uit films als Donnie Darko overtuigend is neergezet.

Om met Alice in Wonderland te spreken: op een gegeven moment merkt Scarlett letterlijk op dat ze 'door het looking glass is gekropen', net als Alice uit de boeken van Lewis Carroll. Verderop in de preview moeten we de boomhut van Finn binnen zien te komen, die op mysterieuze wijze in de trein is verschenen. Het bovennatuurlijke is alom aanwezig in Blackwood Crossing. En als in de trailer 'the girl is the light' wordt gezegd, refereert dat ook nog eens aan BioShock.

Maar ook de emotionele band die je met Scarlett en Finn opbouwt, is binnen een half uur al geslaagd. Het verhaal en niet de gameplay staat centraal. Dat wordt snel duidelijk als je handelingen moet verrichten als: schetsen van schaduwpoppenkast op de juiste volgorde leggen, of met een schaar papieren vlinders moet uitknippen die daarna tot leven komen.

Blackwood Crossing wordt een hartverwarmend avontuur, met memorabele personages waaraan je verknocht zal raken. De game kent twee prologen, vier hoofdstukken en een epiloog, wat in totaal voor vier tot vijf uur aan gameplay moet opleveren.

Aan de animaties moet nog worden gesleuteld, zo geeft ook Alice Guy van PaperSeven toe. Als we de bovengenoemde papiertjes van de treinvloer oprapen, blijft onze hand nog in de lucht zweven. En als we de boomhutladder willen beklimmen, positioneert Scarlett zich wel heel scripted voor de treden.

Als de studio uit Brighton dit weet te fiksen voor de releasedatum ergens begin 2017, krijgen we te maken met een geweldige indiegame in de geest van toppers als Gone Home, The Novelist en Dear Esther.