Grote Tears of the Kingdom feature was heel moeilijk om te maken

The Legend of Zelda: Tears of the Kingdom gebruikt dezelfde wereld als Breath of the Wild, maar was daarom nog niet makkelijk om te maken. Ultrahand, één van de belangrijkste features van de game, was bijvoorbeeld erg moeilijk om te maken. De ontwikkelaars doen er nu een boekje over open.

Met Breath of the Wild wilde Nintendo een game maken waarin acties en objecten op ontelbare en onverwachte manieren samen konden komen. Toen het werk aan Tears of the Kingdom begon, werd besloten om nog een stapje verder te gaan, door spelers de mogelijkheid te geven om van alles aan elkaar vast te maken. Het was een idee dat physics programmeur Takahiro Takayama enthousiast over was, maar wat ook heel moeilijk was om te maken, zo vertelt hij tijdens de jaarlijkse Game Developers Conference (via IGN).

Vroege versies van wat uiteindelijk zou uitgroeien tot Ultrahand zaten namelijk vol glitches. In één prototype schoten een paard en wagen de lucht in omdat er één steen aan vast werd gemaakt. Bepaalde objecten, zoals paarden en wagens, waren in Breath of the Wild niet gevoelig voor de physics van de game. De enige manier om te zorgen dat Ultrahand niet constant de game brak, was om elk object in de game gevoelig te maken voor physics.

Dat zorgde hier en daar ook voor onverwachte oplossingen voor puzzels. Maar dat is precies wat Nintendo wilde. In andere games maken de ontwikkelaars leuke dingen, maar in Tears of the Kingdom was het de bedoeling om een spontaan systeem te maken waarin leuke dingen konden gebeuren.

Het idee dat veel dingen in de game moeten voortkomen uit hoe systemen werken, is niet uniek aan Ultrahand. Voor geluid geldt bijvoorbeeld precies hetzelfde: er zijn nooit speciale geluiden gemaakt wagens of boten. Die worden door de game gemaakt wanneer er bijvoorbeeld een wiel in het water draait. De game maakte uiteindelijk geluiden die geluidsprogrammeur Junya Osada nooit bewust had gemaakt.