De top 5 beste series van 2014 - Heb jij ze al gezien?

Op zoek naar iets nieuws om te checken? Geen zin in lange film? Series zijn in principe natuurlijk veel langer dan films, maar in hapklare brokken te volgen. Goede series maken hier gebruik van door karakters, verhaallijnen en setting op hun eigen tempo bij je te introduceren. We presenteren hier, met wat verrassingen, de top 5 beste series van 2014!

Dit moet wel één van de beste nieuwe series van 2014 zijn, en hopelijk ook van 2015. Het verhaal is ijzersterk en neemt wendingen aan die je nooit zag aankomen. Een klein stadje in Minnesota wordt op z'n kop gezet wanneer een mysterieuze moordenaar arriveert en een simpele verzekeraar bij zijn activiteiten betrekt.

Alle acteurs leveren goed acteerwerk en vooral Martin Freeman steelt de show. Hij gaat zeker nog wel een Oscar winnen in zijn carrière. Freeman kan werkelijk alles. Het is de perfecte 'everyman', de extreem relatable guy die bij iedereen sympathie opwerkt. Hij kan hilarisch zijn, wat je in The Office (UK) terug kan zien, en ook in The Hobbit en Sherlock zien we zijn komisch talent. In Sherlock speelt Freeman een overtuigende Watson, maar Fargo is tot nu toe zijn magnum opus.

Freeman neemt in Fargo beslissingen die je op het puntje van je stoel volgt, en hem in bizarre situaties brengt. De uitkomst is bovendien geloofwaardig en zou in theorie iedereen kunnen overkomen.

Je denkt dat je naar een 'saai' dorpje met alledaagse mensen kijkt, maar dit leidt er toe dat elke gebeurtenis intens overkomt. Sfeervolle muziek en slim camerawerk dragen ook bij aan de hoge kwaliteit. Alles gecombineerd zorgt Fargo ervoor dat het net de juiste snaar raakt.

Een niet zo in het oog springende serie, maar gebaseerd op de gelijknamige populaire boekenreeks. Claire Randall, een verpleegster in het leger van de Geallieerden in de Tweede Wereldoorlog, wordt opeens twee eeuwen terug in de tijd getransporteerd. Ze wordt door nationalistische Schotten opgevangen die haar niet helemaal vertrouwen, terwijl ze probeert uit te vogelen wat er met haar gebeurd is.

Claire's struggles worden erger gemaakt door een vreemde driehoeksrelatie tussen haarzelf, haar man in 1945 en een nieuwe lover in de 18e eeuw. Dit aspect wordt uitgebreid belicht, maar ook de politieke relaties tussen de Schotten en de Engelse 'overheersers' zijn (zeker nu) interessant om te volgen.

Het script, de setting, de aankleding en de acteurs zijn met zorg uitgekozen om een complex romantisch en mysterieus (kostuum)drama neer te zetten met een leuk time-travel fundament.

Will Arnett slaagt er als BoJack Horseman in om zijn geestigheid ook in animatie vorm over te brengen. De voormalige sitcom ster BoJack is inmiddels aan lager wal geraakt maar denkt nog steeds dat hij de shit is, met alle gevolgen van dien. Dit is één van de betere animatieseries voor volwassenen, met een van de beste intro's die tegenwoordig op de beeldbuis te vinden zijn.

Slimme grappen worden afgewisseld met een verrassende diepere laag. Onbeantwoorde liefde, zelfhaat, drugsgebruik, verraad en andere serieuze thema's houden de kijker alle 12 afleveringen van het eerste seizoen geboeid. De personages zijn redelijk absurd, en niet alleen omdat er veel van als dieren zijn uitgebeeld.

De surrealistische serie groeit naarmate het seizoen vordert, waarbij de personages zich ontwikkelen en de komische momenten iets minder vaak voorkomen ten behoeve van het verhaal. Hierdoor is het niet zo episodisch als andere komedieseries, wat de trouwe kijker rijkelijk beloont en past bij de Netflix-formule.

BoJack Horseman lijkt enigszins op Eastbound & Down, waarin ook een schijnbaar asociale arrogante hoofdpersoon wordt gevolgd die een kleiner hartje heeft dan z'n grote bek doet vermoeden.

Een soort mix van The Daily Show en The Colbert Report, waarbij nieuws wordt gebracht met een grote aandacht voor het achterliggende verhaal. John Oliver brengt op zijn herkenbare satirische manier het nieuws, en nodigt af en toe een bekende gast uit om het geheel wat te verlevendigen.

Deze show onderscheidt zich van andere talkshows doordat het niet bang is om kritisch te zijn op de (vooral) Amerikaanse samenleving. Het Amerikaanse gevangenissysteem en de doodstraf zijn onderwerpen die worden geanalyseerd en bekritiseerd, maar ook de FIFA is niet veilig. Het komt hierdoor veel minder 'nep' over dan andere Amerikaanse talkshows.

Veel van jullie weten dat er aan aantal dingen niet kloppen in de Verenigde Saten, maar je leert op een vermakelijke manier echt wat over bepaalde abominabele kwesties. John Oliver doet niet aan bullshit maar komt terzake. Het maakt hem niet uit bij welke politieke partij je hoort, als je iets op fokt dan roept hij je ter verantwoording.

De beste late night comedy, helaas (maar ook wel te verwachten) alleen op HBO. Veel staat op YouTube!

Wie had na Sahara of Fool's Gold ooit gedacht dat Matthew McConaughey een Oscar zou winnen? Ook bij drama denk je niet in eerste instantie aan Woody Harrelson. Desalniettemin zorgen deze twee mannen er eigenhandig voor dat True Detective afgelopen jaar een daverend succes werd en gezien wordt als één van de beste nieuwe series.

De muziek, de zwarte humor, het camerawerk en alle bijrollen zijn fantastisch uitgevoerd.

McConaughey speelt de intelligente maar cynische en depressieve detective Rust Cohle. Samen met detective Marty Hart (Harrelson) proberen ze een seriemoordenaar op te speuren die 17 jaar geleden een paar gruwelijke satanische moorden pleegde.

Dit is een redelijk fascinerende zaak die over acht afleveringen wordt uitgesmeerd, en een ietwat anticlimactisch einde kent. Interessanter nog is echter de ontwikkeling van de personages zelf, die ook een duistere kant bezitten waardoor hun persoonlijkheden soms botsen. De dialogen en het acteerwerk die hieruit voortkomen zijn ongelooflijk goed en maakt dat True Detective als klassieker kan worden bestempeld.