Spyro vs Crash Bandicoot - Welk personage komt als beste uit de bus?

De PS1-generatie kende twee typische helden: Spyro en Crash. Spyro zette alles in de hens, Crash trok bijzonder veel gekke bekken. Als we draakje Spyro vs Crash Bandicoot tegenover elkaar zetten, wie heeft dan de meeste naam weten te maken?

Laten we eerlijk wezen, zowel de nieuwste Spyro The Dragon-games als nieuwste Crash Bandicoot-games waren niet echt spraakmakend. Ze waren soms 'leuk', maar misten totaal de ziel die de oorspronkelijke makers aan de game hadden meegegeven. Beide beestjes zijn aan hun lot overgelaten. Waar Naughty Dog de Crash Bandicoot-serie niet meer nodig heeft door The Last of Us 2, is Insomniac Games na Ratchet and Clank te hebben versleten ook overgestapt op games als Resistance.

De vraag is: wie is het sterkst geworden van de verwaarlozing? Van Crash Bandicoot kwam na de eerste drie nog een toffe racing spin-offs zoals Team Tag Racing. Ook was er nog de op mini games gebaseerde Crash Bash die ook nog voor prima vermaak zorgde. Traveller's Tales bracht in 2004 ook nog het vrij toffe Crash Bandicoot Twinsanity uit, een game waarin schurk Neo Cortex en Crash Bandicoot plots op humoristische wijze moesten samenwerken.

Spyro had daarentegen meer moeite om overeind te krabbelen. Het paarse draakje heeft nog haar reboot gehad op onder andere de Wii, maar deze games waren vrij matig. Een van de games, De Legende van Spyro: de eeuwige nacht kreeg zelfs een 4.8 in de review! De gameplay en sfeer staan ver verwijderd van wat we van Spyro gewend waren. Crash Mind over Mutant wist in ieder geval nog een mager 6'je te scoren.

Uiteindelijk komt Vicarious Vision na eerst Crash Bandicoot N. Sane Trilogy uit te hebben gegeven met deze nieuwe Spyro Reignited Trilogy. Niet gek, want Vicarious Vision werd de nieuwe eigenaar van beide huisdiertjes. Interessant is dat Vicarious Vision beide IP's op hetzelfde moment in haar bezit kreeg, wat ervoor heeft gezorgd dat de studio een poging heeft gedaan de krachten van beide personages ooit te bundelen.

Dit gebeurde met de tweedelige crossover Gameboy Advance serie Spyro Orange: The Cortex Conspiracy en Crash Bandicoot Purple: Ripto's Rampage. De games werden side-scrolling platformers, iets anders dan we oorspronkelijk van Spyro gewend waren. Het werd al helemaal een probleem toen er een hoop minigames bijkwamen en fans eigenlijk helemaal niet zo enthousiast werden van deze krachtenbundeling. De vraag is voornamelijk wie er door deze samenwerking eigenlijk er het slechtste is uitgekomen.

Toch weten beide helden er niet echter beter uit te komen. Misschien kwam Crash er nog wel het minst slecht vanaf, voor hem zijn side-scrolling platformers helemaal niet zo gek, gezien Crash hier ooit mee is begonnen in het allereerste deel. Alhoewel, de originele spellen draaiden nooit om schapen kapotschieten met een bazooka om te voorkomen dat ze zichzelf opblazen door tegen een nitro-box aan te lopen.

Door de jaren heen heeft Spyro The Dragon voornamelijk weer wat populariteit weten te winnen bij jonge spelers door hen kennis te laten maken met Skylanders. Dit paarse draakje vertolkte hierin een belangrijke rol. Niet enkel in de games, maar ook alle andere series en merchandise die verscheen sloeg erg aan. Zodoende zal Spyro bij meer jonge mensen een lichtje laten opgloeien, dan Crash Bandicoot die al sinds 2008 geen eigen game meer zag.

Daar is wel langzaamaan verandering in gekomen, want ook Crash heeft dezelfde mensen bereikt. Met Skylanders Imaginators werd daarentegen Crash Bandicoot ook toegevoegd aan de game om alles eventjes op zijn kop te zetten. Deze zet was voornamelijk interessant voor de gamers van vroeger, die Crash Bandicoot nog wel kenden. Hier zien we wederom hoe Crash en Spyro als een soort van maatjes in dezelfde game samenkomen.

Maar mogelijk valt hier te zeggen dat Spyro wint, want hij heeft een grotere rol en was veel eerder aanwezig dan die buidelrat die al lag te slapen in zijn hangmatje sinds Mind of the Mutant, een matige Crash Bandicoot-game die ook slechts een 6.6 kreeg.

Als we even kijken naar de games die nu worden geremasterd, dan is er ook een duidelijk verschil zichtbaar tussen Crash Bandicoot en Spyro. Voornamelijk in de moeilijkheidsgraad zaten grote verschillen tussen het paarse draakje en de oranje buidelrat.

Crash Bandicoot kon soms genadeloos lastig zijn. Neem bijvoorbeeld The High Road uit het allereerste deel. In dit level loop je over een krakkemige brug, terwijl delen van de brug telkens onder je wegvallen. Soms is het level om te huilen, maar dat zorgt wel voor extra voldoening als je het level eindelijk hebt uitgespeeld. Jammer genoeg wordt je dan weer genadeloos afgeslacht doordat er tientallen gemiste boxes op je hoofd vallen.

Daartegenover staat Spyro The Dragon, die toch wel een stuk makkelijker te voltooien valt. Zo nu en dan zorgde het spel voor wat tegengas, omdat Spyro niet in staat was om grote afstanden te vliegen, maar bij bazen was je er in ieder geval snel en simpel er doorheen. Zodoende is Gnasty Gnorc, de eindbaas in één van de Spyro games, zo belachelijk simpel dat dat dit zelfs de meest sterke herinnering is die is achtergebleven aan de game.

Het is per gamer verschillend of de voorkeur bij een makkelijker of moeilijker spel ligt en zodoende in welk kamp jij zit in de discussie over wie er nu beter is: Spyro vs Crash.

En als we dan toch al de vijand Gnasty Gnorc erbij hebben gehaald, dan is het ook interessant om eens de eindbazen van Spyro The Dragon en Crash Bandicoot met elkaar te vergelijken. Het is daarin duidelijk dat de buidelrat wat ons betreft vele malen sterker uit de bus komt. Van Spyro The Dragon is Gnasty Gnorc nog wel de meest iconische boss battle, terwijl bij Crash Bandicoot het meest iconisch baasgevecht een epische strijd tussen jou en Neo Cortex is, terwijl op datzelfde veld ook nog Aku Aku en Uka Uka hevig worstelen.

Als we naar Crash Bandicoot kijken is dat daarentegen niet de enige vette baas die is blijven hangen. Eerder schreven wij al een special waarin we de beste Crash vijanden uiteen hebben gezet. Dingodile, Papu Papu, Ripper Roo, Tiny Tiger, Koala Kong, zo kunnen we nog even doorgaan, want al die schurken hebben een plekje verovert in de harten van verschillende Crash Bandicoot-fans. Spot niet met ze, want één van de schurken heeft zelfs een raket in zijn hoofd zitten die ontploft als hij veel te boos wordt.

Bij Spyro blijven naast Gnasty Gnorc nog Ripto hangen en die verschrikkelijk irritante, en daardoor leuke, dief die er met de eieren vandoor gaat terwijl die enkel nenenenene blijft roepen. En natuurlijk kent Spyro veel toffe vijanden die je meermaals tegenkomt tijdens levels, maar goed, die hebben nooit hetzelfde gevoel als de eindbazen die Crash Bandicoot aan het einde van elke wereld opnieuw weet voor te schotelen.

In zowel Spyro The Dragon als Crash Bandicoot is er een hoop dat nog moet worden verzameld voordat je 100% completion kunt aantikken. De beloningen die je moet vinden zijn daarentegen in beide spellen toch anders. Waar je in Spyro The Dragon meer de spelwereld moest verkennen, behaalde je in Crash eerder je collectibles door prestaties neer te zetten of gewoonweg te voorkomen dat dozen op je hoofd kapot konden vallen.

In Crash Bandicoot had je time trials, moest je alle dozen verzamelen voor een gem en lag er in elk level een kristal dat je kon verzamelen. Wat voornamelijk bijstaat is hoe je wordt afgestraft als je niet alle dozen weet te verzamelen. In het allereerste Crash Bandicoot-spel kreeg je alle dozen die je miste gewoon bovenop je hoofd gegooid na het voltooien van een level. Motivatie om alles te verzamelen, zodat Crash veilig was.

Spyro The Dragon pakte het anders aan: in het eerste deel had je draken die vastzaten in het ijs. Als je ze bevrijdde werd je per direct beloond doordat je een stukje dialoog te horen kreeg. Verder kon je bijna overal gems verzamelen die door heel het level verstopt lagen, iets wat typisch is voor draken omdat ze in andere verhalen vaak enorme schatten bewaken. Uiteindelijk heb je ook nog de grappige Egg Thiefs die jij dan op de hielen zat om een ei te ontnemen.

Een van de grote verschillen in de discussie Spyro vs Crash Bandicoot is ook de grote verschillen die de diverse games in levelopbouw hebben. Als we naar alle games kijken, dan hebben beide personages heel veel variatie gekend in wat voor soort avonturen ze rondliepen. Crash en Coco reden op Panda's en ijsberen, gingen met jetski's over het water, zaten in een raket, renden weg voor beren en dinosauriërs en Spyro had eens wat anders dan die typische levelthema's die je in andere platformers zag.

In level design wint Spyro het daarentegen op één gebied: vrijheid. In vrijwel alle Spyro The Dragon-games, had je een veel grotere wereld om te verkennen. Je kon alle kanten opgaan en je werd vaak niet gedwongen om per se een bepaald pad te blijven volgen. Anders dan het level design van Crash Bandicoot, die toch meer op klassieke levels waren gebaseerd waarbij je van tevoren uitgestippeld pad beliep om van het begin tot het einde te komen.

En natuurlijk er waren ook uitzonderingen waarin Spyro wel een linear pad doorliep, maar zulke titels zijn eerder een uitzondering.

Maar wie zou nu de absolute winnaar zijn als we Spyro en Crash tegenover elkaar zetten?

Alhoewel de mix tussen de twee personages op de GameBoy Advance niet zo geweldig was, is er bij Crash Bandicoot en Spyro geen sprake van een rivaliteit zoals die is tussen bijvoorbeeld Mario en Sonic. Die kregen pas samen een game waarin ze elkaar versloegen op de Olympische Spelen. Crash en Spyro hebben een veel minder rivaliserende geschiedenis waarbij ze voornamelijk als buddy's naar voren komen.

Doordat ze als maatjes overkomen is het wat lastiger om te zeggen wie er nu echt als winnaar uit de bus zou komen. Toch zal iedereen op basis van welke game hij het eerste heeft gespeeld, waarschijnlijk wel een flinke nostalgie paraat hebben liggen en zodoende een idee hebben welke game de meeste herinneringen heeft achtergelaten. In ieder geval zijn het allebei zeer toffe personages die je uren kunnen vermaken.