The Game Awards heeft dit jaar een opvallende kandidaat voor Game of the Year, namelijk Elden Ring: Shadow of the Erdtree. Dat een uitbreiding in aanmerking komt voor Game of the Year doet veel stof opwaaien. Dat is ook volkomen terecht.
Als we Geoff Keighley en The Game Awards mogen geloven, maakt elke game kans om Game of the Year te worden, als er dat jaar maar iets mee gebeurd is. Vlak voordat de nominaties van dit jaar bekend werden, liet de organisatie ineens weten dat remasters, remakes, uitbreidingen en zelfs nieuwe seizoenen van games in aanmerking komen voor alle categorieën, inclusief Game of the Year.
Velen zagen toen het zwerk al drijven: er moest haast wel een opvallende keuze zijn bij de Game of the Year-nominaties. En inderdaad, Elden Ring: Shadow of the Erdtree, een uitbreiding, maakt kans op de felbegeerde Game of the Year-titel. Er kan geen twijfel over bestaan dat de uitbreiding geweldig is en voor veel mensen misschien de beste game-ervaring van het jaar, maar door hem te nomineren voor Game of the Year laat The Game Awards weer eens wat geloofwaardigheid gaan.
Want zelfs als je het ermee eens bent dat Shadow of the Erdtree de Game of the Year-titel verdient, kun je er niet zeker van zijn dat dit geen heel gekke kant op gaat bij volgende edities van The Game Awards. Nu is het een grote en indrukwekkende uitbreiding die de nominatie te pakken heeft. Maar de deuren staan open voor nominaties waarbij je veel grotere vraagtekens kan zetten, want elke vorm van nieuwe content komt blijkbaar in aanmerking.
The Game Awards kan wel zeggen dat de nieuwheid en de waarde van de content in overweging wordt genomen, maar dat is vrij vaag. Wie bepaalt wanneer een remaster of uitbreiding bijzonder genoeg is om mee te tellen voor Game of the Year? En wie zorgt dat de standaarden daarvoor een beetje hoog gehouden worden?
Natuurlijk verdienen remasters en uitbreidingen ook erkenning als ze goed zijn, maar daar kun je een categorie voor maken. Sterker nog, daar zijn categorieën ten dele voor, om erkenning te kunnen geven aan games die niet direct in aanmerking komen voor Game of the Year. Gezien het aantal remasters en uitbreidingen dat er in een jaar uitkomt, moeten categorieën daarvoor gevuld kunnen worden.
Het is trouwens niet de eerste keer dat er wat geks aan de hand is bij The Game Awards. Vorig jaar kwam Dave the Diver in aanmerking voor Best Indie, terwijl het helemaal geen indie was. In 2020 won Among Us beste multiplayer game, terwijl de game uit 2018 kwam en alleen in 2020 was opgeblazen qua populariteit.
Het geeft het gevoel dat The Game Award de regels per jaar verzint, op basis van een gevoel. Dat is misschien prima voor mensen die een persoonlijk lijstje maken. Ik heb zelf nogal wat remasters een plek gegeven in mijn persoonlijke toplijstjes aan het einde van het jaar. Maar The Game Awards willen serieus genomen worden als prestigieuze prijs.
Winnaars krijgen een beeldje en mogen een speech geven. Bij sommige webwinkels wordt bij een game vermeld dat hij winnaar was bij The Game Awards. Het is duidelijk de bedoeling dat we waarde hechten aan de prijzen die bij de show worden uitgedeeld, maar kan dat als de regels totaal onduidelijk zijn en alles voor elke prijs in aanmerking kan komen?
Er zijn gelukkig heel veel andere awards shows in de game-industrie. Shows die andere regels hanteren en soms ook op een heel andere wijze beoordelen wie wat verdient. Wat dat betreft zijn The Game Awards niet zo belangrijk, maar met alle kijkers die het evenement trekt zou je willen dat ze het awards-gebeuren iets serieuzer zouden nemen. Misschien dat er iets kan veranderen als we met zijn allen The Game Awards zelf gaan zien voor wat het momenteel is: een populariteitswedstrijd.