Bordspel van de week: Starcadia Quest

Wij bij XGN zijn wel fan van leuke miniaturen. We hadden het er al over met Monster Hunter World: The Board Game. Daarom kozen wij ervoor om ook deze week weer een leuk spel met lekkere mini's in de spotlight te zetten. Maar deze keer hebben de figuren een leuke twist: het zijn chibi's! We hebben het natuurlijk over Starcadia Quest. Ga met ons mee naar de ruimte in deze editie van Bordspel van de Week.

Hou jij van loot? Ben je een fan van Sci-Fi met een geinige ondertoon? Rol je graag chunky, custom dobbelstenen? Leuken fantastische mini's jouw bordspelervaring op? Strooi je graag met liters spelonderdelen over je woonkamertafel? Dan is Starcadia Quest misschien iets voor jou.

Er zijn weinig spellen die het oog meer trekken dan deze spotlightsteler. De mini's zijn niet alleen erg schattig, maar hebben ook leuke details. Bovendien zijn het allemaal geinige verwijzingen en parodieën op populaire science fiction films en boeken. Het basisspel bevat iedereens favoriete duo Hanna Alone en Bahbaka en meer. Ook de items, vijanden en zelfs scenario's verwijzen met een knipoog naar het futuristische genre.

Gevechten gebeuren met dobbelstenen. Dat betekent dat een paar slechte rollen je dag kunnen verpesten, en even later een hele goede je weer helemaal uit de put kan halen. En met alle items wordt Starcadia Quest al gauw een energievolle chaos waar Smash Bros u tegen mag zeggen.

In Starcadia Quest nemen twee tot vier spelers het tegen elkaar op om de alliantie te redden van een invasie. Je hoort het goed, de spelers nemen het tegen elkaar op om het heelal te redden. Want slechts één team zal alle glorie krijgen. Een naïve speler zal zijn tegenstanders de hand schudden en "moge de beste speler winnen" zeggen met een trotse vonkel in de ogen. Maar de rest weet hoe laat het is. Het wordt een brute strijd waarin je elkaar niets gunt en weinig grappiger is dan het slechte geluk van je buurman. Als je maar niet vergeet dat je onderweg wel de alliantie moet redden. Of je kan het zware werk aan je tegenstanders overlaten en gewoon je moordlust de vrije loop laten doen.

Elke speler bestuurt een team van twee. Monsters neerschieten levert glorie op, maar dat geldt alleen voor de genadeklap. Ondertussen krijgt iedereen glorie als een tegenstander een teamlid verliest, en als dat gedaan wordt door een andere speler krijgt die bonuspunten. Daarnaast zijn er ook missies die je kan vervullen voor meer glorie, maar ook voor een glimmende, spiksplinternieuwe laser shotgun. En wie wil er nou geen laser shotgun? Een pacifist? Die hebben we al lang in de koude omarming van de ruimte gegooid!

Starcadia Quest kan gespeeld worden in alleenstaande potjes, maar de ervaring is eigenlijk het beste als je een korte campagne speelt. Dan kan je namelijk een arsenaal aan wapens en andere items opbouwen en uiteindelijk een heus tweemansleger hebben. Maar als je daar de tijd of energie niet voor hebt zijn er regels om items te krijgen aan het begin van een scenario op basis van de moeilijkheidsgraad.

Als je tegenstander een paar keer roet in je eten heeft gestrooid, er dan een granaat in heeft gelegd en vervolgens je gezicht erin duwt vergeet je wel eens waar je dit allemaal voor doet. Uit frustratie bal je je vuisten met zoveel kracht dat je dobbelstenen stof worden. Of diamanten. Stoom schiet uit je oren en neusgaten. Zoute tranen rollen over je wangen. Je hebt er genoeg van.

Dan is het jouw beurt. Je trekt het bloederige mes uit je rug. Even overweeg je je buik ermee open te snijden. Maar dan zie je het. Een plan dat nét gek genoeg is om te werken. En aan het einde druk je datzelfde mes zonder pardon in je tegenstanders borst. Triomfantelijk sta je over zijn vernederde lichaam. Tot je broertje je eraan herinnert dat dat je partner van vijf jaar is. Oeps.

Maar tussen jou en ons, we snappen het. Gedeelde smart is halve smart, maar wat echt lekker is, is de smart van anderen. En omdat alle spelers behalve de eigenaar van een mini-figuren punten krijgt als die sneuvelt, is het het genot van deze smart ook gedeeld. Bovendien is het leed van korte duur. Een beurtje later staat het figuur weer op het bord. Starcadia Quest is een constante cyclus van vallen, opstaan en dan iemand anders doen struikelen.

Laten we het nog heel even over die dobbelstenen hebben. Starcadia Quest heeft een concept dat we 'ontploffende dobbelstenen' noemen. Elke dobbelsteen heeft namelijk een 1/6 kans op een 'crit'. Dat telt als een succes (zowel in de verdediging als in de aanval) en laat je bovendien een extra dobbelsteen rollen. Ook deze rol kan weer een crit opleveren.

Dit betekent dat in Starcadia Quest altijd alles mogelijk is. Je zou zo een eindbaas in een aanval van kant kunnen maken. Of je kan ineens volledig overhoop geschoten worden door een tegenstander op zijn laatste loodje of een van de zwakste monsters. De kans is erg klein, maar het kan.

En dit houdt het spel spannend. Je kan altijd terug komen en de overwinning is pas zeker als het spel voorbij is. Dat klinkt misschien oneerlijk voor de persoon die aan het winnen is, en dat is het ook wel een klein beetje. Maar het maakt het wel zo dat iedereen aan tafel het constant naar zijn zin heeft. Alles is spannend en niets is voorspelbaar, maar dat betekent niet dat alles aan het lot over wordt gelaten. Want dan kunnen we ook wel gewoon monopoly spelen. Het betekent alleen dat de beste, meest uitgewerkte plannen mis kunnen gaan. Tegelijkertijd kunnen de domste zetten soms onverwacht goed uitpakken en dat zijn altijd de leukste momenten.

Spellen zoals Starcadia Quest zijn eigenlijk twee hobby's in een. Aan de ene kant is het een lekker chaotisch bordspel. Aan de andere kant is het beschilderen van de mini's een genot op zichzelf. Zeker als ze er zo leuk uit zien als deze. Je kijkt naar Hanna en het plastic zet een glimlach op je gezicht. Dan kijk je naar haar personagekaartje en man, wat zien die kleuren er vrolijk uit. En jij hebt de macht die vreugde ook naar je chibiatuur te brengen!

Als je de monumentale taak van het beschilderen van al die speelstukken eng vindt, dan ben je niet alleen. Wij dromen regelmatig van een volledig beschilderde set, maar bibberen bij het idee van alles beschilderen. Doe het daarom niet allemaal tegelijkertijd. Begin met je favoriete figuur. Dip je kwasten in wat water en dan wat verf, zet wat muziek op of kijk zelfs in je achterhoofd naar een serie op Netflix. Dan begin je te verven. Het heeft een kalmerende werking waar je zen van wordt. En aan het einde is je spel weer net dat beetje kleurrijker!

Wees ook niet te bang voor een 'slecht' resultaat. De verf kan er gewoon weer af, dus in het ergste geval verspil je een beetje kleurstof. En uiteraard baart oefening kunst. Of, in het geval van Bahbaka is oefening baardkunst.

Dit was een kijkje naar Starcadia Quest. Heb je vragen, opmerkingen of voorstellen voor een latere editie? Laat het dan weten in de comments. Op naar het oneindige, en tot volgende week!