5 redenen waarom je Orange is the New Black moet kijken!

Er zijn natuurlijk heel wat goede games om te spelen of films en series om te kijken. Van alle series die je op dit moment'kunt binge-watchen, is Orange is the New Black een hele belangrijke. Waarom? Wij leggen het uit in vijf redenen waarom je Orange is the New Black moet kijken!

Een goede game, een goed boek, een mooie film of een indrukwekkende tv-serie heeft de potentie om ons leven te veranderen. Het geeft ons namelijk de mogelijkheid om de belevingswereld van een ander te ontdekken, en ons te verplaatsen in een ander persoon.

Door ons te leren verplaatsen in een ander trainen we ons empatisch vermogen, en leren we de wereld en mensen om ons heen steeds beter begrijpen. Dit gebeurde bijvoorbeeld een aantal soldaten uit het Israëlische leger, die deserteerden na het zien van de film Das Leben der Anderen.

Orange is the New Black doet dit tot in de puntjes en laat ons ongekend sterk voelen hoe het is om in een vrouwengevangenis te zitten. We krijgen medelijden met de personages en leren ze kennen als echte mensen.

De serie laat ons zien dat criminelen of moordenaars ook gewoon mensen zijn, die allemaal hun eigen redenen hebben waarom ze er terecht zijn gekomen. Soms door een foute keuze, soms door het stomme gevangenissysteem, maar eigenlijk zelden omdat ze ‘slechte mensen’ zijn.

Een andere goede reden waarom je Orange is the New Black moet kijken, is omdat de serie op veel momenten ongekend grappig is. Bovendien kan je soms hardop lachen. Toch komt deze lach niet zonder keerzijde: de humor is vaak donker en laat pijnlijk zien hoe klote het is in een gevangenis.

Een voorbeeld (spoiler volgt!): Een meisje is verkracht door een cipier en wil wraak nemen. Ze stopt sterke slaappillen in z’n koffie en wil, zodra hij buiten westen is, een voorwerp in zijn kont stoppen als wraakactie. Maar welk voorwerp dit precies moet zijn is onderwerp van gesprek. Een aubergine is te breed, en een baksteen wil ze wel graag, maar dat lukt natuurlijk nooit. Dan maar uiteindelijk een bezemsteel.

De situatie is grappig, maar ook heel serieus en melancholisch tegelijk: het gaat hier immers om een verkrachting en een brute wraakactie.

Veel films, games en series presenteren vrouwen nog steeds enkel vanuit een mannelijk perspectief: het meisje in de film is altijd mooi opgemaakt, heeft een superstrak lijf en verleidt de mannelijke hoofdrolspeler. Dit is niet zo in Orange is the New Black.

In Orange is the New Black zijn de vrouwen ‘echt’, en tonen ze hun emoties en praten over onderwerpen als ongesteldheid of het snuiven van vies ondergoed. Lekker grof dus, wat ook deel uit maakt van de zwarte humor.

De vrouwen in de serie zitten in een vrouwengevangenis, en laten zien dat ze onderling minstens net zo hard kunnen zijn tegen elkaar als mannen. Geen Sex and the City boy-talk en make-up, maar echte vrouwen met echte problemen.

De serie neemt politiek gezien geen blad voor de mond, en laat zien hoe slecht de positie is van de LGBT’s is in de Amerikaanse maatschappij.

In de film worden deze personages heel realistisch weergegeven. Neem bijvoorbeeld het personage van Sophia Burset (Laverne Cox), een transseksuele vrouw.

De uitgebreide flashbacks laten de complexiteit van haar transitie zien; ze was getrouwd en had zelfs een kind, maar voelde zich in een verkeerd lichaam zitten. Haar vrouw steunde de verandering in het begin, maar tragisch genoeg kon ze dit niet blijven doen. Ze raakt haar kwijt en haar leven stort in.

In de gevangenis heeft ze een eigen kapsalon. Daar vermaakt ze de gevangenen door make-up en haren knippen. Het is erg mooi om te zien hoe ze haar draai weet te vinden en op gegeven moment ook geaccepteerd wordt als vrouw in de gevangenis. Daar kunnen sommige Amerikanen nog veel van leren.

De serie zit vol met politieke statements van maker en regisseuse Jenji Kohan, en ze laat alle mogelijke vuilheid of seks vaak tot in detail zien. Dit is wat vreemd voor een Amerikaanse serie: geweld is normaal gesproken geen probleem, maar andere politieke onderwerpen als verkrachting, seksualiteit, abortus en euthanasie zijn nog altijd taboe.

In Orange is the New Black zijn ze het gesprek van de dag, en is het erg fijn om te zien dat Netflix hier helemaal niet moeilijk over doet. Het is nog geen La Vie D’Adele (sommige seksscènes in die film gingen wel erg ver), maar het heeft er soms zeker wat van weg.

Het Amerikaanse gevangenissysteem is zelf ook altijd het onderwerp in Orange is the New Black, en laat zien dat het eigenlijk in veel gevallen niet deugt.

Kohan laat zien dat het systeem vaak mensen in een rol duwt die ze dwingt om zich onmenselijk te gedragen. Dit zorgt voor complexe verhoudingen tussen bijvoorbeeld de cipiers en de gevangenen, waarbij de (seksuele) spanningen soms hoog op kunnen lopen.

Waarom je Orange is the New Black moet kijken is uiteindelijk omdat het gewoon heel erg leuk is om te kijken; de humor is vaak erg goed getimed en de serie blijft luchtig, waardoor je je toch nog goed voelt als je klaar bent met kijken. Door de geweldige flashbacks leer je heel wat personages kennen en zij hebben stuk voor stuk mooie, goed geacteerde verhalen om te vertellen.

Zoals de tagline van Orange is the New Black zegt: “Every sentence is a story.”