Yakuza 4 Review

Japan is het land van de rijzende zon en van de nieuwste technologie. Maar bovenal is Japan het land van de Yakuza, dé traditionele criminele organisatie die vaak wordt vergeleken met de maffia zoals wij die kennen. Volgens SEGA is de Yakuza zo interessant dat het aantal games binnen de gelijknamige serie maar blijven komen. Maar hebben we inmiddels genoeg van deze stoute Japanners of weet SEGA ons deze donkere onderwereld van Japan in te zuigen met een geweldige game?

Het leven van de Japanse maffia probeert uitgever SEGA deze keer met alweer het vierde spel binnen de Yakuza-serie weer te geven. Het vierde deel alweer, het is nog niet eens zo lang geleden dat Yakuza 3 uitkwam? Klopt, bij de vorige twee delen duurde het twee jaar voordat het avontuur over de Oosterse onderwereld het Westen bereikte. Deze keer krijgen we echter alweer binnen een jaartje een nieuw deel voorgeschoteld.

Verwacht dan ook geen ‘giant leap for mankind’. Yakuza 4 kun je namelijk goed zien als Yakuza 3, maar dan met een ander verhaal en met andere personages. Hierbij ligt de nadruk op personages. Geheel volgens goede nummering, laat Yakuza 4 je in de huid van vier verschillende personages kruipen.

Vier verhalen
Zo heb je het maffialid Kazuma Kiryu, de ontsnapte gevangene Taiga Saejima, de corrupte agent Masayoshi Tanimura en Shun Akiyama, een ondernemer met een schimmig leenbedrijf. Hoewel deze personages elk een eigen verhaallijn kennen, kom je er langzaam achter dat alle vier toch wel degelijk iets met elkaar te maken hebben.

Met de nadruk op 'langzaam aan'. Voordat het verhaal, wat altijd al het sterkste punt is geweest van de Yakuza-serie, op gang komt, en dus interessant wordt, zul je aardig wat uurtjes in de game moeten steken. Om elk tussenfilmpje - soms eerder een film te noemen vanwege de lengte - te kunnen zien en dus het verhaal te kunnen volgen, zul je namelijk heel wat af moeten knokken.

Brute gevechten en verbazingwekkende Japanners
Gevechten in de game zijn zeker bruter dan verwacht, met gebroken neuzen en kaken, bloederige kleren en bottenbrekende aanvallen die er pijnlijk echt uitzien. Om voor wat afwisseling te zorgen, hebben de vier hoofdrolspelers allemaal een unieke vechtstijl en door in level te stijgen kun je nieuwe combo’s en speciale aanvallen kopen.

Om je een idee te geven van wat voor een spel Yakuza 4 nu eigenlijk is: je kunt het het beste zien als een mengelmoes van een film, J-RPG en doodsimpele knoppenram-actie. Het filmgedeelte zien we terug in de geweldige tussenfilmpjes in het spel. Deze zitten verschrikkelijk goed in elkaar en weten je aandacht zeker naar het spel toe te trekken. Jammer is wel dat gedeeltes van het verhaal ook tot uiting komen door middel van gesprekken die alleen in tekstvorm te volgen zijn. Deze gesprekken komen, jammer genoeg, vaak voor in het spel en zijn meestal oninteressant.

Japanse RPG met genoeg inhoud
Het gedeelte van de J-RPG zorgt ervoor dat je heel wat uren kunt bezig zijn met Yakuza 4, maar dan wel op een typisch Japanse manier. Dit betekent dat je de meest vage dingen kunt doen in het spel. Van paaldansen tot een massage krijgen, het kan allemaal. Misschien wel het meest vreemde voor ons Westerlingen zijn de zogeheten ‘Hostess Clubs’. Dit zijn clubs waar mannen heenkomen voor de vrouwen, an sich niet gek zou je zeggen. Echter gaat dit niet op de manier zoals wie die kennen van de Amsterdamse Wallen, maar op de Japanse manier. Mannen komen hier namelijk om zich over van alles en nog wat uit te laten tegen over de vrouw, de vrouw moet dit simpelweg aanhoren en dienen als het luisterende oor. Typisch Japans, iets waar wij Westerlingen ons om blijven verbazen.

Er is dus meer dan genoeg te doen in Yakuza 4. Dit is natuurlijk een pluspunt, maar er kleeft ook een nadeel aan. Het leidt te veel af van het daadwerkelijke verhaal. Wij hadden op een bepaald moment in het spel zelfs moeite om te volgen waar het verhaal nu eigenlijk over ging. Dit was ook al het geval bij de vorige game: het verhaal is geweldig, mits je weet vol te houden en niet te veel afgeleid raakt.

Verbetering ontbreekt
Daarnaast is Yakuza 4 over het algemeen geen verbetering op het vorige deel. De animaties zijn nog steeds even houterig tijdens het spelen, de straten lijken allemaal veel op elkaar en het gebruiken van ‘waypoints’, om te bepalen waar je heen moet, kennen ze in Japan blijkbaar nog steeds niet. Verdwalen zul je hierdoor geheid, keer na keer, na keer.

De sfeer is echter een groot pluspunt aan het spel. De sfeer van het district waar Yakuza zich afspeelt, Kamurocho, is nagenoeg perfect neergezet. Overal klinken deuntjes op straat, lopen er haastig Japanners voorbij en staan er, zelfs overdag, neonlichten en reclameborden te blinken. Wanneer je door een donker steegje loopt, de regen naar beneden klettert en er weer eens één van de vele geweldige tussenfilmpjes in start, voelt het bijna alsof je zelf in de steeg staat. Heerlijk!

Niet voor iedereen weggelegd
Yakuza 4 is een game die niet voor iedereen is weggelegd. Zo moet je veel tijd en moeite doen om daadwerkelijk in te leven in het geweldige verhaal van de donkere onderwereld van Japan. De hoeveelheid content in het spel is enorm. Dit zorgt aan de ene kant voor heel wat speeluurtjes, maar jammer genoeg ook voor heel wat afleiding van het geweldige verhaal. Tot slot moet gezegd worden dat de sfeer geweldig is en in combinatie met de tussenfilmpjes heel wat goed maakt. Jammer genoeg is er op gebied van gameplay vrijwel geen verbetering te vinden in Yakuza 4 ten opzichte van deel drie.