XCOM: Enemy Within Review

De game-industrie is een door commercie beheersd wereldje. Een game als Call of Duty: Ghosts, een titel die voor Call of Duty-begrippen teleurstelt, gaat miljoenen keren over de toonbank, terwijl de beste strategietitel van 2012, XCOM: Enemy Unknown, net iets meer dan een miljoen exemplaren wist te verkopen. Enerzijds oneerlijk, anderzijds volstrekt logisch. Vraag een willekeurig iemand op straat naar de shooter van Activision, en ze zullen meteen een link leggen. Bij XCOM zullen ze hun schouders ophalen. Hoewel XCOM minder tot de verbeelding spreekt, komt Firaxis deze week met een uitbreiding op de proppen.

Frappant toch. 2K Games, de uitgever, heeft de expansie lang en breed laten zien aan zowel het gamejournaille als het publiek. XGN.nl heeft in totaal drie previews, één artikel en diverse video’s van Enemy Within, zoals de uitbreiding duister heet, gewijd. Toch merk je aan alles dat de aliens moeite hebben om op de radar te komen. XCOM: Enemy Unknown is duidelijk een game voor de fans, en daar zal Enemy Within weinig aan veranderen. Het ‘vervolg’ borduurt keurig verder op de fundamentale basis die het origineel heeft gelegd, zoals het een uitbreiding betaamt.

Ook Enemy Within presenteert zich als een turn-based/strategy/squad-based-game. Spelers krijgen een speelveld dat is onderverdeeld in vlakken. Zie het als een schaakbord, waar je om beurten je pionnen mag verzetten en tactisch je vijanden moet belagen. In plaats van paarden en ridders werk je in XCOM echter met opgepompte soldaten met belachelijk grote geweren die de strijd tegen de moordlustige aliens in hun voordeel moeten beslechten en daarmee de verduistering van planeet Aarde proberen te stoppen. In Enemy Within ligt er echter een andere dreiging op de loer.

Niet langer vecht je enkel tegen slijmerige wezens uit het heelal. Doordat de mensheid er in is geslaagd om de alientechnologie te controleren en te beheersen, zijn er verschillende belangens onstaan. Moralisten denken dat het onverstandig is om ook maar iets met de snufjes te maken hebben en wijzen iedere confrontatie af. Soldaten van geheime paramilitaire organisaties denken juist dat de technologie handig kan zijn om het aliengespuis voor eens en voor altijd te verdrijven. Ook is er een soort van anarchisten die het innovatieve spul wil gebruiken, puur voor het eigen belang.

Wie bij die laatste groep hoort, is onderdeel van ‘Exalt’. Dit zijn mensen van vlees en bloed waar je tegen vecht. Spionnen, beter gezegd. Vechten tegen deze stoere geheime agenten vergt een andere aanpak dan tegen de aliens. Het zet de gameplay van Enemy Within zelfs behoorlijk op zijn kop. De pionnen van Exalt denken namelijk precies zoals jij en hebben een duidelijk doel voor ogen die ze op tactische wijze willen bereiken. Dat betekent: heel veel geflank aan de zijkanten, een agressieve spelbenadering, gebruik van granaten, snipers die jou van een afstand belagen en ga zo maar door.

Enemy Within is dus behoorlijk wennen. Waar de behoedzame aliens je in het origineel opwachten, dien je nu rekening te houden dat je soms defensief te werk moet gaan. Meestal krijg je daar de kans niet voor omdat je gaandeweg ook materialen moet verzamelen in de map. Deze vallen kortweg onder ‘Meld’, een bepaald goedje dat je nodig hebt om alientechnologie aan te schaffen en daarmee je soldaten uit te rusten. Meld is er niet voor iedereen, vandaar dat je snel moet handelen wil je als eerste de materialen bereiken. Zeker aangezien Meld zichzelf vernietigt na zoveel beurten.

Met Meld kun je je soldaten transformeren tot supersoldaten. Zo kunnen sluipschutters nu tegen muren op rennen (zonder de ladder te gebruiken), kun je ze immuun maken voor bepaalde aanvallen en kun je ze camoufleren door ze te injecteren met speciale moleculen. Het maakt van Enemy Within speltechnisch een snellere game dan diens voorganger. Daar zorgt ook de nieuwe MEC-klasse voor. Aangezien je deze krachtpatser nergens kunt laten schuilen, voel je je al gauw geneigd om deze enorme robot midden naar het slachtveld te sturen. Met zijn exoskelet kan hij gelukkig behoorlijk wat kogels opvangen.

Kwetsbaar is-ie echter niet. Omdat hij met zijn grote guns en stalen vuisten ontzettend veel schade kan aanrichten op korte afstand, dien je zorgvuldig met hem om te gaan. Ook vijanden die achter een muurtje of in een huis dekking zoeken, zijn zelfs niet veilig voor zijn destructieve kogels. Wie uitgerust is met de naaldgranaat - een nieuw wapen - kan behoorlijk veel schade aanrichten. Verder bevat Enemy Within ook flashbangs, gasgrenaten, Reaper rounds en nog meer. Aan nieuwe items dus geen gebrek. Alsook aan nieuwe gametypes, die voor een frisse wind in de strategiegame zorgen.

Om te beginnen krijg je in de campagnemodus vaak te maken met Covert Extraction. In deze modus moet je één van je XCOM-soldaten bevrijden uit een oorlogsgebied, waarna je tussen al het schietgeweld belangrijke codes moet bemachtigen. Dit vergt een agressieve aanpak. Een enorm contrast met die andere nieuwe missie, Covert Data Recovery. Dit vraagt juist weer om een defensieve speelstijl. Hier moet je immers controlepunten veroveren en deze zo lang mogelijk behouden, met als doel dat de spionnen niet met je waardevolle informatie vandoor gaan. Je moet hierbij goed kijken welke type soldaat je waar plaatst.

Hoewel de toevoeging van de Exalt XCOM een stuk dynamischer maakt, blijft de strategiegame verhaaltechnisch aan de zwakke kant. De dialogen zijn wederom een niveau van likmevestje en ook de tussenfilmpjes zijn behoorlijk zwak in elkaar gezet, vooral als je ze vergelijkt met Starcraft II, waar de cutscènes wél van een verbluffend niveau zijn. Een verhaalgedreven strategiegame maken kan dus wel. Sowieso valt Enemy Within wederom visueel tegen. Het kleurrijke stijltje is prima, maar kent te weinig detail. Daarnaast zitten er een hoop visuele bugs in Enemy Within, zoals texturen die in lage resolutie worden weergeven en plots verdwijnende objecten.

XCOM: Enemy Within is een feest voor de bekende speler. Alle elementen die het origineel zo goed maakten keren in deze uitbreiding terug, plus enkele frisse vernieuwingen die de strategiegame nog net wat beter maken. Spelers die Enemy Unknown niets vonden, zullen echter wederom afhaken. Het verhaal heeft opnieuw weinig om het lijf en visueel is dit geen titel die hoge ogen gooit. De fan die hier overheen kijkt zal echter – ondanks de relatief dure prijs – een prima aanschaf doen en uren vooruit kunnen in zowel de singleplayer- als de multiplayermodus, die qua mappen behoorlijk is uitgebreid.