XCOM: Enemy Unknown Review

Het is opvallend om te zien dat een vrij oude en relatief onbekende game de afgelopen maanden zoveel aandacht wist te vergaren, maar dat had dan ook een simpele reden. De afgelopen tijd heeft XCOM: Enemy Unknown al zóveel aandacht weten te trekken, dat men simpelweg niet meer kan wachten op de recensie. En vandaag is het eindelijk zover.

XCOM: Enemy Unknown is een remake van de gelijknamige game uit 1994. Een game die dus niet al te bekend is bij veel gamers, maar strategieliefhebbers pur sang zullen zich XCOM ongetwijfeld maar al te goed herinneren. Ook toen maakte het spel een bijzondere indruk en dat kwam vooral omdat iets heel moeilijks zo simpel over kwam.

De buitenaardse wezens zijn eigenlijk best slim
Interessant om gelijk te vermelden is dat XCOM: Enemy Unknown een vrij cliché verhaal heeft, maar ontwikkelaar Firaxis is er duidelijk in geslaagd om van dat eentonige en eenzijdige verhaal toch iets interessants te maken. De internationale organisatie XCOM krijgt te maken met een invasie van aliens, maar niet met zomaar één. De buitenaardse wezens zijn namelijk op technisch vlak veel vooruitstrevender dan wij, wat ervoor zorgt dat de mensheid op het eerste gezicht kansloos is.

Gelukkig is dat niet zo, aangezien een gestructureerde en goed in elkaar zittende organisatie als de XCOM ervoor zorgt dat de technische en informatieve ontwikkeling op een hoog tempo wordt voortgezet. Het team 'Vigolo Confido' wordt ingevlogen om de aliens uit te schakelen, om vervolgens monsters mee naar het lab te nemen om zo ervoor te zorgen dat onderzocht wordt wat nu exact de zwakke punten van deze wezens zijn. Kijk, dat klinkt toch wat gecompliceerder en interessanter dan één of andere standaard invasie van een buitenaardse mogendheid. Dertien in een dozijn is het zeker niet.

Tijd is belangrijk
Hopelijk heb je al door wat hier voorafgaand werd gezegd, het is veel minder actie dan je denkt. Daar komen we later nog op terug, maar het is best boeiend om dieper in te gaan op het concept van het spel. Het gaat in principe namelijk puur om het onderzoeken. Ervoor zorgen dat de vijand veel zwakker gemaakt kan worden, dat is immers het doel. Met minder mannen meer aliens vermoorden, dat is de missie. Er tijdens deze missie ongetwijfeld veel doden aan jouw kant, aan jou de taak om daarmee leren om te gaan. Maar goed, het gaat om de lange termijn dus.

In tegenstelling tot in het origineel krijg je te maken met maar één basis om te managen, wat er voor zorgt dat het geheel overzichtelijk blijft. Soldaten, het onderzoek naar aliens, workshops, maar ook bijvoorbeeld het regelen van de financiën van je organisatie doe je hier. Want ja, de geldstroom moet ook in gang blijven. Het uitdenken van je tactiek speelt natuurlijk ook een rol. Wellicht begrijp je het al, je beheert een hele organisatie. Dus enkel op het slagveld staan zul je zeker niet doen. Dat zorgt eigenlijk voor een heel fijn verantwoordelijkheidsgevoel. Alles ligt in jouw handen en dus voel je je als speler genoodzaakt om op allerlei dingen te letten. Hierdoor neem je het spel uitermate serieus.

Op naar het slagveld
Eenmaal de voorbereidingen gedaan, kun je naar verschillende locaties toe waar bijvoorbeeld enkele aanvallen van buitenaardse wezens op te merken zijn. Met je vierkoppige squad ga je op pad en zul je de strijd moeten aangaan met de vijanden. Dat gaat niet heel simpel. Op een turn-based manier, wat betekent dat het beurt voor beurt gaat, krijg je met een heel tactische gameplay te maken. Twee stappen vooruitdenken. Welke kant ga je op? Heeft dat misschien gevolgen voor je andere teamlid? Kun je beter de keiharde krijger vooraan zetten, zodat hij voor dekking zorgt voor anderen? Al die vragen komen in je op.

En het is hierdoor behoorlijk uitdagend. Vaak genoeg zal een tactische fout bestraft worden en zit jij met een goed getrainde soldaat die voor altijd dood is. Ja, dan moet je weer opnieuw beginnen. Kijk dus goed uit. Veel verschillen met het origineel zijn er gameplay-technisch gezien wel. Zeker zelfs. Zo zijn de missies niet meer zo eentonig en zijn er ook meerdere opdrachten te doen tijdens een bepaald level. Soldaten kun je nu ook specialiseren, wat best diep gaat. Je kunt bijvoorbeeld voor een team met één zware krijger zorgen, terwijl de anderen ondersteunend zijn getraind.

Toch moet erbij gezegd worden dat ondanks de toevoeging van ietwat meer variatie aan de missies, het spel nog altijd een beetje lineair aanvoelt. Weliswaar kun je doen wat je wilt, maar in de missies heb je liever een minder 'gescript' gevoel – wat wel in dit spel aan de hand is. Dat is best wel een minpunt, maar gelukkig neem je het al snel voor lief aangezien alle andere dingen absoluut niet teleurstellen.

Heerlijk zicht
Gameplay-technisch zit het dus heel goed. Er zijn bijzonder weinig fouten te ontdekken, wat een unicum is voor de wereld van strategiespellen. Meestal hebben die wel eens onlogische dingen, maar aangezien XCOM: Enemy Unknown zó compleet aanvoelt zul je alles begrijpen. Echter, het is niet overal hosanna, want grafisch gezien valt het spel behoorlijk tegen. En daarmee is de kous eigenlijk wel af, want op het gebied van camerawerk en het inzoomen van bepaalde acties maakt het spel dan juist wel weer enorm veel indruk. Bij dit spel heb je tenminste goed overzicht, en zul je nauwelijks iets missen. Kijk, dat is héél fijn.

Voor de lange termijn
Hoewel deze game op de PlayStation 3 is getest, mag er wel een speciale vermelding bij voor de mogelijkheden voor de PC-versie. XCOM: Enemy Unknown is namelijk behoorlijk gebruiksvriendelijk op het gebied van modificaties, wat betekent dat spelers alles kunnen doen met het spel. Nieuwe levels ontwerpen, nieuwe verhaallijnen, ga zo maar door. Het is te hopen dat Firaxis snel doorheeft dat dit luid toegejuicht wordt, zodat het ook nog eens overgebracht kan worden naar de consoles. Luister dus goed Firaxis.

Hulde voor de terugkeer
Het mag eigenlijk wel verdomd duidelijk zijn: XCOM: Enemy Unknown maakt een bijzonder goede indruk als strategiegame en het zou niet eens heel erg raar zijn als dit ook gelijk het beste strategiespel van dit jaar wordt. Misschien is die XGN Game Award al binnen. Maar goed, XCOM: Enemy Unknown komt over als een heel sterke en ontzettend zekere game, en ook na tien uur spelen ben je nog lang niet uitgespeeld. Het spel zit vol met uitdagingen, wat ervoor zorgt dat de liefhebber nog heel lang zoet is met het spel. Hulde voor de terugkeer van XCOM!