Warhammer 40,000: Carnage Review

Er zijn al meer dan genoeg side scrollers op mobiele apparaten te vinden, maar zodra er een Warhammer sausje overheen wordt gegoten, is onze interesse toch weer gewekt. Is Warhammer 40K: Carnage een dertien in een dozijn mobiele game, of hebben we hier met iets speciaals te maken?

Het dagelijks leven van een doorgewinterde Space Marine komt vaak neer op het afslachten van hordes aan monsters en smerige groene orcs. Met een dik ruimtepantser, een machinegeweer en een zwaard knokken ze zich een weg door deze vijanden, terwijl ze gaandeweg nieuwe uitrusting verzamelen. Een prima baantje om een game omheen te bouwen dus.

Als Warhammer 40K: Carnage iets goed doet, dan is het wel dat je constant het gevoel hebt met een botte moordmachine te spelen. Als een trage tank wals je door de levels heen, terwijl je op zoek gaat naar een andere Space Marine die gesneuveld is in een gevecht. Het verhaal doet er verder niet echt toe, je bent te druk bezig met overleven.

Als je 40K Carnage valt nog het beste te vergelijken met klassieke sidescrollers als Contra. Ieder level begint met jou aan de linkerkant van het scherm, en door naar rechts te blijven rennen kom je vanzelf bij het einde terecht. Tussen die start en het de finish zijn tal van obstakels weggelegd om jou het leven zuur te maken.

Het probleem van touchbesturing is dat precisie simpelweg ontbreekt. Met fysieke knoppen onder je vingers is het geen probleem om lastige sprongen te maken, maar zodra je op een schermpje moet tikken om een ravijn over te steken, gaat het vaak mis. Je raadt het al: in 40K Carnage zijn de hordes aan monsters niet je grootste vijand, maar de kleine gaten in de grond waar je overheen moet springen.

Wat leveldesign en variatie in vijanden betreft, verdient Warhammer 40,000: Carnage dus geen prijs. Toch staat er een mooie voldoende onderaan deze recensie (geef maar toe dat je allang gespiekt hebt), en dat heeft alles te maken met het unlocken van gear en de eindbazen die je op speciale momenten in het verhaal tegen het lijf loopt.

Zo is er een reusachtige oorlogsmachine die achter jou aankomt, terwijl jij je uiterste best doet om hem voor te blijven en schade aan te richten. Ook de gevechten tegen eindbazen van het zelfde formaat als jij zijn uitdagend genoeg. Zodra je een patroon ontdekt in de aanvallen spring je met gemak over ze heen, maar zoals het een goede baas betaamt, verandert hij zijn aanvallen als zijn levensbalk een kritieke toestand bereikt. Improviseren dus!

Na ieder level word je getrakteerd op een schatkist, gevuld met willekeurige uitrusting en wapens. De inhoud van deze kisten krijg je alleen niet zomaar, je zult er je zuurverdiende munten aan uit moeten geven. Dit komt er in de praktijk op neer dat je na ieder volbracht level één nieuwe item uit kunt kiezen. Vaak zijn de drie presentjes waar je uit kunt kiezen allemaal handig, dus wij hebben heel wat tijd doorgebracht in dit keuzescherm, twijfelend of we die gave helm nemen of toch een reusachtig zwaard kiezen.

Zodra je nieuwe voorwerpen toevoegt aan je actieve uitrusting, is het verschil meteen te zien aan je Space Marine. Dit vermenigvuldigd de verslavingsfactor, want de saaie blauwe Space Parine waar jij mee begint transformeert langzaam maar zeker naar een brute strijder, met rode capes, jetpacks en kettingzaagzwaarden. Een prima motivatie om te blijven spelen dus.

Warhammer 40,000: Carnage is bovendien de ideale game om even snel te spelen. Levels kosten weinig tijd om te volbrengen, en als jij zit te wachten op de trein kun je die tijd dus goed besteden door dat toffe nieuwe geweer vrij te spelen. Verschillende moeilijkheidsgraden zorgen voor wat extra uitdaging, die ook weer wordt beloond met extra muntstukken om zeldzame armor te ontgrendelen. Wij zijn voorlopig in ieder geval nog niet klaar met het decoreren van onze Space Marine.