War of the Human Tanks Review

Bij een titel als War of the Human Tanks denk je misschien aan een strategiegame waarbij je menselijke tanks aanstuurt. En daar zou je gelijk in hebben. Maar denk je ook aan een visual novel? Waarschijnlijk niet, maar toch is dat een belangrijk onderdeel van de game.

War of the Human tanks speelt zich af in een land dat veel wegheeft van Japan. Daar strijden twee facties al jarenlang tegen elkaar om de heerschappij. Bij die gevechten worden ‘Human Tanks’ ingezet, geavanceerde robots die bijna menselijk zijn. Jij stuurt als luitenant Shoutaro Daihon’ei de troepen van The Empire of Japon aan in een wanhopige poging het sterkere leger van de tegenstander terug te dringen. Tussen de gevechten door krijg je advies van Shoutaro’s jongere zusje en de jonge luitenant Liselotte Satou.

Zodra je een eerste gevecht start, zal je merken dat het spel wel wat wegheeft van een vergevorderde versie van het klassieke spelletje Zeeslag, met een vleugje schaken. Het speelveld van War of the Human Tanks bestaat namelijk voor het grootste deel uit vlakjes met de tekst ‘unknown’. Waar de vijanden zich verschuilen, weet je niet. Je kan ervoor kiezen a la zeeslag willekeurige plekken aan te vallen, maar daarmee win je waarschijnlijk niet. Nee, qua tactiek gaat War of the Human Tanks net iets verder.

Voordat je de strijd ook maar aangaat, moet je troepen selecteren. Elke Human Tank heeft een bepaalde prijs en je portemonnee maar beperkt geld, dus je moet goed nadenken over je aanschaf. Gedurende het spel speel je steeds meer soorten Human Tanks en upgrades vrij, wat voor veel tactische mogelijkheden zorgt.

De ene soldaat kan bijvoorbeeld drie vlakjes bewegen en heeft een wapenbereik van twee vlakjes. Een andere soldaat is voornamelijk goed in scouten, zodat je kunt zien waar vijanden zich verschuilen, en sommige Human Tanks zijn vooral goed in het raken van tegenstanders op grote afstand. De verscheidenheid aan troepen maakt de planningsfase erg belangrijk en heerlijk voor de stratgiefreaks onder ons; werkt de ene techniek niet, dan kun je gewoon een andere aanpak proberen.

Zodra je je soldaten hebt aangeschaft en gepositioneerd, begint de strijd. Omdat elk soort Human Tank zijn eigen ‘oplaadtijd’ heeft, kun je niet al je troepen tegelijkertijd bewegen; je moet in de gaten houden welke soldaat klaar is. Is een tank opgeladen, dan kun je ‘m sowieso laten lopen. Daarnaast mag je een tweede actie uitvoeren: hij doet niks, hij scout (niet elke troep kan dat) of hij valt aan. In het begin is het vaak handig om te scouten, zodat je weet of er vijanden in de buurt zijn. Zodra je er eentje aantreft, kan een andere soldaat hem hopelijk neerhalen. Mocht je een paar vlakjes lopen en plotseling een tegenstander tegen het lijf lopen, heb je geluk: je kunt hem dan meteen neerschieten.

Andersom werkt het ook: een vijand kan uit het niets op een van je soldaten aflopen en neerschieten. Dat zorgt voor een spannend kat-en-muis spelletje waarbij je altijd blijft gokken. En omdat de tegenstander ook over vele verschillende troepen beschikt, weet je nooit wat er gaat komen: een welgeplaatste kamikaze-tank schakelt zo drie van je soldaten uit.

Tussen de gevechten door ontvouwt het verhaal zich via gesprekjes tussen Shaoutaro en zijn metgezellen. Vaak zijn het leuke, maar wel erg lange conversaties. Daardoor begint het vermakelijke verhaal na een tijdje toch te vervelen, zeker voor gamers die zich vooral op de actie willen storten. De combinatie visual novel en RTS is niet echt geslaagd: de twee elementen staan wel erg los van elkaar. In visual novels als Hotel Dusk: Room 215 en 999 is dat beter gedaan, daar hangen gameplay en verhaal veel nauwer samen.

Het uiterlijk van de game doet de gesprekken ook geen goed. De personages zijn allemaal erg schattig getekend, maar de achtergronden zijn erg saai. Het lijkt erop dat de ontwikkelaar een paar standaard foto's heeft gepakt en daar een schilderij-filtertje overheen heeft gegooid. De afbeeldingen worden – op korte stukjes in gevecht na – niet geanimeerd, wat het saaie karakter van de verhalende delen onderstreept.

Als je zoekt naar een leuke RTS, dan is War of the Human Tanks een hele goede aanschaf. Het Zeeslag-achtige principe maakt de meeste gevechten lekker spannend en de verschillende troepen zorgen voor veel tactische mogelijkheden. Het verhaal is vermakelijk en geeft de game persoonlijkheid, maar is wel wat lang van stof en saai van uiterlijk. Bovendien is realtime strategie misschien niet de beste gameplaykeuze bij een visual novel.