Veronica Mars (film) Review

Het Kickstarter-project Veronica Mars is inmiddels af, maar er is geen bioscoop die de film vertoont. Is hij zo slecht dat hij niet in de bioscoop komt, of kun je je geld toch beter opzij zetten voor de DVD?

Een klein leugentje om bestwil hierboven (te wijten aan de slechte invloed van Veronica Mars herself natuurlijk), want er is wel een bioscoop die deze comedy-detectivefilm heeft afgespeeld. Dat was Tuschinski op een speciale avond voor de fans van de televisieserie, die uiteindelijk drie seizoenen heeft gelopen vanaf 2004. Veronica Mars-bedenker Rob Thomas is samen met hoofdrolspeelster Kristen Bell een Kickstarter-pagina begonnen voor een film over de jonge detective. Het script lag al jaren op de plank, maar Warner Bros. zag er geen brood in deze film te financieren.

Dus geef je je fanbase de ultieme kans om hun liefde te laten blijken: een Kickstarter-project! Eentje die goed liep, want voor de film werd niet alleen hoofdrolspeelster Kristen Bell opnieuw ingezet, ook vele andere bekende gezichten uit de serie waaronder Francis Capra, Sam Hungtinton en Tina Majorino keerden terug. Het doel om 2 miljoen dollar binnen te halen was voor elkaar in minder dan tien uur en werd daardoor het grootste, meest succesvolle filmproject op Kickstarter. Uiteindelijk is de campagne gestopt bij 91.585 donoren en een totaalbedrag van 5.702.153 dollar. Zou er nog een tweede film komen?

Zonder al te veel weg te geven van het verhaal, hier toch een korte introductie. Veronica is het plaatsje Neptune ontvlucht en naar New York verhuisd, waar ze een perfect leventje leidt. Ze heeft een knappe vriend en krijgt de advocatenbaan van haar leven. Geen enkele reden om naar Neptune terug te gaan, totdat het nieuws bekend wordt dat Carrie Bishop dood in bad is gevonden. Een telefoontje van ex-vriendje Logan Echolls en Mars zit in het vliegtuig naar haar ouderlijk huis waar ze niet door iedereen met even open armen wordt ontvangen. Helemaal als ze weer helemaal in haar oude rol van nieuwsgierig aagje kruipt.

Het is natuurlijk risicovol om deze film te maken. Hoe groot je fanatisme ook is, inmiddels zijn er bijna tien jaren verstreken na de eerste uitzending en een mens wordt ouder. Soms hemel je zaken op, krijg je een overweldigende golf van nostalgie in je lijf als je aan een oude serie terugdenkt, maar blijkt het allemaal ook weer niet zo briljant te zijn als je het zou terugkijken. En zelfs als je het wel briljant vindt, dan is het lastig om naar deze nieuwe, moderne film te gaan. Knoopt Rob Thomas de eindjes allemaal wel mooi aan elkaar?

Plus, is zo’n film wel het bekijken waard als je niet elke aflevering kunt lipsyncen? Het zijn allemaal vragen die een antwoord kregen tijdens de screening van Veronica Mars de film in Tuschinski. Een zaal vol fans die op de meest bizarre momenten in lachen uitbarsten en glunderend uit de zaal kwamen. Er werden zelfs volop foto’s genomen bij de filmposter voor en na deze exclusieve bioscoopvertoning, want hij is het waard.

Ook voor mensen die minder bekend zijn met de serie, want het wordt de kijker gemakkelijk gemaakt verbanden te leggen. Bovendien is de opzet en de humor ook redelijk Buffy The Vampire Slayer-achtig, wat wil zeggen dat de grappen en grollen vrij universeel zijn. Goed te volgen, zonder het te simpel te maken.

Personages krijgen een duidelijke introductie. Het is overduidelijk een film gemaakt voor een jongvolwassen doelgroep, maar ook eentje waarvan ouderen en zelfs jongeren kunnen genieten. Je duikt even in dat kleine wereldje van de jonge detective en er gebeurt genoeg om je aandacht vast te houden. Bovendien voelt het niet alsof bepaalde scenes er niet in hadden gehoeven, maar is het een heel rond, compleet verhaal zonder veel vraagtekens achter te laten bij de kijker. Misschien wordt er iets te weinig open gelaten, maar dat is wel verfrissend in een periode waarin geen enkele film echt alle vragen weet te beantwoorden om maar te zorgen dat er een tweede deel zou kunnen komen.

Kristen Bell heeft al aangegeven dat ze een tweede film wel ziet zitten, en die mag er ook wel komen. Dit is overduidelijk een project dat door veel liefde tot stand is gekomen. Niet alleen vanuit de fans, maar ook vanuit de cast die bijna volledig terugkeerde om de serie een mooie afsluiter te geven. De 120 scenes werden geschoten in 28 dagen. Bovendien kwam ook de componist uit de serie, Josh Kramon, terug om de film dat echte Veronica Mars-gevoel te geven: grappig, lief, emotioneel en spannend.

Fan of gewone kijker, de film is de moeite waard. Zoals gezegd zit er veel humor in, maar is het vooral opvallend hoe ontzettend grappig de gesprekken zijn geschreven. Het is een soort Gilmore Girls, maar dan iets minder ADHD en iets realistischer. Het is een film die niet alleen laat zien hoe het is voor Veronica om zich weer in een moordzaak te storten, maar hij draait ook heel erg om herinneringen en mensen loslaten. Hoe is het om terug te komen in je oude woonplaats en je vader weer te zien?

Het een en ander wordt weliswaar af en toe wat kinderachtig benaderd, er zitten af en toe ook grapjes in die juist weer echt op het randje zijn. Plus, Veronica maakt dingen mee die voor jong en oud makkelijk mee te voelen zijn. Weemoed, liefde, verwarring; diverse emoties passeren de revue. Kirsten Bell weet de rol fantastisch te vertolken, waardoor Veronica Mars een nog grotere aantrekkingskracht krijgt.