Verdun is recenteijk gelanceerd op de PlayStation 4. Waar Verdun zich probeert te onderscheiden van andere shooters is het realistische beeld dat het probeert te vormen van de loopgraven oorlog in Noord-Frankrijk. Of Verdun dit voor elkaar weet te krijgen en of het ook nog een goede game is lees je in onze Verdun review!
Verdun is niet je standaard, snelle shooter. De game speelt een stuk trager weg dan bijvoorbeeld Call of Duty of en zal daarom ook niet voor iedereen zijn weggelegd. Verdun speelt zich volledig af in de omgeving van Verdun en richt zich puur op de loopgravenoorlog die zich daar tussen 1914 en 1918 afspeelde. Laten we maar bij het begin beginnen en kijken naar hoe Verdun zich staande houdt in al dit geweld.
Verdun richt zich zoals gezegd op de loopgraven oorlog in Noord-Frankrijk tussen 1914 en 1918. De game is bijna volledig gericht op de online multiplayer, maar kent ook één enkele offline modus. Er zijn negen verschillende mappen die elk hun eigen kenmerken hebben.
Zo is er een map die vooral gebruik maakt van heuvels, bomen en begroeiing, met natuurlijk ook de nodige loopgraven. Andere mappen zijn juist meer open velden die kapot gebombardeerd zijn door artillerie en gevuld zijn met lange stelsels aan loopgraven.
Deze loopgraven zijn eigenlijk lange schakelingen aan groeven die aan elkaar zijn gekoppeld door verhogingen, schuilplekken en kleine tunnels van metalen platen. In deze loopgraven ben je vrij veilig voor lange afstandwapens , maar is het zicht minimaal wat tot een behoorlijk intense ervaring kan zorgen.
Waar Verdun nog meer in uitblinkt is de informatie die de game geeft over de locatie waar je het gevecht aangaat. In het laadscherm bijvoorbeeld krijg je allerlei achtergrond informatie over de plek waar jij je bevindt en wat er daar heeft afgespeeld tijdens de Eerste Wereldoorlog.
Zoals al gezegd is Verdun niet je typische, snelle shooter. Verdun heeft als speerpunt om zo goed mogelijk de realiteit van de Eerste Wereldoolog na te bootsten en dat merk je ook. Waar games als Call of Duty en Battlefield zich meer richten op het soepele spel en de snelheid is Verdun juist wat trager.
Dit kan voor sommigen als vervelend worden ervaren, maar wanneer je dit eenmaal door hebt, draagt het bij aan het realisme. Je krijgt hierdoor echt het gevoel dat de wapens gewicht hebben en het lastig is om de vuurmond op één plek te houden.
De wapens in Verdun zijn ook gemodelleerd met realisme als ultiem doel. Daardoor zul je langere herlaadtijden zien, is het bewegen van de wapens niet altijd even snel en zit er een groot verschil in de laadtijden bij bijvoorbeeld een wapen dat per kogel herladen moet worden of een met een magazijn.
De grootste verschillen tussen games als Battlefield of Call of Duty en Verdun is de manier waarop jij je klasse kiest en jouw rol op het slagveld. In Verdun kies je namelijk niet voor een bepaald soort klasse per keer dat je doodgaat, maar kies je voor een klasse aan het begin van het potje. Je selecteert een squad waar jij je bij wilt voegen en kiest voor een klasse die nog niet is ingenomen in dat team.
Er zijn verschillende divisies waaruit je een squad kan samenstellen. Elke divisie heeft zijn eigen specialiteiten en unieke samenstelling qua teams. Over het algemeen zijn er een aantal Riflemen, een leider en een persoon die of een machinegeweer of een aantal granaten bij zich draagt of juist gespecialiseerd is in het ontruimen van loopgraven.
Een team kan bestaan uit bijvoorbeeld een Commanding Officer, een Grenadier en twee Riflemen. De Commanding Officer is de leider van het team en kan artillerie steun inroepen en orders geven aan de rest van het team. De Commanding Officer heeft zelf vrij weinig wapens om zichzelf te verdedigen, alleen een handwapen heeft hij tot zijn beschikking.
De Grenadier is dan de zware jongen van het team. Deze klasse heeft een bolt-action geweer of machinegeweer en granaten. Hij zal vooral ingezet moeten worden in de loopgraven zelf en in beschutte posities om veel kogels in de richting van de vijand te jagen.
De Riflemen hebben ieder een bolt-action geweer die kunnen worden aangepast met een bajonet of een vizier. Dit vizier is altijd een sluipschutter vizier en werkt net even anders dan in je reguliere shooter. Je blijft namelijk een gedeelte van je omgeving zien terwijl je door het vizier kijkt en het vizier zelf geeft ook een gebold en enigszins vertekend beeld. Het vergt redelijk wat oefening voordat je goed doorhebt hoe je dit het beste kan gebruiken.
Hoewel er vrij veel verschillende wapens in het spel zitten werd er niet echt de indruk gewekt dat er erg veel verschil in de wapens zaten. De bolt-action geweren voelde vrijwel hetzelfde aan en het grootste verschil zat in de magazijnruimte en de manier van herladen. In de machinegeweren zit iets meer verschil, zeker de vuursnelheid kan hier nog wat uiteenlopen, maar een groter verschil tussen de wapens was geen overbodige luxe geweest.
Het laatste dat opvalt tijdens het spelen van Verdun is de uitgebreide voice acting die in het spel zit. De verschillende divisies komen uiteraard uit verschillende landen. Zo zijn er Duitse, Franse, Engelse en Canadezen divisies aanwezig. Iedere divisie heeft zijn eigen voice acting, hierdoor komt het slagveld niet alleen een stuk realistischer over maar kan je ook direct horen welke troepen er dicht bij jou in de buurt zijn.
Verdun heeft vier online game modi en één van deze modi is ook offline te spelen. De modi zijn Frontlines, Attrition, Rifle Deathmath en Squad Defense.
Frontlines is de grootste modi in Verdun. In Frontlines vecht je tegen de tegenstander voor verschillende loopgraven. De hoeveelheid loopgraven die ingenomen moet worden hangt af van het aantal spelers. In totaal kunnen er maximaal 32 spelers tegelijkertijd in een veldslag rondlopen.
Het doel bij Frontlines is om een aanval uit te voeren op een vijandelijke loopgraaf. Wanneer deze is gelukt moet je deze zien te behouden tijdens een tegenaanval van de andere partij. Mislukt de eerste aanval, dan moet je terugvallen om je eigen loopgraaf te verdedigen. Bij het maximaal aantal spelers moet een overwinnend team vijf loopgraven veroveren.
Attrition is het beste te vergelijken met Conquest in Battlefield zonder de vlaggen. Attrition is een modus waarbij je een team deathmatch scenario hebt waarbij elke kill telt als een ticket. Net als bij Conquest in eerdere Battlefield edities is het doel van het spel om het aantal tickets van het vijandelijke team naar 0 te brengen. De mappen in Attrition zijn kleiner dan die van Frontlines en de gameplay is meer gericht op een traditionele team deathmatch modus dan op de overname van loopgraven al hoewel dat soms goed kan uitpakken wanneer je een goede positie kan vinden.
Rifle Deathmatch is eigenlijk niks meer en minder dan een free-for-all modus waarbij spelers alleen toegang hebben tot bolt-action geweren en pistolen of revolvers. De mappen zijn zoals verwacht een stuk kleiner gemaakt en je speelt hier vooral in twee loopgraven die dicht bij elkaar liggen en het tussen liggende niemandsland.
De laatste modus, Squad Defense, is een soort survival modus waarbij je met één enkel team van vier man verschillende aanvallen moet pareren van computer gestuurde vijanden. Het aantal vijanden wat per aanval op de loopgraaf af komt stormen is afhankelijk van de hoeveelheid mensen in het team. In je eentje komen er tussen de 5 en 10 man op je af terwijl met een volledig gevuld team er soms wel 40 tot 50 man op je af kunnen komen. In Squad Defense heb je één enkel leven per aanvalsronde dus het is belangrijk dat je op tijd dekking zoekt wanneer je in gevaar bent.
Squad Defense is de enige modus die je ook offline kan spelen. Hier sta je dus in je eentje een loopgraaf te verdedigen tegenover aanstormende vijandelijke troepen.
Een minpuntje aan de game is toch wel de visuele pracht en praal. De game ziet er zeker niet slecht uit, maar laat hier en daar toch nog wat te wensen over qua graphics. Vooral de omgevingen zijn af en toe vrij saai en vlak en desondanks zijn de details die er zijn niet van al te hoge kwaliteit. Ook de manier waarop je andere spelers ziet bewegen ziet er een beetje houterig en stroef uit.
Explosies, wanneer deze voorkomen, zijn ook niet van de hoogste plank gegrepen. De explosies bestaan vooral uit grijs, zwarte wolken die eventjes boven de grond uitkomen maar de grote destructie zoals we dat bijvoorbeeld kennen van Battlefield is in Verdun zeker niet aanwezig.
Toch blijft Verdun een feest om te spelen en de mindere visuele pracht en praal doet daar weinig van af. Wellicht dat deze game een voorbode is voor nog veel meer mooie games die uit de handen van de ontwikkelaar gaan komen en laten we hopen dat ze op dat moment veel meer visuele pracht en praal kunnen implementeren in de game.
Verdun is een geweldige game die net weer even een ander publiek aan zal spreken dan de bekende shooters zoals Call of Duty of Battlefield. Verdun richt zich meer op de realistische kant en teamwork dan op individuele oorlogsvoering en dat pakt voor hen goed uit.
De game zit goed in elkaar en blijft door de vernieuwende en leuke modi ook na heel wat uren nog steeds vermakelijk. De game is dan ook echt aan te raden voor iedereen die net even wat anders zoekt dan de volgende Call of Duty of Battlefield of voor diegene die zich volledig willen laten onderdompelen in de wereld van de Eerste Wereldoorlog.
Cijfer: 8