Trine 4: The Nightmare Prince Review – Een mooie puzzelgame

Puzzelen tot je erbij neervalt, samenwerken tot je een ons weegt en genieten met een grijns van oor tot oor, terwijl je zelf nog net geen decor bent van een schilderij. Welkom in de wondere wereld van Trine 4: The Nightmare Prince.

De Finse studio Frozenbyte timmert al tien jaar aan de weg met de Trine-serie, waar reeds eerder drie delen van uitkwamen. De games kenmerken zich door een visuele prachtige stijl en puzzels die opgelost moeten worden door de krachten te combineren van drie personages. Dit zijn Pontius, Zoya en Amadeus. Een verteller leidt je vervolgens als een sprookje door een avontuur waar jij al platformend en puzzelend doorheen mag.

Trine 4 borduurt verder op dit concept. De wereld is in 2.5D waarbij samenwerken de sleutel tot succes is. Hoewel je Trine 4 prima alleen kunt spelen is dat niet waar je het plezier uithaalt. Het leukste is om samen te werken, omdat elk personage zijn eigen unieke vaardigheden kent. Zo is Zoya nog net geen vrouwelijke Spider-Man die overal naar toe kan slingeren middels een touw, is Amadeus net geen Gandalf die van alles kan toveren en is Pontius een robuuste krijger. De kunst is om per locatie en puzzel steeds met de drie te wisselen en te kijken wat per situatie het beste uitkomt.

Waar je bij Trine 3 misschien het gevoel had op de automatische piloot te gaan, is dat bij Trine 4 hele andere koek. Dit heeft te maken met dat de serie voor het eerst een uitgebreide skill-tree heeft die ook écht wat doet met de personages. Mensen die de eerste paar acts doorlopen zullen nog niet veel verschil merken, maar de laatste act van de game is vrij pittig. Met name de optionele puzzels om wat extra’s vrij te spelen zijn ware hersenkrakers en dan móet je extra skills gebruiken, anders kom je er niet.

Zo kan Pontius bijvoorbeeld zijn schild nu een keer verdubbelen, zodat je soms met puzzels ware portalen aan het bouwen bent om een puzzel met lichten op te lossen. Mensen die roepen dat Trine 4 té makkelijk is, hebben of de game niet uitgespeeld of niet alle optionele puzzels gedaan. Want geloof ons: dit is dé Trine met de meest uitgebreide puzzels. Bovendien is het ook de meest uitgebreide game ooit. De game telt vier acts met ongeveer vier levels per keer en die levels zijn op zichzelf al een stuk langer dan de voorgaande games.

Je merkt dan ook aan alles dat de Finse ontwikkelaar alles uit de kast heeft getrokken om er een waar co-op festijn van te maken én met succes. Trine 4 is om van te genieten en het is fijn dat dit niet een game is die pas later naar de Switch komt, zoals zo vaak het geval is met ander releases, maar eentje die meteen naar Nintendo’s apparaat is gebracht. Overigens zijn de eerste drie Trine-games daar ook op te spelen. Een goede zet als je het ons vraagt!

De leercurve is geweldig in Trine 4. Na de aftiteling heb je het idee één van de betere titels dit jaar uitgespeeld te hebben en dat wil wat zeggen. Al is er ook ruimte voor verbetering. Zo wordt het na drie delen een klein beetje vermoeiend dat de narrator je meeneemt en is er daardoor weinig binding met de ‘Nightmare Prince’.

Ook moet helaas eerlijk toegegeven worden dat de eindbaas lichtelijk terugstellend was. Een baas eerder in de game was een stuk uitdagender en daarmee is de balans een klein beetje zoek. Ook heb je geregeld tussen de puzzels door dezelfde gevechten en daar is nooit afwisseling in. Je moet de vijanden dan simpelweg verslaan om verder te kunnen.

Het enige wat mogelijk is, is om ze anders te verslaan doordat je meer skills vrijgespeeld hebt. Zo kan Amadeus opeens vijanden optillen en daarmee doodmaken, wat hij in het begin van de game niet kan. Maar noodzakelijk is het niet, gezien je ze ook dood kan schieten met de pijlen van Zoya of met het zwaard van Pontius in mootjes kunt hakken.

Nee, de kracht van Trine 4 zit niet zozeer in de tussentijdse gevechten of de eindbaas, maar vooral in de puzzels tussendoor en het briljante co-op werk. Daarbij geldt overigens dat meerdere wegen naar Rome leiden, want geregeld zul je iets oplossen waarvan je je later afvraagt of dat wel ‘de’ oplossing was. Waarschijnlijk niet zoals het bedoeld was door de makers, maar dat maakt niet uit. Het gaat erom dat je een stukje verder komt in een level, nietwaar?

Als je een co-op avontuur zoekt waar je samen de hersenen mag kraken en ondergedompeld wilt worden in een prachtige sprookjesachtige omgeving, dan is Trine 4 echt iets voor jou. Heb je geen co-op maatje, dan raden we je de game af, want alleen is de game een stuk minder interessant. Hoewel de gevechten niet zo indrukwekkend zijn, is het zonder twijfel de tofste Trine game én de Trine game die het langste duurt. Complimenten dus voor Frozenbyte.