Trials of Mana Review - Niet elke remake hoeft levensechte graphics te hebben

Trials of Mana is een remake van de originele SNES game met dezelfde naam. Het is het derde deel uit de oorspronkelijke Mana reeks. In deze game ga je met een party van drie op zoek naar een acht Mana stenen, die gezamenlijk de slechte Benevodons gevangen houden, maar die dreigen vrij te breken. Tot zover typisch jRPG verhaal zou je zeggen, maar toch doet Trials of Mana een aantal dingen anders.

De oorspronkelijke Trails of Mana stamt alweer uit 1995, toen de game midden in het 16-bit tijdperk uitkwam. Ook in die tijd deed de game al dingen anders dan veel Japanse RPGs deden. Het gezichtsveld was wel traditioneel semi-top down, waarbij je een vrij open wereld kon doorlopen en waar je random gevechten kon aangaan.

Bijzonder was dat je dat met een team van drie zelf gekozen karakters kon doen en op elk moment tijdens het gevecht tussen die karakters kon wisselen. Bovendien vonden die gevechten niet turn-based op een eigen 'gevecht scherm' plaats, maar gewoon in de open wereld waar je toch al rond liep. Wel weer traditioneel was dat je karakters XP konden verdienen en konden levellen. Elk karakter was gespecialiseerd in een bepaald soort wapen en was al dan niet erg goed met magie.

Waarom ging er zoveel aandacht aan de oorspronkelijke Trials of Mana uit de vorige eeuw? De reden is dat deze remake weliswaar draait op nieuwe hardware en grafisch een flinke stap voorwaarts gemaakt heeft, maar wat gameplay betreft veel uit het origineel behouden heeft. Zo kies je nog steeds drie personen uit dezelfde zes beschikbare karakters en volg je tijdens de intro één van deze personen, om de overige intro's te kunnen kiezen zodra je hen tegenkomt in het verhaal. Ook het ontwerp van de wereld is vrijwel identiek, maar dan moderner.

Ook in deze remake loop je vrijelijk rond in een redelijk open wereld, waar je op die wereld random vijanden tegenkomt, die je ter plekke kan bevechten. Ook het verhaal zelf is eigenlijk onveranderd. Je komt nog steeds dezelfde steden tegen, met dezelfde personages en zelfs dezelfde mini- en eindbazen die je moet bevechten. Zelfs hun aanvallen zijn vrijwel identiek. Een feest van herkenning voor wie de oude SNES game nog gespeeld heeft, maar soms een beetje irritant voor wie de game nieuw ontdekt heeft.

Opvallend is dat deze remake vrijwel tegelijk uitgebracht is met een andere remake van Square Enix: Final Fantasy 7. Hoewel het niet helemaal eerlijk is beide te vergelijken zijn er toch wel parallellen te trekken. Beide oorspronkelijke games komen uit midden jaren negentig (FF7 komt uit 1997), en beide waren voor hun tijd redelijk afwijkend. En beide games zijn nu nieuw uitgebracht als remake, die wat verhaal betreft dicht bij het origineel proberen te blijven. Maar daar houdt de vergelijking dan ook meteen op. Waar de oorspronkelijke Trials of Mana nog vrij vooruitstrevend was met het vrij rondlopen en vechten in een open wereld, gebruikte Final Fantasy 7 nog de traditionele separate gevechtsschermen en zelfs turn-based gevechten.

Die rollen zijn nu volledig omgedraaid. Waar de remake van Final Fantasy 7 op de moderne toer gegaan is met oogstrelende graphics van deze tijd en realtime gevechten, is Trials of Mana wat blijven steken. Ja, grafisch is alles verbeterd, de wereld ziet er mooi en fris uit, maar de karaktermodellen en kleding zijn statisch. Het haar van de karakters zal niet uit model gaan als iemand valt of een actie onderneemt, en kleding staat star om hen heen. Dit valt het meest op bij de dames, die een voorliefde lijken te hebben voor weids uitstaande jurken en draperieën. Dat staat hartstikke leuk, totdat ze in een tussenscene door een kanon afgeschoten worden en op de grond terecht komen. Ook dan blijft de jurk stijf weids staan en de kapsels bewegingloos, alsof er veel te veel permanent gebruikt is. Dit breekt de immersie behoorlijk.

Een ander groot probleem is fast travel. Dat is er niet, met als gevolg dat je regelmatig grote afstanden moet afleggen. Heb je eindelijk die eindbaas bereikt, maar ben je door je healing-spells heen, dan wacht je een lange trip terug naar het meest nabije dropje. Tenzij je verdwaalt, dan is het zoeken naar een wat minder nabij dorpje. De kaart geeft je hier te weinig indicatie voor, waardoor je flink kan dwalen. Gelukkig geeft de kaart altijd wel je eerstvolgende doel weer, maar je kan dus zelf geen waypoint plaatsen, laat staan daar snel naar afreizen. De game heeft wel wat mogelijkheden om snel grote afstanden af te leggen (waaronder de eerder genoemde kanonnen), maar dat blijft wel heel beperkt.

Natuurlijk gaat het vooral om de gameplay, en op zich zit dat wel snor. Wel is de balans vaak wat zoek. De gevechten met de random vijanden zijn eigenlijk te makkelijk. Met button bashen kom je een heel eind. Binnen no-time heb je de vijanden verslagen en kan je je alweer richten op de volgende vijand, die een stukje verderop geduldig staat te wachten. Kom je echter een (mini-)boss tegen, dan is het al snel een ander verhaal.

Natuurlijk mogen die vijanden sterker zijn dan de randoms die je ontmoet, anders zijn het geen bosses. Probleem is dat veel van de (mini-)bosses echt enorm veel sterker zijn dan wat je op dat moment met jouw level aan kan. Daar komt bij dat veel bosses speciale aanvallen hebben, die ze vooraankondigen door een rode streep of cirkel op de grond.

Handig, dan kan je die namelijk ontwijken. Probleem is dat de overige party-leden door de AI bestuurd worden en die zijn niet echt handig in het ontwijken van dergelijke aanvallen. Daardoor sta je er vaak in no-time alleen voor, wat dan al snel daarna 'game over' betekent. De game forceert hiermee dat je vaak een aantal levels hoger moet levellen dan je op dat moment bent en dan je lief is. Grinden is dan het devies.

Trials of Mana is een degelijke remake van het origineel dat de gameplay en ideeën uit het origineel netjes overbrengt naar de moderne hardware, zonder deze uitputtend te gebruiken. Grafisch had er meer in gezeten en ook de balancering had beter gekund. De game blijft te veel hangen in wat de oorspronkelijke game bracht en vernieuwt te weinig. Het is voor Trials extra vervelend dat het zo kort na Final Fantasy 7 uitgebracht is, een game die laat zien hoe het wél had gemoeten. Hierdoor blijft Trials of Mana toch in de middelmoot hangen.