Towerfall Ascension Review

Is dit een PlayStation 4-titel of zijn we in de jaren 80 beland? Beoordeel deze game niet op zijn ouderwetse insteek, want dat is iets waarop je heel veel game-overs later zal terugkomen.

De maker van Planet Punch komt nu met Towerfall Ascension. Matt Thorson baseerde de game op Super Smash Bros., Bushido Blade en Goldeneye 007. Hij ziet het zelfs als het aanpassen van Super Smash Bros. Melee naar de game die hij graag had gezien. Voor Towerfall Ascension haalde hij Alex Holowka erbij om de geluidseffecten te doen, en dat was een goede keuze. Hij weet namelijk grappige chiptunesdeuntjes te maken die niet snel vervelen.

Towerfall verscheen eigenlijk alleen op de Ouya, maar sinds 11 maart is de release op PlayStation 4 en PC een feit. Echter heet de game daar Towerfall Ascension. Het is een spel dat in eerste instantie wat kan afschrikken. Het is namelijk weer een indiegame die inspiratie put uit de games uit jaren 80. Het is bijna geen ‘inspiratie putten uit’, want eigenlijk probeert ontwikkelaar Matt Thorson letterlijk een game te maken alsof hij uit de oudheid des games komt.

Laat je niet afschrikken door die dikke pixels, want als je eenmaal de controller in je hand neemt en daarmee dus ook je virtuele pijl-en-boog, dan zul je merken dat dit spel eigenlijk heel leuk en verslavend is. Het is het beste te vergelijken met de Mario Bros.-modus die je in sommige Mario-spellen tegenkomt. Het zijn die games waarbij je van de linkerkant naar de rechterkant van het level kunt komen door even uit beeld te rennen, waarna je er meteen weer aan de andere kant inschiet. Met het POW-blok onderin het scherm kon je in een keer een hele horde vijandjes doden, maar het was natuurlijk wat uitdagender om ze allemaal met de typische hoofdsprong om te leggen.

Hoe dan ook, Towerfall Ascension doet hetzelfde. Je komt steeds in kleine battle arena’s terecht waarin je diverse vijanden ziet verschijnen die het op je gemunt hebben. Je kunt ze doden door op ze te springen, maar ook door pijlen te schieten. Let wel, je hebt maar een bepaalde hoeveelheid pijlen, dus je moet ze wel even oprapen na het schieten. Ja, de hoofdrolspelers in Towerfall zijn duidelijk geen luxepaarden zoals Link dat wel is met zijn ontelbare aantallen pijlen die in het niets verdwijnen nadat je ze hebt weggeschoten.

Sterker nog, je kunt ook pijlen vangen van je vijand om je pijltotaal te verhogen. Uiteraard doen je vijanden datzelfde bij je terug, dus je kunt er niet altijd vanuit gaan dat een weggeschoten pijl die raak is, ook daadwerkelijk het lichaam binnendringt. Sterker nog, zeer regelmatig lukt het vijandjes om niet één maar zelfs twee pijlen direct achter elkaar uit de lucht te grijpen en zelf op hun boog te spannen.

Je kunt de game in je eentje spelen en dan doe je de Quest modus. Hierin ga je een hele landkaart af met diverse omgevingen, muziekjes en levels. Allemaal komen ze echter op diezelfde gameplay neer. Er zijn bijvoorbeeld boslevels waarbij de vliegende oogballen uit het eerste level zijn veranderd in een soort vogels die na verwonding ontploffen. Hoe beter je het doet, hoe meer levels je vrijspeelt en zo kun je de hele quest doorspelen. Het is leuk, maar alles in deze game stuurt erop aan dat je beter een tot drie vrienden erbij kunt halen om het spel te spelen.

Dan kun je namelijk niet alleen de Quest modus met ze doen, maar ook de Versus-modus. Hierin speel je niet met de ander tegen vijanden, maar is het juist de bedoeling dat je elkaar te lijf gaat. Waar je in de Quest modus af en toe nog per ongeluk een pijl richting je vriend ziet gaan, is dat in de Versus modus keihard expres. Het kan er hard aan toe gaan, terwijl je in de Quest modus juist eerder elkaar een high five geeft om het mooie resultaat dat je als team behaalt. Je kunt deze game niet online met elkaar spelen, wat uiteraard een gemiste kans is. Een leaderboard erbij en Towerfall Ascension was veel groter geworden dan het nu zal blijven.

Wat overigens wel een rare keuze is, is dat de tweede speler geen trophies verdient. We kwamen het eerder deze week al tegen in LEGO The Hobbit en nu weer. Extra opmerkelijk in dit geval, omdat dit spel juist enorm lijkt aan te sturen op multiplayerpotjes in plaats van het solo-avontuur. Het wordt natuurlijk een beetje pijnlijk als je met zijn tweeën de quest doet en met pijn en moeite het derde level haalt, terwijl de ander moet toezien hoe alleen Player 1 de trophy ‘Way of the Order’ krijgt.

Of je nu vrienden kunt vinden om mee te spelen of niet, Towerfall Ascension is een prettige download voor PlayStation 4. Het is een game die precies doet waar games goed in zijn en ouders juist bang: hij weet precies dat beloningsdeeltje in de hersens aan te spreken op de momenten dat het goed gaat. Dat Teletubbie-achtige “nog een keertje dan”-effect. Geen diepe verhaallijnen en adembenemende graphics, maar meer de gamekwaliteiten die je in smartphonespelletjes ziet: het is makkelijk, dus je stapt zo in en vervolgens heb je er voor je het weet uren in gestoken.

Dat is namelijk ook iets wat Towerfall Ascension uit die jaren 80-vibe heeft meegekregen; de moeilijkheidsgraad. Zelfs als je bescheiden voor normal kiest in plaats van hardcore, dan wordt het je pittig moeilijk gemaakt. Je krijgt weliswaar steeds een stuk of vijf levens, dat wil niet zeggen dat je die niet keihard nodig hebt. Een keer geraakt worden en je bent af, tenzij je uit een schatkistje (die af en toe verschijnt) een power-up hebt gepakt waardoor je tijdelijk een beschermende bel om je lichaam krijgt.

Het gebeurt erg vaak dat je net even onhandig springt of dat je echt niet had verwacht dat die vijand zo’n schijnbeweging zou maken. Weer dood, weer dood en ja hoor, weer dood. Erg verrassend, juist hoe die vijanden soms echt een eigen gedachtengang lijken te hebben. Natuurlijk ook wel een tikkie frustrerend als dat je telkens bij de zesde golf vijanden game over gaat en het level bijna afgelopen zou zijn, maar dat is juist waar die verslavingsfactor op teert: dat maakt je namelijk extra blij als je wel die volgende golf haalt of dat volgende level.

Als je zin hebt om die oergamer in je naar boven te halen, dan is Towerfall Ascension de download voor jou. Het is wel aan te raden om ook vast bij wat vrienden te polsen of die het zien zitten (en vertel ze dan ook voorzichtig dat die trophies er niet inzitten), want in je eentje is Towerfall toch wat minder leuk. Het is dat samenspel waarbij je elkaar soms per ongeluk een pijl door het lijf jaagt, of juist het versusspel waarbij je juist bewust elkaar het leven zuur maakt, dat ervoor zorgt dat dit spel zo aantrekkelijk is.

Ook de moeilijkheidsgraad is een fijne en is op te schroeven naar hardcoreniveau mocht je in zijn voor nog meer uitdaging. Als deze game net zo onverwacht je hart weet te stelen als hij bij menig andere gamer heeft gedaan, dan zal je het hem al gauw vergeven dat hij voor de ietwat onoriginele insteek is gegaan met de feel van een retrogame.