The Walking Dead Seizoen 9 Review – Valt smerig tegen

De zombies leven nog altijd, voor zover dat kan. En hetzelfde geldt voor hoofdpersoon Rick. Psychopaat Negan is veilig opgesloten en de vraag is nu wat er gebeurt met Rick en zijn vrienden. Zijn ze veilig? Je leest het in deze The Walking Dead seizoen 9 review.

Om heel eerlijk te zijn begint The Walking Dead seizoen 9 nogal saai. Je merkt binnen luttele seconden hoe ontzettend goed het acteerwerk in seizoen 8 was van Jeffrey Dean Morgan. Sensationeel gewoon. In het nieuwe seizoen komt hij ook voor, maar de eerste afleveringen zit hij lang in zijn cel en is hij niet meer dan een hoop ellende. De dialogen die hij voert met mensen zijn saai.

De eerste paar aanvaringen met zombies zijn minstens zo saai. Voor de zoveelste keer wordt iemand in een ledemaat gehapt, wordt dit lichaamsdeel geamputeerd, is er uiteraard geen pijnstiller en wordt er moord en brand geschreeuwd. Slaapverwekkend kijk je naar je tv, want het zijn dingen die je al 8 seizoenen lang hebt gezien. Ook de dialogen tussen Rick en Daryl verdienen geen schoonheidsprijs meer. Iedereen probeert zijn eigen leven te leiden en doet wat het beste is voor hem of haar en diens groep. Het zorgt voor scenario’s die alles behalve verrassend zijn.

Zo wordt het Maggie lastig gemaakt door iemand waarvan je het al lang en breed verwacht had, om maar een dwarsstraat te noemen. De eerste leuke aflevering, al is dit het verkeerde woord, is wanneer na een aantal afleveringen een vaste speler uit de serie wordt geschreven. Verrassend. Wellicht komt dit personage nog terug in de toekomst, want wat is de serie zonder deze persoon?

Hoewel je vanaf dat punt eigenlijk al wil stoppen met kijken, moet gezegd worden dat na 9 afleveringen (de serie telt er totaal 16) er eindelijk leuke afleveringen komen. Dit heeft te maken met de focus naar andere spelers, de introductie van een nieuw personage én doordat een hele nieuwe groep vijanden zich aandient. Seizoen 9 had het nodig om dit al na 1 of 2 afleveringen te doen en niet zo laat. De focus komt te liggen op Henry, de zoon van Carol. Hij is niet meer alleen een kind, maar begint meer verantwoordelijkheden te krijgen én begint zich te bekommeren om een meisje.

Dit meisje wordt ontvoerd en in een cel gestopt. Hoewel het verhaaltechnisch niet zo goed is (meisje is de vijand en vertelt binnen no time haar hele levensverhaal), zorgt dit geheel wel voor een frisse wind door het negende seizoen. Iets wat hart nodig is. Het meisje blijkt uit een nieuwe groep te komen. Zonder te veel te willen verklappen: het is deze nieuwe groep vijanden die fantastisch zijn. Opeens wordt na 9 afleveringen The Walking Dead ouderwets spannend.

Dit heeft grotendeels te maken met het puike acteerwerk van de aanvoerder van de groep: Alpha. Zij wordt vertolkt door Samantha Morton en zij verdient echt een prijs voor haar acteerwerk in de serie. Wauw. Had je voorheen Negan, dan heb je nu Alpha. Allebei zijn ze compleet gestoord, maar geheel op eigen manier. Zij is dé reden waarom je opeens aan de buis gekluisterd zit en wil doorkijken. Je raadt het al: ze komt namelijk haar kind terughalen en dit zorgt voor een botsing tussen Daryl en zijn vrienden en de nieuwe vijand.

Wat volgt is een aantal toffe afleveringen, maar helaas wordt die vieze nasmaak opeens weer helemaal aangewakkerd tijdens de laatste aflevering. Wat gebeurt er in aflevering 16?! Het is alsof de maker iets te veel fan is van Game of Thrones en diverse elementen jat: sneeuw, hoofden op spiesen zetten en wat al niet meer? De stijl wijkt geheel af van de rest van de afleveringen. En daarmee eindigt het seizoen, met ziek veel doden.

The Walking Dead seizoen 9 heeft een paar sterke afleveringen, maar over het geheel genomen valt het negende seizoen smerig tegen. De rek is uit de serie. Het verhaal is niet meer geloofwaardig en diverse overgangen zijn behoorlijk vreemd. Nog altijd ziet de serie er prachtig uit. Maar het wordt tijd om een goede scriptschrijver in huis te nemen, want op deze manier kijken we alles behalve uit naar het tiende seizoen.