The Man with the Iron Heart Review (DVD) - Onderscheidt zich niet

The Man with the Iron Heart vertelt je het verhaal van Operation Anthropoid. Een geheime Brits-Tjechische operatie tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het doel? Kopstuk Reinhard Heydrich, ofwel de slager van Praag, definitief uitschakelen. Weet de boekverfilming van HhhH (Himmlers hersenen heten Heydrich) te boeien? Dat lees je in deze The Man with the Iron Heart Review!

HhhH is de debuutroman van de Franse auteur Laurent Binet. Het boek over de Tweede Wereldoorlog ontstond na jarenlang onderzoek van de auteur naar operatie Anthropoid en was bijzonder gedetailleerd. Het boek scoorde hierdoor erg goed bij het publiek. En dus kon je wachten op een Tweede Wereldoorlog film op basis van dit boek.

Regisseur Cédric Jimenez nam de taak op zich om dit bijzondere verhaal om te toveren naar beeld. Hij moest het verhaal van de twee Tsjecho- Slowaakse soldaten, die samen met de Britten een aanslag planden op Heydrich, overtuigend weten te vertellen. Maar daarbij moest natuurlijk ook tijd uitgetrokken worden om te vertellen wie Heydrich eigenlijk was en waar hij voor stond. En dat is nogal een uitdaging in een film van 120 minuten.

Jimenez heeft ervoor gekozen om in deze film een proloog neer te zetten van iets dat komen gaat; de aanslag op Heydrich. Vervolgens gaat hij over tot de orde van de dag: vertellen wie Heydrich nou eigenlijk is, want het is tenslotte een redelijk onbekende naam. Als je aan de Tweede Wereldoorlog denkt dan komen namen als Hitler, Himmler en Goebbels naar voren, maar Heydrich hoor je niet vaak.

En dat terwijl deze man zo’n gigantische rol speelde in deze verschrikkelijke oorlog. Hij was de man die de Holocaust bedacht die aan zovelen het leven kostte. Hij was de man die alle andere nazikopstukken angst aanjaagde. Hij was als het ware de harten aas in de Tweede Wereldoorlog.

Maar hoe er in The Man with the Iron Heart verteld wordt wie hij precies was komt niet helemaal lekker uit de verf. Je ziet hoe Heydrich (Jason Clarke, Terminator Genisys) gerekruteerd wordt als hoofd van de Reichssicherheitshauptamt (RSHA) en hoe hij ontpopt als de meedogenloze die hij was. Alleen is deze helft van de film bijzonder langdradig verteld. Daarbij wordt er nogal eens met de tijdlijn in deze helft van de film gespeeld.

En daardoor kun je niet helemaal kan volgen hoe hij nou zo kil en emotieloos is geworden. Het is een redelijke misser die de nazi-bevelhebber niet echt goed afschildert. Gelukkig wordt dit ruimschoots goedgemaakt in de tweede helft van de film. Daarin verschuift de aandacht van Heydrich naar de Tsjecho- Slowaakse soldaten Kubis( Jack O’Connell), Gabcik (Jack Peynor) en de Britten.

Op dat moment wordt ook het tempo van de film wat opgevoerd en krijg je veel meer actie en spanning voor je kiezen. Uiteindelijk weet The Man with the Iron Heart je op het puntje van je stoel te krijgen als het plan van de soldaten in werking treedt. En dat is mede te danken aan het fenomenale camerawerk en het orgelwerk dat op die momenten de soundtrack vormt.

En niet te vergeten dankzij het consistent sterke acteerwerk van zowel Clarke, als O’Connell en Reynor die ieder van de personages bijzonder overtuigend neer weten te zetten. En dat ondanks ze er niet eens een Duits of Tsjechisch accent op nahouden. De overige acteurs zetten hun rollen ook sterk neer, maar deze personages zijn simpelweg niet interessant genoeg op de vrouw van Heydrich na.

Ondanks de spannende tweede helft van de film en het ijzersterke acteerwerk weet The Man with the Iron Heart zich alleen niet echt te onderscheiden van bijvoorbeeld Anthropoid uit 2016. Ten opzichte van deze film brengt Jimenez niets nieuws naar de tafel op het feit na dat de acteurs sterker gekozen zijn. En dat is jammer. Want verhaaltechnisch had er hier zoveel meer uitgehaald kunnen worden.

Jimenez heeft met The Man with the Iron Heart een behoorlijk sterke film neergezet, al komt hij wat vreemd en traag op gang. Maar dat vergeet je in de tweede helft door de actie en spanning snel weer. De film kent verder sterk acteerwerk en wat cinematografie betreft is er niets aan te merken.

Maar de film schuift geen nieuwe informatie of een nieuw perspectief naar voren. En voor een verhaal dat nog niet zo lange geleden al eens is verteld is dat wel essentieel.