The Lord of the Rings: War in the North Review

Het is wat ongelukkig gekozen om een nieuwe The Lord of the Rings game uit te brengen in november, dé maand waarin al het geweld losbarst, met grote namen als Call of Duty: Modern Warfare 3 en The Elder Scrolls V: Skyrim. De grote vraag is dan ook: weet The Lord of the Rings: War in the North zich staande te houden in dit gevecht?

The Lord of the Rings games stellen de laatste paar jaar nogal teleur op de consoles. Het laatst verschenen deel, In de ban van de Ring: Aragorns avontuur, was met name gericht op casual gamers, dankzij gezwiep met een WiiMote of Playstation Move. De game daarvoor, The Lord of the Rings: Conquest, was dat niet maar was desondanks een erg teleurstellende hack and slash titel. The Lord of the Rings games op de vorige generatie consoles waren wel tof. Maar dat is al zo lang geleden. We kunnen niet eeuwig teren op iets dat ooit goed was.

Een nieuwe richting, een nieuw verhaal
Dat moet ontwikkelaar Snowblind Studios tenminste gedacht hebben. Het bedrijf heeft korte metten gemaakt met alle vorige console-versies van The Lord of the Rings games. Tijd voor een frisse start. Dat merk je, want zodra je War in the North opstart heb je het gevoel door een frisse wind te lopen. Het is anders dan voorheen, maar het ruikt meteen goed. Dit heeft ongetwijfeld te maken met de opzet van de game: een actievolle RPG, gemaakt voor drie spelers. Iets dat we alleen maar kunnen toejuichen. Veelal kennen games een co-op gedeelte voor twee of vier personen. Drie zien we niet zo veel, tenminste, als we die draak van een game Call of Juarez: the Cartel niet meerekenen. Laten we vooral geen woorden meer vuil maken aan die shooter.

Dat War in the North gemaakt is voor drie spelers merk je meteen. Het hele verhaal draait namelijk om drie personen, een elf, dwerg en mens. Ofwel, maak kennis met: Andriel, Farin en Eradan. Als team ga je op weg naar het noorden terwijl de wereldberoemde ring steeds verder naar het zuiden gaat. Misschien merk je het al: War in the North speelt zich af in dezelfde periode als de eerste film. Er zijn zelfs een aantal raakpunten met momenten uit de films, maar hier zullen we niet te veel over verklappen. Het spel belicht als het ware een ander deel van het verhaal, een kant die we nog niet gezien hebben in de film maar wel inspiratie hieruit op heeft gedaan, als ook de boeken van Tolkien. Het doel? Het leger van de schurk Agandaur compleet met de grond gelijk maken. Geen genade!

Goed samenwerken
Met z’n drieën begin je in Bree en doe je diverse locaties aan die vol zitten met trollen, eindbazen, orks en andere rare lelijkerds. Sterven zullen die krengen! Vergeet The Lord of the Rings: Conquest, want War in the North biedt uitdaging. Ondanks dat het deels een hack and slash element kent doordat steeds groepjes vijanden afgemaakt moeten worden, is het knap lastig. De vijanden zijn sterk, dit geldt voor de kleintjes, maar ook voor de trollen, én zeker de eindbazen. Die versla je niet even één, twee drie. Het co-op gedeelte komt tijdens deze gevechten dan ook ontzettend goed uit de verf. Je merkt dat co-op niet is toegevoegd omdat het tegenwoordig hip is. Nee, de hele game draait om het samenwerken. Dus als een hecht team bij elkaar blijven en elkaar op de been helpen als er iemand dreigt te sterven, daar gaat het om!

Bijna doodervaringen zul je meemaken, vrijwel meteen. Maar zodra er iemand neer gaat, moet deze op tijd geholpen worden. Als de gewonde niet snel genoeg weer op de been wordt gebracht, sterft dat personage echt, en neemt meteen dan het hele team mee de afgrond in. Maar hoe doe je dat als een personage op de grond ligt terwijl daar een enorm grote trol rondloopt? Wat doe je dan? Dan is het een kwestie van: persoon A leidt de trol af, persoon B probeert personage C te redden. Ja, je leest het goed: ‘probeert’. Dit zal niet altijd lukken. Want het is nooit één trol die op je afkomt, het zijn er altijd óf meer, óf een horde kleine vijanden erbij. Wat dat betreft ben je zelfs regelmatig aan het nadenken over het soort tactiek. Zo van: als we nu eerst in deze grot op dit punt blijven staan en eerst die kleine rotknaapjes afmaken, dan pakken we daarna die trol die erachteraan loopt. Zo’n plan werkt uiteindelijk.

Het RPG-element
Of dat allemaal werkt, hangt natuurlijk niet alleen af van samenwerken. Alles hangt nauw samen met het upgraden en de wapens die iedereen draagt. Want zoals gezegd is War in the North een actievolle RPG. De gehele game ben je naast het vechten continu items aan het verzamelen en aan het upgraden. Bij het verslaan van vijanden krijg je XP en na zoveel behaalde XP ga je automatisch een niveau omhoog. Met het omhoog gaan van een niveau kunnen er punten toegekend worden. Dus wat maak je sterker? Je behendigheid, of je kracht, wil, uithoudings-vermogen enzovoorts?

Denk goed na wat je kiest want wapens kun je niet klakkeloos selecteren. Je kunt ze wel gewoon oppakken en kopen, maar voor bepaalde wapens heb je een behaald aantal punten van bijvoorbeeld 'stamina' nodig. Dus hoe ga jij het gevecht in? Je merkt in ieder geval het effect van de keuzes die je maakt en dat is erg prettig. Verder kun je elke keer als je in level omhoog gaat een punt toekennen aan een vaardigheid die je wilt verbeteren. Dit verandert per personage. Zie het als het systeem dat de shooter RPG Borderlands hanteert. Dus Andriel kan bijvoorbeeld een magisch schild om zich heen zetten, terwijl de overige twee spelers ook in dit schild kunnen staan voor bescherming en het bijvullen van hun gezondheid. En Eradan, de Ranger, is goed met zijn boog, maar kent ook handige vaardigheden om vijanden snel te kunnen ontwijken. Tot slot houdt Farin, de dwerg, van hakken met zijn bijl en hij kent dan ook wat vaardigeden om geweldig veel schade te absorberen. Wil je zelf eens niets doen? Dan kun je regelmatig de hulp inschakelen van de adelaar Belaram.

Er zijn vrij veel opties en het is een leuk systeem. Net zoals altijd - denk maar aan Torchlight - werkt het verzamelen van loot gewoon verslavend. Elke keer als je een punt tegenkomt ga je weer spulletjes verkopen, nieuwe kopen en jezelf weer aanpassen. Je kunt er uren aan spenderen, omdat het gewoon tof is. Iets wat wel wat uitgebreider had gemogen is het vechtsysteem zelf. Hoewel ieder personage dus wel eigen vaardigheden kent die uitgebreid worden naarmate skill points worden toegekend, is het basale vechtsysteem vrij rechttoe rechtaan. Je hebt een sterke aanval een zwakke aanval, maar echt het geweld van brute combo’s maken is er niet bij. Daardoor voelen gevechten soms aan als meer van hetzelfde. En dat is het ook wel een beetje. Iets meer variatie in het vechtsysteem had de game zeker niet misstaan, ondanks dus alle skills die iedereen erbij krijgt.

Genoeg afwisseling
Maar uiteindelijk is er variatie genoeg in de game zelf, waardoor je wilt blijven doorspelen. Dit komt door de diverse omgevingen die je aandoet waardoor je werkelijk waar steeds weer betoverd wordt. Grafisch komt het spel alleen goed uit de verf bij tussenfilmpjes en niet in de gameplay zelf, maar toch is het een feest van herkenning voor The Lord of the Rings liefhebbers. Zo worden bekende omgevingen aangedaan als Rivendell en Bree. Het is wel standaard RPG: kasteeltje hier, bos daar, grot hier, open vlakte daar. Zo is War in the North ook. Maar wees je wel bewust dat het niet zomaar locaties zijn. Het zijn locaties uit de film, locaties die gebaseerd zijn op de boeken maar niet in de film zijn uitgewerkt en ook nieuwe omgevingen. Voor The Lord of the Rings fans is dit dan ook puur genieten. Bovendien heeft het spel nog iets anders stoers gedaan: vechten tegen hordes vijanden. Ja, a la Gears of War kan er nu in twee verschillende mappen gevochten worden om zo meer XP te verdienen. Vecht tegen orks, trollen, spinnen en meer ellende. Geloof ons, je wilt niet meer stoppen met in het rond hakken en schieten. Ook hier geldt weer, nog meer dan in de hoofdmissie, dat samenwerken essentieel is. Wel zonde om te zien dat er wat foutjes ingeslopen zijn, zoals een laatste vijand die opeens ergens vast blijft zitten.

Paar minpunten
Helaas hebben we nog een paar minpunten. Jammer is het misschien dat de game vrij lineair is, het is een RPG en natuurlijk vallen er zijmissies te doen, naast de hoofdmissie. Maar heel veel vrijheid om te doen en laten is er verder niet. En ook de zijmissies stellen niet heel veel voor. Op zich niet erg, als je je daarop instelt. Wat wel echt een gemis is, is de epische muziek uit de The Lord of the Rings film. Het filmische aspect tijdens de gevechten blijft daardoor wat achterwege. Het is iets dat in The Lord of the Rings: Conquest wel aanwezig was. Nu zijn de gevechten wat minder intens dan je misschien zou hopen. Al is het wel zo dat je natuurlijk veel online of offline met elkaar aan het kletsen bent, al is het maar om het verzinnen van een tactiek. Want nogmaals, War in the North is geen game om in je eentje te spelen. Het kan wel, maar het is geen aanrader. De game kent een mooi systeem van drop in and out, waarbij de automatische AI het meteen overneemt zodra een speler het spel verlaat. Dat gaat soepel, maar je merkt meteen dat een echte speler veel slimmer handelt en dus ben je met drie man sterker. De AI van de game zelf is niet al te best. Dat is nog zacht uitgedrukt. Dus begin daar niet aan!

Goede comeback
Maar vind je twee andere spelers die met jou in dit nieuwe The Lord of the Rings avontuur willen stappen, ga dan vooral de uitdaging aan. De game komt verrassend goed uit de verf, zeker als je de laatste twee teleurstellende consoleversies in je achterhoofd hebt. Qua graphics kan de game niet tippen aan andere toppers deze maand, qua vechtsysteem had er nog wat meer diepgang in mogen zitten, en een toffe soundtrack blijft ook achterwege. Toch weegt het niet op tegen het plezier wat je met drie man zult hebben. Uren, maar dan ook uren, zul je je vermaken in een tof avontuur dat je meeneemt naar Bree, Rivendell, Ettenmoors, Mirkwood en nog veel meer locaties. Bovendien kun je extra XP verdienen in de levels Osgiliath en Lorien waarbij je het tegen hordes vijanden opneemt. Het afslachten van trollen, orks, eindbazen en meer gespuis is tof. Het is een nieuw verhaal en bovendien een feest van herkenning voor fans van het The Lord of the Rings universum. Tussen alle brute titels in november wint War in the North niet de hoofdprijs, maar het weet zich wél staande te houden. De franchise is terug op de kaart gebracht, een knappe prestatie.