The LEGO Movie 2 The Videogame Review - Everything's not Awesome?

Ondertussen zijn we allemaal wel bekend met LEGO games. Als je een LEGO game hebt uitgespeeld komt er tegen die tijd alweer een nieuwe game op de markt. Ook deze keer haakt LEGO in op de film met de The LEGO Movie 2 The Videogame, dus tijd voor een review! Want hoe LEGO-ficeer je iets wat al van LEGO is?

Elk keer schotelen de makers van deze games ons weer op met een bekend IP voordat die compleet in een LEGO-jasje wordt gestoken. Een LEGO-ring om over alles te heersen, kleine plastic speelgoedfiguurtjes die uit elkaar spatten als de vloeks des doods op hun wordt uitgevoerd. Een hele zee aan LEGO-stenen om samen met de LEGO-interpretatie van Johnny Depps personage te verkennen. Dat kinderspeelgoed veroverde vele harten. Nu doet LEGO een poging om dat met een film (The LEGO Movie 2) en een videogame ook weer te bereiken.

Toch knaagde er altijd iets aan die games: elke game gaf je exact hetzelfde. Je slenterde door wat levels, keek naar de te gekke cutscenes, loste puzzels op, was naar hartelust aan het bouwen en verzamelde allemaal verschillende poppetjes en steentjes. Alleen door die voorspelbaarheid begon toch wel een beetje de glans van de reeks te geraken. Men snakte naar een nieuwe wending binnen de avonturen. The LEGO Movie 2 The Videogame belooft een frisse wind door de reeks heen te blazen.

Dit keer krijgen we een interessante, volledig in LEGO vormgegeven semi-open spelwereld voorgeschoteld waarin je telkens nieuwe missies te zien krijgt. Dit missiesysteem doet een beetje denken aan LEGO City Undercover en LEGO Worlds, want tijdens die missies verzamel je paarse blokjes. Missies bestaan uit bijvoorbeeld races, dino's een stal in helpen en er flink op los bouwen. Puzzels los je op door blauwdrukken uit te werken tot een prachtig bouwwerk. Je wordt in het zes uur lange verhaal een ware master builder en bouwt trampolines, energiegenerators, enorme gebouwen en voertuigen.

Tussen die missies door schiet je af en toe met een stickerkanon, kleur je met een magische staf objecten in en verpulver je gigantische DUPLO-monsters in interessante baasgevechten. Je gooit met een glimlach op je gezicht het hoofd van Captain Metal Beard weg, want op die manier kun je hem een platform laten besturen. Lachen! Ook mag je ervaren hoe het is om als een DUPLO-figuur rond te hobbelen. Letterlijk, want de benen van die poppetjes zitten aan elkaar vast waardoor deze eigenlijk heel de tijd op en neer springen. Ook is de gebruikelijke co-op weer van de partij. Ondanks dat er geen dynamische splitscreen is, is het tof om samen bouwwerken te maken (en te slopen!).

Je kunt ook wel een maatje gebruiken om samen al die honderden LEGO bricks te verzamelen. Er is geen sprake van true hero, minikits en gouden blokjes. Dit blijkt ook niet nodig te zijn als je bedenkt dat het verzamelen van al die blokjes al tientallen uren zal gaan kosten. Die blokjes liggen over een tal van spelwerelden verspreid. Naast de standaard levels die je tijdens het verhaal verkent, zijn er nog extra spelwerelden beschikbaar die gebaseerd zijn op locaties uit de eerste film. Aan content ontbreekt het in deze nieuwste telg binnen de LEGO-games niet.

Maar toch ontbreekt er wel wat anders: afwerking. Vol enthousiasme begin je met Emmeth in een wereld die schreeuwt dat 'alles awesome is', maar dan wordt het allemaal wat minder. Dat de gebruikelijke LEGO bugs weer aanwezig zijn, dat zijn we ondertussen wel gewend, maar het zere punt komt om de hoek kijken als het LEGO-hart harder gaat kloppen voor een lichtelijk vergelijkbaar concept als LEGO City Undercover. Deze kindvriendelijke Grand Theft Auto gaf een grote wereld die de spelwereld van The LEGO Movie 2 The Videogame in het niets laat vallen.

Eigenlijk zijn het net wat grotere levels waarbij je van missie naar missie rent. Dat maakt dit spel leuk voor tussendoor, maar je zal niet uren achter elkaar blijven spelen. Al helemaal niet omdat de spelwerelden niet altijd even levendig aanvoelen. In LEGO City Undercover slaagde dit door onder andere auto's door de straten te laten rijden, poppetjes te spawnen en de omgevingen erg vol te bouwen met objecten. Hier is het anders. Alhoewel er genoeg spelwerelden zijn, slagen niet alle spelwerelden erin om even levendig uit de hoek te komen. Dit was wel eens anders.

The LEGO Movie 2 The Videogame levert dan ook veel in als het gaat om details die eerder LEGO games juist hun charmes gaven. Niet alleen is de spelwereld een stuk minder levendig, ook mis je de gebruikelijke humor die de cutscenes brachten. Waar LEGO bekende scenes uit de films nog op hilarische wijze opnieuw wist te vertellen (wie herinnert zich Boromir uit Lord of the Rings nog die door bananen in plaats van pijlen werd neergeschoten?), krijgen we nu enkel een vertelstem. Dit is half zo tof als wat we van LEGO gewend zijn.

Uiteindelijk doet de game de film geen eer aan als het om verhaalvertelling gaat. Zo wordt het verhaal van begin tot einde vrij rommelig verteld. Waar de film nog met een leuke plottwist wist te komen, probeert de game die twist aan het einde nog eventjes kort samen te vatten. Dit voelt erg afgeraffeld en eigenlijk ook erg verwarrend aan voor de mensen die de film niet hebben gezien. Die verhaalwending voelt zonder context erg onlogisch aan. Zeker omdat heel het middendeel van het filmverhaal bijna helemaal wordt overgeslagen. Er is duidelijk alleen nagedacht over de kop en staart van het verhaal.

Ergens voelt het alsof dit spel te snel op de markt is gekomen. Het is tof om te zien hoe deze game meer dezelfde richting ingaat als LEGO City Undercover en LEGO Worlds. Ook is er een heleboel content en zijn er weer voldoende humoristische puzzels om alleen of co-op te verkennen. Wat de game daarentegen mist, is nog een stukje extra liefde. Uiteindelijk voelt The LEGO Movie 2 The Videogame aan als een game die maar snel is afgemaakt om mee te liften op het succes van de film. Je speelt het, je geniet en dan laat je de game weer gaan. De volgende LEGO game staat dan vast al klaar.