The Dishwasher: Vampire Smile Review

De eerste Dishwasher game was een actievolle sidescroller die populair werd vanwege zijn bloederige animaties. Deeltje twee probeert het bloederig afslachten van je tegenstanders naar een hoger niveau te tillen, maar zal het spel daarin slagen?

De eerste Dishwasher game is gemaakt dankzij de Dream-Build-Play wedstrijd van Microsoft, waarbij kleine onafhankelijke ontwikkelaars hun game mochten presenteren. De winnaar van de wedstrijd mocht zijn game uitbrengen voor Xbox Live Arcade. Het eerste spel, The Dishwasher: Dead Samurai, was een succes en dus mocht ontwikkelaar Ska Studios meteen aan een vervolg werken. The Dishwasher: Vampire Smile moet meer bloed en meer over the top actie leveren dan zijn voorganger. Met de kettingzaag in de hand zijn wij de duistere wereld van The Dishwasher: Vampire Smile binnengetreden.

Moorddadige dromen
The Dishwasher: Vampire Smile kent twee verhaallijnen. De eerste is die van The Dishwasher, het hoofdpersonage uit de eerste game. De cyborgs uit het eerste spel blijken nog in leven te zijn en dus gaat Dishwasher op pad om ze uit te schakelen. De meer vernieuwende verhaallijn is die van Yuki, de stiefzus van Dishwasher. Het verhaal begint wanneer ze wakker wordt in een kamer vol bloed en zich niet meer kan herinneren wat er is gebeurd.

Terwijl ze de ruimte ingaat met een raket, ziet ze hoe de aarde in vlammen op gaat. Ze wordt aangesteld als dader en gaat een zwaarbewaakte ruimtegevangenis in. Hier krijgt ze last van nachtmerries, en telkens als ze wakker wordt, liggen er een hoop dode bewakers voor haar neus. Ze trekt erop uit om uit te zoeken waarom ze geteisterd wordt door deze dromen en dat heeft flink wat bloederige gevolgen.

Hoofden afrukken
The Dishwasher: Vampire Smile is een 2D hack en slash game in zijn meest pure vorm. Door het hele spel heen ga je van de ene met vijanden gevulde kamer naar de andere. Het is dan ook maar goed dat Dishwasher en Yuki hun mannetje kunnen staan. Het verhaal van de twee helden is anders, maar vreemd genoeg bezoeken ze vaak dezelfde locaties waardoor de replaywaarde niet echt groot is.

Je kunt drie aanvallen gebruiken, slaan met je zwaard, iemand vastgrijpen en vervolgens weggooien, en je kunt van een langere afstand uithalen met je wapen naar keuze. Drie aanvallen zijn zeker niet veel, maar de aanvallen wisselen afhankelijk van je timing. Wanneer je een tegenstander verzwakt hebt, kun je hem met een finale aanval om het leven brengen. Denk maar aan het bespringen van een vijand om vervolgens een stuk uit zijn keel te bijten. Ook het afrukken van hoofden is geen zeldzaamheid.

Wapens, wapens, wapens
Om voor wat afwisseling te zorgen kun je aan de slag met verschillende wapens. Standaard begin je met het zwaard en Yuki heeft als extraatje een heuse kettingzaag op de plaats waar haar arm moet zitten. Je krijgt ook nog andere wapens waaronder slagersmessen, geweren en zware, brutale hamers. Elk van deze wapens moet je op een andere wijze hanteren. Zo zul je erg traag bewegen met de zware hamer, terwijl je je erg soepel kunt verplaatsen met de slagersmessen. Het is dus handig om bijvoorbeeld bij gevechten met hoofdbazen een goede tactiek met het juiste wapen uit te puzzelen.

Sommige wapens hebben ook een tweede functie, de hamer is bijvoorbeeld perfect om zware voorwerpen mee stuk te slaan. Als je sterkere wapens wil dan kun je terecht bij één van de vele winkeltjes. Hier kun je ook je levensbalkje vergroten, voedsel kopen of een sterk blijvend effect kopen zoals een betere verdediging. Ondanks het mooie aantal wapens zijn er niet genoeg animaties gemaakt waardoor je steeds dezelfde acties te zien krijgt. Dit is zeer jammer en is niet erg goed voor de replaywaarde. Je zult het spel wel weer opnieuw oppakken vanwege de leuke co-op modus. Hoewel deze modus niets toevoegt, is het erg leuk om samen met een vriend tactieken af te spreken om iedereen zo snel mogelijk neer te krijgen.

Bloederig
The DishWasher: Vampire Smile mag dan wel een sidescroller zijn, toch zijn de graphics erg knap. De terreinen die je verkend zijn erg donker en grimmig. Dat zijn ze niet meer wanneer je hele troepen om het leven hebt gebracht. Het bloed zal rijkelijk vloeien en je kunt al snel een hele kamer rood kleuren. De animaties kloppen perfect en de manier waarop het verhaal wordt verteld, als een soort stripboek, maakt de stijl compleet. Ook over het geluid valt niet te klagen. De geluiden die je hoort wanneer je iemand te lijf gaat, zijn erg goed en spreken niet tot de verbeelding. Je hoort het bloed soms gewoon uit je arme tegenstanders spuiten.

Meer van hetzelfde
The Dishwasher: Vampire Blood voegt bijna niets toe aan het concept van de eerste game en dat is jammer. Hoewel het spel erg vermakelijk en bij vlagen erg moeilijk is, zul je na een enkele uren niet meer onder de indruk zijn wanneer je voor de honderdste keer iemand van zijn ledematen beroofd. Het leukste onderdeel van Vampire Blood is zonder twijfel de co-op. Het is erg leuk om samen de strijd aan te gaan tegen de vele vijanden die zich op je storten. Hoewel het geheel niet veel nieuws brengt en na enkele uren repetitief wordt, is Vampire Blood toch een solide game geworden.