The Bureau: XCOM Declassified Review

Het heeft erg lang geduurd, maar vanaf 23 augustus kun je eindelijk aan de slag met The Bureau: XCOM Declassified. Enemy Unknown bewees vorig jaar dat de franchise nog relevant is, maar niet iedereen houdt evenveel van turn-based strategie. Vandaar dat 2K Marin een poging waagt om de serie opnieuw te introduceren als een third-person shooter.

Toen wij hoorden dat er een XCOM-shooter in de maak was, waren wij aanvankelijk sceptisch. De XCOM-franchise is bij fans van het strategie genre zeer geliefd, vandaar dat een verandering als deze verkeerd kon uitpakken. Ons vertrouwen in de XCOM-shooter werd flink op de proef gesteld nadat de game meerdere malen werd uitgesteld. Toch heeft de herintroductie van de game als The Bureau: XCOM Declassified ons zeker weten te boeien. Het werd na de impressies duidelijk dat The Bureau absoluut geen hersenloze shooter zou worden. Inmiddels hebben wij het recensie-exemplaar flink gespeeld om erachter te komen of XCOM als shooter net zo leuk is als de turn-based delen.

In The Bureau: XCOM Declassified stap je in de schoenen van agent William Carter. Hij krijgt een belangrijke taak van de overheid om een koffertje te vervoeren en beschermen. Wat er in het koffertje zit kan hem niets schelen. Al snel wordt hij overvallen door een dame die maar al te graag de koffer wil zien. Nadat hij haar toegang weigert, gaat het flink mis. De dame lijkt bezeten te zijn en schiet hem neer. Ze opent het koffertje en vanaf dat moment verandert Carters leven voorgoed. Hij wordt een paar uur later wakker en het lijkt erop dat er een ware apocalyps gaande is. De inhoud van het koffertje heeft op de één of andere manier zijn leven gered, maar veilig is hij niet. Al snel ziet hij dat de straten worden overspoeld met vijandige aliens. Hij neemt de leiding over een tweetal overlevende soldaten en vecht keihard terug.

Na zich te hebben bewezen op het veld wordt Carter door The Bureau gerekruteerd om de mensheid te beschermen van de buitenaardse dreiging. Deze organisatie was oorspronkelijk bedoeld om de Amerikaanse bevolking te beschermen van de Russen, maar is in rap tempo omgetoverd in het XCOM-project om aliens te bevechten. XCOM Declassified speelt zich af in de jaren '60. Een tijdperk waarin Kennedy president was, Amerika erg angstig was voor het communisme en Martin Luther King nog volop streed voor gelijke rechten. Je zou denken dat de hele wereld verandert zodra de aliens aanvallen, maar dat is niet het geval. Jij bent namelijk maar één van de weinigen die zich bewust is van de invasie. De overheid wil publieke paniek voorkomen en daarom wordt de waarheid verborgen. De communicatie tussen steden ligt grotendeels plat en een infectie zorgt ervoor dat getroffen burgers hersenloos ronddwalen.

De combinatie van de jaren '60 en alien-technologie is zeer geslaagd. De technologie van de mensen is lekker ouderwets. Zo is het heerlijk om te zien hoe Carter rondloopt met een dikke mobiele koelkasttelefoon. Tijdens de oorlog neem je de technologie van de aliens over om weerstand te bieden en ze hopelijk van de planeet af te schoppen. Je komt steeds meer te weten over de aliens en hun motivaties. XCOM-fans zullen blij zijn om bekende vijanden tegen te komen als de Sectoids en Mutons. De mysterieuze en bizarre sciencefiction sfeer die wij uit de voorgaande games kennen is volop aanwezig.

Het verhaal in de game is niet heel bijzonder. Zo heeft Carter het af en toe moeilijk met het verlies van zijn familie, maar dit achtergrondverhaal komt soms willekeurig langs om verder weer vergeten te worden. De rest van het verhaal richt zich vooral op Mosaic, een mysterieus netwerk dat alle vijanden verbindt. Jij moet als Carter ontrafelen hoe Mosaic werkt en hoe je het kan uitschakelen. Het mysterie van Mosaic is niet bijzonder diepgaand, maar het motiveert je wel om door te blijven spelen.

Een groot gedeelte van de game speelt zich af op de basis van XCOM. Hier kun je jouw collega’s beter leren kennen door gesprekken met ze te voeren. Deze interacties geven het verhaal meer diepgang. Net als in Mass Effect is er sprake van een dialoogwiel waarin je grof of aardig kan zijn. Door te praten krijg je niet alleen meer te weten over de karakters, maar kun je ook klusjes krijgen in de vorm van simpele opdrachten zoals het scannen van geïnfecteerde werknemers. De basis zorgt ervoor dat de game genoeg afwisseling heeft en je derhalve niet constant aan het vechten bent. Er zijn grote missies die het verhaal verder brengen, zijmissies en missies om je teamleden op uit te sturen.

Het eerdergenoemde conversatiesysteem is niet de enige overeenkomst van The Bureau met Mass Effect. Zelfs de actie kent gelijkenissen met de rpg van BioWare. Je neemt de leiding over een tweetal teamleden en die hebben allemaal een andere klasse. Iedere klasse heeft verschillende vaardigheden en deze gebruik je met een krachtenwiel. Jij en je teamleden kunnen gebruikmaken van vaardigheden als lift om vijanden op te tillen en vervolgens neer te schieten. Alhoewel het vechtsysteem niet geheel origineel is, werkt het wel goed.

The Bureau: XCOM Declassified speelt als een gemiddelde third-person shooter en is op dit gebied minder goed dan de AAA-shooters. Het rennen voelt net iets te traag aan waardoor je niet altijd snel genoeg weg kan komen als dat nodig is. Ook valt de game technisch iets tegen. De graphics zijn best mooi, maar hadden beter uitgewerkt kunnen worden met meer unieke details. De levels voelen nu namelijk te kaal aan. Daarnaast zien sommige karakters er vreemd uit, alsof ze van plastic zijn. De graphics zijn voldoende om de ervaring niet te hinderen, maar zullen je ook zeker niet omverblazen.

Waarin The Bureau wel uitblinkt is het strategische aspect van de gevechten. Het is namelijk helemaal niet de bedoeling om als een gek rond te rennen en iedereen neer te knallen. Zodra je dat probeert word je zwaar bestrafd. Je moet slim zijn om een vijandelijke groep te overmeesteren, daarbij is dekking zoeken van vitaal belang. Ook moet je goed opletten op je maatjes, want deze hebben jouw leiding nodig om vaardigheden te gebruiken. Je kan precies kiezen waar je teamleden wil neerzetten. Zo is het mogelijk om vijanden gemakkelijk te flanken en ze één voor één uit te schakelen. Het is fijn dat je alle krachten en acties achter elkaar voor ieder karakter kan uitkiezen.

Terwijl je het krachtenwiel opent, wordt de tijd vertraagd en kun je zonder pauze een reeks acties uitkiezen. Deze simpele manier van bevelen geven wordt gehinderd doordat je tijdens het plaatsen van vaardigheden niet door hoge obstakels heen kan. Als je dus een mijn achter een vrachtwagen plaatst moet je er eerst omheen manouvreren wat onnodig veel tijd kost. Toch is dit een kleine ergernis en blijft de gameplay grotendeels erg leuk. In een tijd waarin games steeds makkelijker worden, is The Bureau lekker uitdagend en zijn er permanente gevolgen voor jouw acties op het slagveld. Net als in de turn-based games kunnen jouw teamleden permanent doodgaan, waardoor je tijdens de missie zonder moet en later een vervanger aanwijst.

The Bureau doet een hoop dingen goed en is bijna precies wat je zou verlangen van een shooter in de XCOM-franchise. Zo kun je nog altijd de namen, het uiterlijk en nu zelfs de kledingkleur van je teamleden aanpassen (jammer genoeg niet het geslacht, het zijn allemaal mannen). Toch zijn er een aantal elementen die wij misten in de game. Het grootste gemis is het ontbreken van een research-systeem. In XCOM: Enemy Unknown kon je nieuwe wapens en technologie onderzoeken wat de game ontzettend diepgaand maakt. In The Bureau zien wij helaas weinig van deze diepgang terug. Nieuwe wapens pak je gewoon van de grond, er is geen optie om vijanden levend te vangen en je hoeft je niet druk te maken om geld. Ook is het jammer dat de game zich eigenlijk alleen op Amerika richt, terwijl je in de andere games de hele wereld overgaat.

Daarnaast hadden wij graag meer diepgang gezien in het upgraden van vaardigheden. Je kan als Carter tien ranks omhoog en bij de meeste ranks kun je kiezen uit twee vaardigheden. Het aantal vaardigheden valt tegen en het is helemaal jammer dat er geen apart systeem is om de vaardigheden te verbeteren. De herspeelbaarheid van de game was veel hoger geweest als je voor Carter kon kiezen uit verschillende klassen, maar helaas is dat niet het geval. Je teamleden bestaan wel uit vier verschillende klassen, maar deze kunnen maar vijf ranks omhoog waardoor je al snel alles hebt gezien. Wel is de kans klein dat de krachten gaan vervelen, want de game is sneller uit te spelen dan verwacht. Binnen twaalf tot twintig uur ben je helemaal klaar, inclusief zijmissies, opdrachten en conversaties. Gelukkig zijn er geen slechte of saaie missies in de game en zitten zelfs de zijmissies goed in elkaar. Verder kan je altijd proberen de game uit te spelen op de geavanceerde moeilijkheden. Deze zijn behoorlijk pittig, maar voelen nauwelijks oneerlijk aan omdat je alles zelf in handen hebt.

Terwijl XCOM in het turn-based strategie genre aan de top behoort, kan de shooter variant op het gebied van actie maar moeilijk concurreren met andere third-person shooters. Alhoewel het niet de beste shooter op de markt is, kan je wel spreken van één van de meest tactische shooters en daar scoort The Bureau: XCOM Declassified heel wat punten mee. Het valt te betwijfelen of The Bureau een geheel nieuw publiek gaat aanspreken, maar voor fans van de franchise is het hartstikke tof om het XCOM-universum vanuit een ander perspectief te beleven. Gamers op zoek naar meer uitdaging en diepgang doen er goed aan deze uit te proberen. De game heeft zijn volledige potentie misschien niet weten te bereiken, maar wat overblijft is nog altijd ontzettend leuk.