The Bridge seizoen 4 Review - Nog één keer op boevenjacht

Aan al het moois komt een eind. De Zweeds-Deense tv-serie The Bridge heeft sinds 2011 heel wat wannabe detectives veroverd. Maar nu is het tijd om het doek te sluiten en met een volwaardige buiging afscheid te nemen van ons geliefde personage Saga Norén. The Bridge seizoen 4 review vertelt je alles over die slotakkoord.

Het is vaak een gevecht tegen de klok als een politieagent op zoek moet naar een moordenaar. De tijd gaat verrassend snel! Dat dit een algemeen gegeven is, blijkt ook het feit dat het al weer meer dan twee jaar geleden is dat we vol passie schreven over The Bridge seizoen 3. Een seizoen dat we bekroonden met een welverdiende 9.

Seizoen 3 liet ons kennismaken met Henrik Sabroe (Thure Lindhardt), een nieuwe regisseur én partner van Saga. Het politieleven van de twee ging op een gegeven moment verder dan enkel de plaatsdelicten. De slaapkamer werd een terugkerende plek om nader onderzoek te verrichten, zij het op andere gebieden. In seizoen 4 zijn de twee nog steeds een pittig stel. Elke dag gaan ze samen op boevenjacht en nog altijd moeten ze elkaar beter leren kennen, want beiden worstelen met stoornissen.

Zo ziet Henrik geregeld spoken, omdat hij zijn verdwenen dochters uit een ver verleden maar niet uit zijn hoofd kan zetten. En Saga leidt min of meer – ook al is dat nooit op die manier in de show zo uitgesproken - aan het syndroom van Asperger. Beiden zijn uitzonderlijk goed in hun werk. Maar de communicatie, met name bij Saga, laat wat te wensen over. Dit zorgt al drie seizoenen lang voor hilarische taferelen. Want Saga neemt alles nogal letterlijk en beschikt over weinig inlevingsvermogen. Dat leidt tot nóg absurdere gesprekken in seizoen 4 dan je al gewend was, want wat als Saga opeens zwanger raakt?

Dan moet ze in ieder geval in gesprek met Henrik. Alle twijfels over Lindhardt zijn in ieder geval weg. Zodra je begint aan seizoen 4 valt alles op zijn plek en ga je zowaar met deze twee cops verder. Wat seizoen 4 zo sterk maakt, is dat het qua uitwerking van de personages dieper gaat dan ooit. Op een gegeven moment zul je merken dat Saga wel degelijk lief kan hebben, hetzij op een bijzondere manier. Tevens beschikt ze over meer emoties dan in de eerdere seizoenen. Al moet niet vergeten worden dat we op de eerste plaats te maken hebben een detectiveserie. Want net als in de vorige seizoenen moet er een moordenaar opgespeurd worden.

The Bridge seizoen 4 telt acht afleveringen van een uur en in de eerste aflevering is het al meteen raak. Een vrouw wordt gestenigd en er zijn opnames gemaakt. Het is een spannend begin, waardoor elke kijker meteen bij de les is. Later volgen nog meer moorden, waarbij iemand geëlektrocuteerd wordt, iemand vergiftigd wordt, enzovoorts. Er is een duidelijke rode draad aanwezig. En aan Saga en Henrik de taak om dit mysterie op te lossen. Hoewel de afleveringen nooit meer zó spannend worden als het eerste seizoen, wat we eerder ook al aangaven in het vorige seizoen, is seizoen 4 wel heerlijk om te kijken.

Het acteerniveau is van ongekend hoog niveau. Helin speelt als vanouds de sterren van de hemel, maar ook andere nieuwe acteurs en actrices staan hun mannetje. En het mooie is: als kijker kun je enkel raden naar de moordenaar. Waarschijnlijk zal niemand door hebben hoe de vork precies in de steel zit op het einde en dat maakt The Bridge een goede detectiveserie.

Verder is een belangrijke vraag of seizoen 4 een waardige afsluiter is. Daar kan maar één antwoord op volgen: ja. Het mooie is dat er zelfs nog teruggegaan wordt naar het derde seizoen, naar de vermiste dochters van Henrik. En ook Saga’s jeugd wordt nog even extra diep onder de loep genomen. Het zorgt ervoor dat diverse onbeantwoorde vragen na acht afleveringen toch nog beantwoord worden. En dat had waarschijnlijk niemand gedacht.

Wat The Bridge zo goed maakt is dat het meer is dan enkel een detectiveserie. Je krijgt crime en karakterontwikkeling van het hoogste niveau aangeboden. De rol van Saga wordt zo ongekend goed neergezet dat het bijna niet uit zou maken wat er in een seizoen gebeuren zou qua moordzaken. Alleen al het leven van Saga en alle dialogen die zij voert met mensen zijn zo ongekend uniek dat je enkel kan genieten. En dat zorgt op het einde voor een lach en een traan. Dank je wel Sofia Helin!