Terrorhedron Review

Mensen willen vaak terugkeren naar het retroperspectief, ofwel 'die goeie ouwe tijd'. Het moet simpel zijn van opzet, maar wel doeltreffend. Terrorhedron 3D neemt die zaken erg serieus, en dan met name het eerste. Het is een tower-defense game die op het eerste gezicht lijkt alsof je naar een interactieve PowerPoint-presentatie zit te kijken, ondersteund door 8-bit muziek. Zitten we hier echter wel op te wachten, luidt de hamvraag van dit hele verhaal? Tijd voor een uitgebreid onderzoek.

Al op het eerste gezicht zou je kunnen zeggen dat Terrorhedron een opvallende titel is. Een uiterst simpel in elkaar gezette game die er ook nog eens poeplelijk uitziet (mogen we dat zeggen? Ja dat mogen we zeggen). Toch doet het wat het moet doen: het bieden van een keiharde tower-defense game. Tot op zekere hoogte, welteverstaan.

Dodelijke edelstenen
In Terrorhedron doorloop je talloze levels waarin je het overzicht krijgt van een 3D kubus, met daarop paden waarover vijandige kristallen zweven. Deze glinsterende Swarovski diamanten proberen zich met volle overgave te begeven naar het gat dat zich aan het eind van het pad bevindt. Klinkt bekend voor de fan van het genre, toch? Jouw rol in dit o, zo epische verhaal is het wagen van talloze pogingen om deze kristallen een halt toe te brengen. Dat lijkt makkelijker dan het in werkelijkheid is.

Creatief knalwerk
Zoals het een echte tower-defense titel betaamt, doe je dat door turrets te plaatsen. Een hele hoop, welteverstaan. Want met een kleine handvol kom je nergens in deze game. Opvallend is dat je turrets maar op specifieke plekken in een level neer kunt zetten. Ergens is dat erg teleurstellend, aangezien je zo geforceerd wordt om je aan de regels van de game te houden. Een aanzienlijke beperking in je creatieve vrijheid, zo zou je het kunnen noemen. Niettemin is het nog steeds mogelijk om jouw hersens te laten kraken door tactisch de juiste turrets op de juiste plek neer te zetten.

Zo heb je bijvoorbeeld turrets die de kristallen neerschieten, maar krijg je op een begeven moment ook de mogelijkehd om machines neer te zetten die ze flink vertragen. Vervolgens kun je turret nummer twee en drie er rustig op los laten schieten, want ze hebben toch geen haast meer. Wat is het toch heerlijk als een plan slaagt. Onderschat Terrorhedron echter niet, want de game is vrij pittig. Van 'Easy' tot aan 'Mathematically Impossible': uitdaging zul je altijd vinden. Maar hoeveel kun jij aan, beste lezer?

Gaandeweg meer variatie
Je speelt overigens nieuwe wapens van vernietiging vrij als je nieuwe levels vergaart. Dit doe je door jouw turrets er rustig op los te laten knallen. Iedere vernietigde edelsteen betekent nieuwe ervaringspunten en keiharde dollars, waarmee je weer nieuw arsenaal kunt kopen. Het levelen tikt trouwens best hard aan, gezien je soms een heel leger voor je neus krijgt. Fijn detail is dat je level gewoon overdraagt naar een nieuwe match, dus je hoeft niet steeds opnieuw te beginnen.

Niets nieuws onder de zon
Toch biedt Terrorhedron nagenoeg op geen enkel vlak iets unieks, iets verfrissends wat we nog niet eerder hebben gezien. Het concept van bouwen en invasies tegenhouden is stokoud en in deze titel wordt er helaas niets gedaan om de trouwe gamer wat nieuws voor te schotelen. Een gemiste kans als je het ons vraagt.

Tot dusver hebben we maar weinig positieve berichten over Terrorhedron gemeld, zoals je kunt lezen. Het gebrek aan een rooskleurig beeld zal helaas nog even op de voorgrond blijven staan. De camera bijvoorbeeld is desastreus slecht in elkaar gezet. Het draaien om de kubus heen werkt gewoonweg verschrikkelijk, terwijl je dat nagenoeg constant moet doen vanwege het pad dat je moet verdedigen, een die de hele kubus doorgaat. Misselijkmakende taferelen.

Een deel van de 8-bit soundtrack is echter erg tof en geeft je echt dat 'arcade-gevoel' dat je misschien ook hebt had in de jaren '80 en '90, toen de gulden nog een daalder waard was. Helaas weet het overgrote deel van de tunes deze fijne ervaring niet over te brengen en werken al snel vrij hard op de zenuwen.

Van solist naar teamworker
De aanwezigheid van een coöperatieve modus waarin in totaal acht spelers met elkaar kunnen samenwerken, werkt als een helende pleister op de wond. Het is altijd erg tof om de visie van een ander op het speelveld te zien losbarsten. Hoe zou hij zijn turrets neerzetten? Is jouw eigen keuze wel goed bedacht? Samen sta je altijd sterker.

Mist zijn doel
Terrorhedron had een vreemde, maar unieke eend in de bijt kunnen zijn. Eentje die je niet zo snel zou kiezen maar waar je achteraf verdomd blij was geweest dat je een hap had genomen. Maar het mag niet baten. De game zet nagenoeg niets nieuws op tafel en presteert zowel op het gebied van besturing en camera als op audiovisueel vlak, flink ondermaats. Wil je een nostalgische trip? Ga dan lekker Tetris spelen. Verveelt vandaag de dag nog steeds niet.