Tearaway Review

De platformkoning voor de PlayStation Vita is tot dusver zonder twijfel LittleBigPlanet. Die game heeft er nu een klein broertje bij gekregen, want Tearaway is een leuke platformgame die er absoluut mag zijn.

Tearaway is van dezelfde makers van LittleBigPlanet en dat is een goed teken. LittleBigPlanet bevatte een en al creatieve uitspattingen, iets wat ook geldt voor Tearway. En hoewel LBP en Tearaway wat dat betreft broers hadden kunnen zijn, zijn het totaal geen tweelingbroers. Daarvoor is Tearaway totaal anders: qua kleurenpalet en qua gameplay.

Wat opvalt, is dat de game vooral wil vermaken. Een serieus verhaal is er dan ook niet. Zo wordt in het begin meteen al een loopje genomen met diverse games en laat een voice-over merken dat Tearaway niet hetzelfde hoeft te doen als een standaard game met een standaard verhaal. Zo ga je al gauw op zoek naar de zon, waarin je eigen hoofd steeds geprojecteerd wordt. Wat?! Ja precies. Niet te lang over nadenken, want de helft volg je toch niet. Tearaway draait vooral om plezier.

De hele wereld is opgebouwd uit papier en dat is ontzettend leuk. In het echte leven kun je complete figuurtjes maken met simpele vouwblaadjes, iets dat ook geldt voor Tearaway. De omgevingen kunnen namelijk steeds aangepast worden in vorm. Sterker nog: dat is een vereiste om verder te komen. Al puzzelend door omgevingen aan te passen kom je verder in Tearaway.

Zo zul je bij een stukje komen waarin een groep blaadjes omhoog staat, terwijl jij door moet. Dan moet je over het touchscreen van de PS Vita vegen om verder te komen. Want dan gaan de blaadjes naar beneden en kun je erover heen lopen. Ook de achterzijde van de PS Vita wordt regelmatig gebruikt. Zo is er een waar level waarin je steeds op stukjes moet springen om die gedeeltes omhoog te laten komen. Dat bouncen doe je met de achterzijde.

Wat dat betreft is Tearaway na LittleBigPlanet de titel die het beste gebruik maakt van de PS Vita besturing. Nergens voelt het aan alsof de functies geforceerd in de game zijn gestopt, zoals wel bijvoorbeeld het geval was bij Uncharted: Golden Abyss. Tearaway is duidelijk ontwikkeld voor de PS Vita met de bijpassende besturing. Continu wissel je af tussen de knoppen en de touchscreens aan de voor- en achterzijde.

Wel moet opgemerkt worden dat de besturing soms te wensen overslaat en duidelijk wat minder sterk is dan in LittleBigPlanet. Dit geldt dan met name voor de stukken waarbij de achterzijde gebruikt moet worden. Dan doen zich twee problemen voor: ten eerste zitten je handen al vaak aan de achterkant, waardoor je soms onnodig een beweging uitvoert en daardoor doodgaat. Ten tweede doet de Vita vaak niet wat je voor ogen hebt. Bij de voorzijde van het touchscreen zie je meteen waar je vingers zitten, maar bij de achterzijde is dit niet het geval.

Toch zie je dit mankement op een gegeven moment voor een groot deel door de vingers, omdat Tearway erg charmant is. De uitstraling is fris met geheel andere kleuren dan LittleBigPlanet of welke andere vrolijke game dan ook. Het spel kent te veel schattige dingen. Regelmatig moet je in gesprek met een eekhoorn die je verder helpt en wat ook geinig is, is dat de camera je grootste vriend is.

De gehele game moet namelijk je foto's nemen. Overal in het spel verzamel je confetti, wat als het ware je geld is. Met de confetti kun je betere lenzen of filters kopen voor je toestel. Dan kun je op elke plek toffe kiekjes schieten. En regelmatig is iets in de omgeving 'wit'. Je moet dan een foto maken om weer kleur aan te brengen. Moeilijk is het allemaal niet, maar het spelelement heeft wel wat. Net zoals het knippen. Regelmatig moet je allerlei figuren tekenen en met die items kun je dan personages versieren. Het is het idee van het versieren in LBP, met het verschil dat je de decoraties nu niet verzamelt, maar zelf tekent en maakt.

Helaas werkt dat tekenen niet altijd even goed, omdat je niet precies ziet waar je nou je vinger over het touchscreen heen veegt. Maar grappig is het wel. Hoewel dus niet elk spelmechaniek even goed is uitgewerkt, is Tearway een hele leuke platformer dankzij nieuwe elementen, alsook de diversiteit die wordt geboden. Steeds weer zie je nieuwe omgevingen en ben je nieuwe 'puzzels' aan het oplossen. Om voortgang te boeken moet er nu eenmaal gespeeld worden met de omgeving en is het niet enkel van het ene naar het andere punt springen. Complete omgevingen moeten aangeraakt worden via het touchscreen om van vorm veranderd te worden.

En als je denkt dat zoiets gek is, wacht dan maar tot je plaatsneemt op een varken die als een dolle stier een hele omgeving afrent. Heel logisch is Tearway niet altijd, maar dat hoeft ook niet. Gewoon gaan met die banaan. Tot slot mogen de vijanden niet vergeten worden die in de hele game centraal staan: de scraps. Dit zijn gekke vierkante blokjes die je overal tegenkomt en op je afrennen om je dood te maken. Je krijgt ze in allerlei soorten en ze vergen allemaal om een andere aanpak, erg geinig. Ga je een keer dood, dan is dat geen probleem, want je begint vrijwel daar waar je doodging.

Al met al is Tearaway een titel die zich niet laat uitleggen in een zin. De PS Vita game is eigenlijk een mix van platformen, puzzelen en vijanden verslaan. Bij al die drie punten is creativiteit het toverwoord. Want de hele game ben je creatief aan het doen met papier: vormen maken, veranderen, dingen tekenen en daarvan foto's maken. Dat is Tearway in een notendop. De besturing werkt niet geheel vlekkeloos, maar LittleBigPlanet heeft er zeker een noemenswaardig broertje bij gekregen.