Siren: Blood Curse Review

PlayStation 3 bezitters met een sterke maag kunnen eindelijk opgelucht ademhalen. Zeer spoedig zal namelijk horrorgame Siren: Blood Curse in de online winkel van Sony liggen. Lukt het deze game om iedereen de stuipen op het lijf te jagen?

Siren: Blood Curse bestaat in totaal uit twaalf delen die je één voor één vanuit de PlayStation Store moet downloaden. Dit is meteen een groot nadeel van deze game, want elk deel zal gemiddeld 1 gigabyte van de harde schijf van de PlayStation 3 innemen. Wil je de complete game binnenhalen, zorg dan voor tenminste twaalf gigabyte aan vrije ruimte. Zodra je een deel hebt geïnstalleerd kun je dit deel selecteren in het hoofdmenu van de game. Je hebt op deze manier de mogelijkheid om het verhaal door elkaar te spelen wat natuurlijk niet ten goede komt van de plezier wat je met deze game kan beleven. In elk deel zul je meerdere onderdelen moeten voltooien wil je verder gaan in de game. Je bent niet de hele game een en dezelfde persoon, je wisselt af met andere leden van de tv-ploeg. Iedereen heeft zo zijn eigen horroravontuur.

Hanuda, de zombiestad
De eerder uitgekomen Forbidden Siren games speelden zich allemaal af in het Japanse dorpje Hanuda. Siren: Blood Curse doet dit opnieuw en het dorpje is bepaald geen luxe vakantieoord te noemen. Althans niet wanneer jij er met je Amerikaanse tv-ploeg op bezoek gaat om het één en ander op te nemen. Zodra je bij Hanuda aankomt, zul je al snel merken dat het goed mis is bij de plaatselijke ''bewoners.'' Echte mensen kun je het niet noemen, het zijn namelijk zombies die niet stil kunnen blijven staan. Deze worden in de game ook wel shibito’s genoemd, dit betekent ''dode mensen".

Deze zombies lopen als een bezopen iemand in het donker, wachtend op jou. Je kunt zien dat ontwikkelaar Team 17 het goed gelukt is om enge zombies te maken. Dit zie je aan zowel de bewegingen die ze maken als hoe ze eruit zien. Ik hoop dan ook dat ik ze nooit in een donker steegje zal tegenkomen.

Geen wapen, geen doden
Zonder wapen kom je nergens, dit zul je al redelijk snel merken in het eerste deel van het verhaal wanneer je beschoten wordt door een gewapende politiezombie die als een dronken man achter je aan loopt. Door middel van een zaklamp zul je in het donker een uitweg moeten vinden waar je je kan verschuilen, en vervolgens kunt ontsnappen. De aanwezigheid van een shibito merk je aan de trilling van de controller (DualShock 3 vereist) en het geluid wat uit de tv komt. Wanneer je dan als kip zonder kop zit te rennen zullen de shibito’s al snel merken dat er vreemden dichtbij zijn en zullen ze je achtervolgen, neer proberen te slaan, en vervolgens wurgen. Op zich is dit niet echt eng te noemen, want je weet dat de shibito je achtervolgt. Toch krijg je een angstig gevoel van binnen, je leeft je namelijk erg snel in de persoon die achtervolgd wordt. De muziek en de trillingen in de controller zorgen er beiden nog eens voor dat je zo snel mogelijk weg wilt rennen, maar in het donker, waar je werkelijk niets in ziet, gaat dit nogal lastig, en dan krijg je het al gauw benauwd.

Speciale kracht
Na verloop van tijd krijg je een speciale kracht waar je de shibito’s mee om de tuin kan leiden. Via deze kracht kan je namelijk door de ogen van andere mensen en zombies kijken. Het scherm wordt dan in tweeën gesplitst zodat je op de linker kant van je tv jezelf in actie ziet, en je op de rechterkant van de tv door de ogen van de gekozen persoon kijkt. Zodra je deze speciale kracht geactiveerd hebt, wordt het beeld wat mysterieuzer en kun je zelf, of automatisch, een shibito opzoeken. Met een druk op de vierkant-toets zorg je dat de camera bij de geselecteerde persoon blijft.

Regelmatig kan de camera voor ergernis zorgen. Met de linker joystick bestuur je namelijk alleen het lichaam. Met de rechter joystick kun je de camera van links naar rechts laten bewegen, maar dit kan maar 180 graden. Wil je dus zien wat er allemaal achter jou gebeurd, dan zul je eerst via de linker joystick het lichaam moeten omdraaien. Vaak loop je dan vijf meter van de plek af waar je eerst stond en dit is vaak niet de bedoeling.

Muziek ook van groot belang
De muziek kan, hoe gek het misschien klinkt, een game maken of breken. Vooral bij horrorgames is de muziek van groot belang. Af en toe laat het geluid in Siren: Blood Curse het afweten. De stemmen zijn dan erg schel. Of dit expres gedaan is, is onduidelijk, maar jammer is het wel. Verder zijn de geluidseffecten goed geregeld, en dan met name de achtervolg ‘’muziek’’ wat de speler toch snel angstig maakt. Omdat het merendeel van de game zich afspeelt in het donker kun je helaas weinig zeggen van de graphics. Op de plekken waar wel licht is ziet het er verzorgd uit. Het valt te vergelijken met de games van tegenwoordig.

Conclusie
Siren: Blood Curse is een echte horrorgame waar de liefhebbers van dit genre prima mee uit de voeten kunnen. Een groot nadeel is dat je de game op de harde schijf van de PlayStation 3 moet bewaren. Het voordeel hiervan zijn snelle laadtijden. Samen met de enge zombies en de enge geluiden zul je deze game niet snel vergeten.