Sine Mora Review

Tijdens de Gamescom van vorig jaar werd de downloadbare game Sine Mora aangekondigd. Het bleek om een old school side-scrolling avontuur te gaan, waarbij je met een vliegtuigje golven vijanden overhoop schiet. Dat principe sprak veel mensen aan en of dat terecht is, lees je in deze recensie.

Werp je een blik op Sine Mora, dan denk je terug aan vijftien jaar geleden. Toen was het gebruikelijk om games als deze vanuit het side-scrolling perspectief te beleven en het was vaak nog moeilijk ook. Het aantal vijanden en kogels op het scherm lag erg hoog en dat maakte het vaak moeilijk om jouw voertuigje te vinden. Ging je een aantal keer dood, dan kon je opnieuw beginnen. Bij Sine Mora is dat ook het geval maar dat betekent niet dat het geen eigen karakter heeft. De game krijgt het juist prima voor elkaar om zijn eigenheid te uiten.

In Sine Mora kun je niet echt kapotgeschoten worden. Het draait namelijk allemaal om tijd. Bovenaan het speelscherm staat een timer die precies bijhoudt hoelang je nog te gaan hebt. Vermeldt dat klokje vier keer een nul, dan is het einde verhaal en ontplof je. Je hebt dus tijd nodig om te overleven en je kunt dan ook seconden verdienen. Een neergeschoten vijand levert je daarbij een aantal tellen op, terwijl het incasseren van een laserstraal kostbare seconden steelt. Dat zorgt ervoor dat je niet alleen moet ontwijken, maar ook actief tegenstanders moet neerknallen. Je bent daardoor continu aan het bewegen en Sine Mora zal je geen moment rust bieden tot je bij de volgende checkpoint ben.

Dat ontwijken op zich is tevens al moeilijk genoeg. Het komt vaak op millimeters aan om schade te ontglippen en dat maakt deze game dan ook erg pittig. De ontwikkelaar weet dat en heeft daarom een extra optie toegevoegd. Je kunt de tijd namelijk manipuleren door alles trager te maken. Daardoor gaan de laserstralen en vijanden trager, een beetje zoals dat in de Matrix gaat. Dat klinkt voor sommigen misschien als een vorm van cheaten, maar dat is absoluut niet het geval. Het is haast onmogelijk de game uit te spelen zonder deze functie te gebruiken. De game wordt daar weliswaar iets makkelijker door, maar maak je daar geen zorgen over. Het blijft een intens moeilijke game die veel oplettendheid vraagt. Zelfs in slow-motion.

Één van de vele voorbeelden die dat kunnen bewijzen is een gigantische eindbaas in de vorm van een zeppelin, voorzien van een heel arsenaal aan wapens. Nauwkeurig moet je bedenken welke onderdelen je het best als eerste uit kan schakelen, omdat ieder onderdeel een andere laserstraal produceert. De één is daarbij net iets moeilijker te ontwijken dan de ander. Op een gegeven moment ben je aan de bovenkant van de zeppelin en dan moet je zowel de ronddraaiende propellers als de energiebron uitschakelen. Die energiebron probeert om de zoveel seconden met een brandende straal jou uit te schakelen. Terwijl hij dat doet is het onmogelijk om de propellers schade te doen en je zult merken dat je tijd snel opraakt. Pas na een aantal pogingen kom je er achter dat je ook de energiebron uit kan schakelen.

Dit is slechts één van de vele momenten waarbij je je controller kapot wil gooien. Op een gegeven moment word je zelfs zo woedend dat je alleen maar power-ups wil verzamelen. Je kunt namelijk subwapens zoeken en tevens je primaire wapens opwaarderen. Die subwapens verschillen bijna ieder level, omdat je vaak met een andere piloot vliegt. De ene keer heb je een gigantische clusterbom en de andere keer een verwoestende supersonische straal. Dat zorgt net als de vele eindbazen voor flink wat variatie.

Sine Mora is en blijft natuurlijk een arcadegame en bij dat soort spellen verwacht je eigenlijk geen verhaal. Toch is dat hier absoluut niet het geval. De gesproken taal is Hongaars en dat maakt het lastig om het te volgen. Daardoor word je gedwongen om te lezen en op die manier kom je erachter dat we in een oorlog terecht zijn gekomen. Hoe dat precies loopt, kun je het best zelf beleven, maar zoals gebruikelijk worden er weinig levens gespaard.

Een gemiddeld persoon zal door het verhaal geen traantje wegpikken, maar het is wel heel knap wat de ontwikkelaars hier doen. De game, die is voortgekomen uit een samenwerking tussen Grasshopper Manufacture en Digital Reality, bewijst dat in praktisch iedere game een verhaal kan zitten. Of het nou Sine Mora of is.

Wat je bij het zien van deze game waarschijnlijk ook opvalt, is de grafische stijl. De kleurrijke omgeving zorgt niet alleen voor een prettig speelveld, het is ook nog eens erg mooi. Je zult tijdens het spelen even vergeten dat je achter de Xbox 360 zit, omdat het lang geleden is dat we zoiets op het scherm zagen. Echt iets wat je normaal gesproken op de PC ziet.

De lengte van dit spel valt wel in twijfel te trekken. Binnen drie uur zul je klaar zijn met Sine Mora, en dat is dan inclusief het doodgaan. Die drie uur van je leven in deze goed uitziende game stoppen, is absoluut geen schande. Nee, in tegenstelling. Het is een schande als je die drie uur niet mee heb gemaakt. Iedere minuut die je aan deze game spendeert speel je namelijk met enorm veel plezier.

Wie dacht dat dit jaar alleen hoge ogen ging gooien als titel, had het mis. Vergeet even binnen dit genre en ga nu Sine Mora spelen. Ondanks dat dit jaar , en nog op Xbox Live Arcade verschijnen, kunnen we nu al concluderen dat een van de beste downloadbare games al is verschenen. We mogen het misschien al wel van de verrassing van 2012 noemen. Een voor de gameliefhebber!