Defenders of Ardania Review

In de meeste tower defense games moet je ervoor zorgen dat je kasteel het einde van het level haalt. Defenders of Ardania draait de regels om en laat je ook het kasteel van de tegenstander aanvallen. Een leuk nieuw idee?

Tower defense games zijn sinds vorig jaar weer erg populair. Heel wat indie ontwikkelaars proberen het genre te vernieuwen door friss elementen toe te voegen. En dat werkte goed in games als Rock of Ages en Orcs Must Die! Ditmaal is het de beurt aan ontwikkelaar Most Wanted Entertainment, die met Defenders of Ardania een unieke tower defense game wil neerzetten in de magische wereld van de Majesty franchise. Of dit spel zich ook kan meten met titels uit die grote franchise, lees je hier.

Magische legers
In Defenders of Ardania moet jij de mensheid redden van een leger ondode wezens. Met de hulp van de dwergen en de elfen, moet je grote legers bouwen en tegelijk ook een goede verdediging opstellen om de overwinning te halen. In elk level is het namelijk de bedoeling dat je zowel aanvalt als verdedigt. Het verhaal wordt tussen de levels verteld en is best goed en aangrijpend ondanks dat het spel actievolle cutscènes mist. Helaas is de gameplay minder aangrijpend, vanwege de hoge moeilijkheidsgraad.

Hoge leercurve
Doordat je zowel moet aanvallen als verdedigen, moet je met heel wat zaken rekening houden. Zoals altijd is de beste verdediging een goede aanval. Maar vooraleer je goed kunt aanvallen, moet je weten wat alle toren en eenheden kunnen doen. De drie speelbare rassen 'Mensen', 'Natuur' en 'Onderwereld', kennen verschillende troepen, wat tot verwarring kan leiden. Omdat je vanaf het begin al veel kennis moet hebben, zullen enkel de grootste doorzetters goed kunnen worden in deze game. Voor casual gamers zal alle informatie een afschrikeffect hebben.

Zo beschikken Mensen over goede torens en grondtroepen, maar hebben ze de zwakste luchttroepen. De Natuur kent dan weer de zwakste troepen maar kan op korte tijd gigantisch veel eenheden produceren. Tenslotte is er de Onderwereld, die erg krachtige eenheden kan maken, maar daar dan weer lang over doet. Onderling hebben alle eenheden en torens ook sterke en zwakke punten. Sommige torens schieten ver, zijn krachtig, hebben elektrische krachten, etc.

Eenheden kunnen dan weer onder andere snel zijn, vliegen, wandelen of pijl en boog dragen. De variëteit is erg hoog en dat is uiteraard super. Eens je alles volledig begrijpt, is de gameplay verdomd leuk en kun je alle soorten combinaties uitwerken. Toch is Defenders of Ardania geen spel om urenlang te spelen. Twee potjes per dag is genoeg, anders wordt het geheel toch al snel repetitief, ondanks de verschillende mogelijkheden.

Over de grens
Helaas kan alles wel onduidelijk worden op het slagveld. De aanvallen van verschillende torens zijn grafisch erg sterk, maar nemen veel plaats in beslag. Rookpluimen, elektrische bollen, vuurballen, lasers, troepen groot en klein,... het slagveld kan wel erg druk worden waardoor je vaak niet weet wat er precies aan het gebeuren is. Toch valt het allemaal wel mee aangezien je maar een beperkt aantal torens kunt bouwen. Het is wel leuk dat je de frontlinie de hele tijd kunt opschuiven.

De scheidingslijn tussen twee facties schuift op naarmate je troepen verder doordringen op vijandelijk gebied en meer torens neerhalen. Op deze wijze kun je dichter naar het vijandelijke kasteel kruipen en kijken hoe het langzaam maar zeker wordt vernietigd door je eenheden. Inderdaad, langzaam, want een potje Defenders of Ardania kan al snel drie kwartier in beslag nemen.

Online vertier
Deze lange potjes zul je vooral online ervaren. De AI is namelijk aan de zwakke kant waardoor je de uitdaging online moet opzoeken. De multiplayer laat je spelen met maximaal drie andere personen. Mensen zijn niet erg voorspelbaar waardoor de multiplayer veel meer hersenkracht vergt. Als je liever samen met een vriend speelt tegen twee bots, kan dat ook. Er zijn achttien speelbare mappen, die helaas niet allemaal even goed uitgewerkt zijn. Ze lijken namelijk iets te sterk op elkaar. Daarnaast is er nog de Survival modus, waarin je niet kunt aanvallen en zolang mogelijk moet overleven met een beperkt aantal torens. Het is goed om te zien dat ook deze klassieke tower defense modus aanwezig is.

Gebrekkige uitvoering
Defenders of Ardania is zeker niet de beste tower defense game die er is. De AI is matig, de gameplay wordt repetitief en de leercurve ligt erg hoog. Toch kent het spel ook pluspunten. Het is erg leuk om zelf troepen naar het vijandige kasteel te sturen en de multiplayer is het absolute toppunt van de game. De stijl is erg magisch en alles ziet er mooi uit. Helaas worden slagvelden soms iets te chaotisch waardoor je niet meer weet of je aan het winnen of aan het verliezen bent. Het concept van Defenders of Ardania is een winnaar, maar de uitvoering daarvan kent nog vele gebreken.