Risen Review

In Risen kom je als naamloze drenkeling terecht op een vulkanisch eiland. Naarmate je speelt wordt je sterker, bekender en succesvoller. Geldt hetzelfde ook voor deze game? Of blijft Risen als een naamloze drenkeling in de schappen van de winkel wachten?

Tempels, inquisitie en bandieten. De perfecte combi?
Stel je voor, op de ene dag sta je nog het dek te schrobben van je schip, vervolgens beland je in een storm, en de volgende dag wordt je wakker op een strand om te ontdekken dat slechts twee schipbreukelingen, waaronder jijzelf, de ramp hebben overleefd. Zo begint het verhaal van Risen. Wat er daarna gebeurt kunnen we je niet vertellen, omdat je het spel op geheel eigen manier te spelen valt, maar daar later meer over.

Op het eiland zal elke bewoner je kunnen vertellen dat er de laatste tijd allerlei vreemde tempels op zijn komen rijzen vanuit de grond. Uit deze tempels komen wezens die het eiland onveilig maken. Op Risen zijn er twee facties die elkaar niet uit kunnen staan. De inquisitie onder leiding van inquisiteur Mendoza is op het eiland gekomen om de monsters te onderzoeken die uit de tempels komen. De inquisitie heeft de originele eilandbewoners naar het moeras verdreven om zelf de havenstad in beslag te nemen. Zoals je al aan voelt komen, bestaat de andere factie uit de originele eilandbewoners onder leiding van Don Esteban. Zij staan haaks op de inquisitie, plunderen de tempels en proberen hun havenstad te heroveren. Daarom zijn ze bestempeld als de bandieten.

Linksaf, rechtsaf of toch rechtdoor?
Keuzes maken, daar draait het allemaal om in Risen. Zo heb je al vroeg in het spel de kans om het lot van je medeoverlevende, Sara, te bepalen. Je kunt haar achterlaten en nooit meer achterom kijken, je kunt iemand verderop vragen om te zorgen dat ze in goede handen beland, of je kunt haar eigenhandig vermoorden met een aangespoelde knuppel. Dit laatste is echter niet slim, omdat Sara je het één en ander uit zal leggen over hoe het spel in elkaar zit.

Naar boven, naar beneden of toch maar terug waar ik vandaan kwam?
Alle keuzes die je maakt beïnvloeden het spel, en dat is leuk. Nog leuker is om te zien dat het allemaal werkt. Zo is het zelfs mogelijk om het hele spel uit te spelen en ondertussen elk levend wezen op het eiland vermoord te hebben, inclusief bondgenoten. Ook kun je de quests die je krijgt op verschillende manieren voltooien. Zo kun eerlijk een quest voltooien en je beloning ontvangen, maar je kunt ook gewoon je opdrachtgever vermoorden en de beloning van hem afpakken. Je kunt mensen betalen om je iets te overhandigen, ze dronken voeren en overtuigen dat ze het aan je moeten geven, maar je kunt ook hun zakken rollen. Zo kun je het spel als een engeltje, maar ook als een duivel uitspelen.

Ik word achtervolgd door een vleesetende worm, wat nu?
Dat je keuzes kunt maken in Risen mag nu duidelijk zijn. Maar tot nu toe hebben we het alleen maar over het verhaal gehad. Minstens zo belangrijk is de ontwikkeling van je personage. In Risen kan je net als in veel andere RPG’s kiezen tussen drie gevechtsvormen. Je kunt je tegenstander de kop inslaan van dichtbij met zwaarden, knuppels en strijdbijlen. Maar je kan ook de strijdbijl begraven en je tegenstander te lijf gaan met pijl en (kruis)boog. Als je niet zo houdt van dat harde geweld, kun je je tegenstander ook altijd om genade laten smeken door middel van magie. Deze drie soorten zijn goed gebalanceerd, maar als je echt sterk wil worden zul je je op één techniek moeten concentreren.

Je eigen boontjes doppen
In Risen is het goed mogelijk om een aardig zakcentje te verdienen, en vervolgens kan je lekker gaan winkelen. Het is echter ook mogelijk om lekker goedkoop en zelfvoorzienend te blijven. Zo kun je leren hoe je wapens smeedt, hoe je bier moet brouwen en hoe je een dood everzwijn in een hoofdgerecht kan veranderen. Echter kost het leren van deze vaardigheden bij de daarvoor bestemde trainers steeds meer naarmate je er beter in wordt.

Altijd wat te doen op het eiland met de parelwitte stranden
Er zijn erg veel sidequests in deze game en ze zijn ook allemaal de moeite waard. Ook hierin staan keuzes weer centraal. Denk hier bijvoorbeeld aan een missie waarin je een uur rondsluipt om een kasteel binnen te dringen, terwijl je ook de wacht kon omkopen om zo door de deur te lopen. Het is ook helemaal niet frustrerend om de quests te doen omdat je steeds weer wat nieuws over het verhaal of andere personages te weten komt. Je kunt zelfs een tijdje gaan strandjutten op de mooie stranden van het Verboden Eiland.

Het is niet allemaal koek en ei
Toch kent Risen niet alleen maar pluspunten. Zo zijn ten eerste de controls niet erg duidelijk, omdat ze nergens staan aangegeven. In het begin van het spel wordt je bekend gemaakt met de knoppen aanvallen en verdedigen, maar de rest mag je zelf ontdekken. Dit is erg onhandig, omdat wij pas ontdekten dat het wel mogelijk was om te springen nadat de controller per ongeluk op de grond was gevallen. En als je geen zin heb om de handleiding te lezen, zoals menig gamer, weet je na een week nog steeds niet waar de triggertoetsen eigenlijk voor dienen.

Vechten werkt niet geweldig
Wat ook niet goed uitgewerkt is, is het gevechtsysteem. Het is niet mogelijk om jezelf goed te verdedigen tegen meerdere vijanden. En ook het uitschakelen van een vijand via pijl en boog kun je al helemaal vergeten. Je kunt jezelf dan namelijk niet verdedigen, en zult dus hele einden achteruit moeten lopen voordat je tegenstander er bij neervalt. Mocht je toch doodgaan, dan ben je niet blij, want het spel zal dan ruim een halve minuut moeten laden voordat je weer bij je laatste save bent. En dan mag je maar hopen dat je het spel onlangs nog hebt opgeslagen. Daarnaast kan je je ook nog afvragen wat voor nieuwe dingen Risen nou eigenlijk biedt. Niet zo veel eigenlijk, het meeste hebben we al in eerdere RPGs gezien.

Grafisch de moeite waard
Gelukkig zien de omgeving in Risen er werkelijk prachtig uit. Geprobeerd is om aan elke plant, elke boom, en elke steen evenveel aandacht te besteden, en het is een genot om naar de omgeving te kijken. Dit geldt echter niet zozeer in de nachten, dan is het namelijk echt véél te donker om verder te kunnen kijken dan de rug van je personage, en het spel heeft ook geen optie om wat helderder ingesteld te kunnen worden.

Waar het nog een waar genot is om te kijken naar de omgeving, zijn de gezichten van de personages zeer teleurstellend. Vrijwel elk gezicht dat je in het spel tegen zal komen, had je ook kunnen zien in een game die vijf jaar geleden in de winkels lag. Dit is erg zonde gezien het feit dat een erg groot deel van het spel namelijk bestaat uit het praten met personages om je op weg te helpen bij je quests. Een ander grafisch minpuntje is de veel te vaak voorkomende framedrops, deze zijn erg storend.

Geweldig geluid
De gezichten laten dan misschien een steekje vallen, maar daar staat gelukkig iets erg moois tegenover. Elke quest is namelijk ingesproken, en dus hoef je niet de hele tijd naar kleine lettertjes te staren. Daarnaast zijn alle duizenden dialogen ook nog eens erg goed ingesproken, waardoor je eigenlijk nooit de behoefte hebt om te buttonbashen om zo het gesprek snel te laten verlopen. Ook is het sfeergeluid op het eiland echt geweldig om aan te horen.

Geen naamloze drenkeling
Risen is een zeer aardige RPG geworden, al heeft het toch wat enkele minpuntjes. Zo is het spel niet goed te spelen als je ’s nachts op pad gaat, je ziet dan geen hand voor ogen. Daarnaast verloopt het vechten niet altijd even soepeltjes. Toch verpest het deze game absoluut niet. De omgevingen, de quests, de geluiden, en de ongelofelijke vrijheid van Risen kan je uren plezier laten beleven met deze game. Dus wat ons betreft verdient deze drenkeling het om gered te worden uit de winkelschappen.