Ride Upon the Storm Review - Waanzinnig goed drama!

Ride Upon the Storm is de nieuwste Scandinavische serie waarin eens geen moord centraal staat. Heerlijk! In deze Ride Upon the Storm review lees je hoe een Deens drama ons van begin tot einde weet te boeien in een verrassend goed seizoen.

Om meteen met de deur in huis te vallen: Ride Upon the Storm is verrassend goed. Uit Scandinavië komen veel crimeseries, maar Ride Upon the Storm toont een verfrissend drama waarin religie een grote rol speelt. Haak vooral niet af als je niet gelovig bent, want je krijgt geen Bijbelse taferelen, maar vooral veel personages en situaties waarin je je kunt vinden.

De hoofdrol is weggelegd voor Lars Mikkelsen (jawel de broer van Mads!) die dominee Johannes speelt. Bij zo’n beroep verwacht je misschien een rustige man, maar het blijkt dat Johannes een moeilijk en opvliegend karakter heeft en zeer de stempel op een huishouden drukt. Iets waar zowel zijn vrouw als beide zonen al jaren onder lijden. Hij geeft iedereen veel liefde, maar ook straf.

Hij doet er alles aan om bisschop te worden van Denemarken en ondertussen mag niemand in zijn omgeving een foutje maken. Zijn grootste aandacht gaat uit naar zoon August (gespeeld door Morten Hee Anderson) die in zijn voetsporen als dominee mag treden. Want de andere zoon, Christian (gespeeld door Simon Sears), heeft het al duidelijk voor hem verpest. Wat hij alleen niet doorheeft is dat Christian het min of meer ook verpest. Zodra hij namelijk op oorlogsmissie gaat als lichtpunt voor soldaten loopt de situatie compleet uit de hand.

Zonder te spoilen: ga Ride Upon the Storm kijken. Want het is enorm spannend. August worstelt duidelijk met zijn emoties en herinneringen als hij terug is van zijn uitzending. En door de zware druk van pa-lief durft hij eigenlijk nauwelijks met iemand te praten. Het acteerwerk is waanzinnig. Zijn relatie lijdt er onder en zijn werk en dat maakt Ride Upon the Storm een drama van dit moment met veel herkenbare situaties en vooral niet een serie die alleen maar over het geloof handelt. Totaal niet zelfs.

Wel is er een overkoepelend thema die je als kijker eruit kan halen, namelijk de zoektocht naar jezelf. Iets wat nergens zo benadrukt wordt en dat is maar goed ook. Maar als kijker kijk je naar allemaal mensen die ergens in hun leven opeens een andere afslag willen nemen, of het nu gaat om werk, vriendschappen of relaties. Het maakt Ride Upon the storm enorm intrigerend.

Niet alleen Mikkelsen en Anderson spelen goed, ook Sears, die een hele karakterontwikkeling doormaakt in de serie. In het begin is hij het sulletje van het gezin, die zijn studie niet echt afgemaakt heeft, geen normale baan kan vinden en in vriendschappen totaal niet betrouwbaar is. Steeds meer mensen zijn klaar met hem. Maar juist die situatie en een hele dikke confrontatie met zijn beste vriend openen hem de ogen waardoor hij compleet andere keuzes maakt in het leven.

En hoe alle verhaallijnen totaal verschillend zijn en later weer samenkomen maakt Ride Upon the Storm ijzersterk. Het script is echt heel goed en voelt nergens geforceerd aan. Ondanks dat sommige situatie misschien net even ‘te toevallig' zijn. Maar dat vergeet je snel doordat er veel scenes zijn met krachtige dialogen en menselijke situaties. Eigenlijk zit je vanaf de eerste aflevering volop in de serie en wil je alleen maar binge watchen.

Ga dat dan ook doen! Of het nu gaat om opeens verliefd worden op een ander geslacht, afrekenen met trauma’s, afrekenen met het verleden, nieuwe keuzes maken in de toekomst. Alles komt voorbij. En op zo’n geloofwaardige manier dat je Ride Upon the Storm niet snel zal vergeten. Daarbij moet een dikke pluim gegeven worden aan de cast die deze serie naar een ongekend hoog niveau weet te tillen!