OneChanBara: Bikini Zombie Slayers Review

Aziatische vrouwtjes met korte rokjes, niet al te veel kleren én ze slachten zombies af, dat moet ik zien. Dat zul je vast denken als je naar de boxart, trailers of een screenshot van OneChanBara: Bikini Zombie Slayers kijkt. Wij gingen voor je aan de slag om te kijken of rondborstige tienermeisjes en zombies een magische formule is.

Onze grote vrienden uit het oosten hebben vaak een aangeboren passie voor schaars geklede jonge dames. Je weet wel, die twaalfjarige verlegen meisjes in een schooluniform en een veel te kort rokje. Maar van wat hack ’n slash zijn ze ook niet vies, denk maar aan Devil May Cry. Maar nu komt de grote vraag: zijn schaars geklede schoolmeisjes wel geschikt om zombies af te slachten?

Het verhaal
Het verhaal in OneChanBara: Bikini Zombie Slayers gaat over twee lieftallige zusjes genaamd Aya en Saki. De zusjes zijn op zoek naar antwoorden, want overal waar zij gaan of staan verschijnen een hoop zombies die graag een pak rammel willen van deze twee dames. Op zich geen probleem natuurlijk, maar als de meisjes te veel in aanraking komen met het bloed van deze zombies slaan ze compleet door en zijn ze niet meer te stoppen. Nadat ze weer gekalmeerd zijn, vragen ze zich altijd af waarom ze het “lekker” vinden om met bloed besmeurd te worden. Dit alles moet natuurlijk te verklaren zijn en jij neemt de dames mee op avontuur al zoekend naar de antwoorden.

Airmashen tot je erbij neervalt…
Na deze korte introductie begint je avontuur. In het kort wordt uitgelegd hoe je moet aanvallen en verdedigen. En waarschijnlijk raad je het al, aanvallen gebeurt door hevig met de Wiimote en nunchuck te schudden. Dit werkt wel erg goed, maar waarom wordt er uitgelegd dat een horizontale zwiep met de Wiimote ook een horizontale zwiep in de game is? Dit is namelijk niet het geval. Hoe je ook zwiept, in elke denkbare richting, slaan Aya en Saki altijd op exact dezelfde manier, dit is dan ook een gemiste kans. Het zwaaien van de Wiimote wordt trouwens de gehele game van je verwacht. Dan hebben we het verdedigen. Dit heb je eigenlijk bijna nooit nodig aangezien beide girls snel en behendig met hun zwaarden kunnen omgaan en de zombies zo langzaam zijn als een vers gelegde… juist. Mocht je het toch nodig hebben, dan is een druk op de A-knop voldoende om een aanval te ontwijken.

Om het vechten nog een stukje makkelijker te maken kun je ook je vijand vastleggen. Dit gebeurt door middel van de Z-knop. Het locken is nooit echt nodig aangezien er altijd wel meer dan tien vijanden om je heen zijn die graag bewerkt willen worden door jouw zwaarden. Zowel Aya als Saki hebben twee vechtstijlen. Zo kan Aya met één of twee zwaarden vechten en kan Saki met haar vuisten of een zwaard vechten. Mocht je Aya gekozen hebben als personage, dan wordt er ook verwacht dat je, als je met twee zwaarden vecht, ook de nunchuck druk heen en weer zwiept. Spannend wordt het dus niet echt.

Een spel kan natuurlijk niet zonder een multiplayer modus en vooral niet op de Wii. De game bevat dan ook een multiplayer modus waarin je samen de zombies te lijf kan gaan. Veel verandert er niet aan de game behalve dat je nu moet vechten wie nou de leukste chick neemt.

Het bloed doet meer dan alleen rijkelijk vloeien
Misschien heb je al een trailer of wat screenshots van OneChanBara: Bikini Zombie Slayers gezien en waarschijnlijk viel het bloed je als eerste op. Dit vloeit namelijk rijkelijk in deze game, maar heeft ook nog een aantal functies. Zo doet je wapen minder schade als hij onder het bloed zit en zul je hem, als hij helemaal onder zit, uit een zombie moeten trekken voor je verder kan vechten. Het schoonhouden van je zwaard doe je door de B-knop in te drukken en een zwiep met de Wiimote te geven. Maar naast dat het een nadelige functie heeft, kent het ook een positieve functie. Heb je namelijk een horde zombies een kopje, of romp, kleiner gemaakt dan slaan de stoppen bij Aya of Saki door. Het resultaat: je bent sneller en sterker, maar je kunt niet meer verdedigen. Hiervoor is echter wel een metertje dat je ook leeg kunt laten lopen door middel van items.

De game bevat namelijk een aantal items die je personage kan gebruiken. Zo heb je bijvoorbeeld een standbeeldje waarmee je de zojuist genoemde meter leeg kunt laten lopen, mocht je dat prettiger vinden spelen. Maar er zijn ook items waarmee je de meter voor je speciale aanvallen of leven kan bijvullen.

Zien de dames er nog een beetje uit?
Grafisch is de game niet ijzersterk, maar is het ook niet lelijk. Het spel is net wat mooier dan de gemiddelde Wii game, maar is nooit echt schitterend te noemen. Waarschijnlijk heeft D3 hiervoor gekozen omdat er regelmatig meer dan 30 vijanden op het scherm te zien zijn en de Wii niet de krachtigste console op de markt is. De game heeft soms last van framedrops maar dit is niet heel vaak het geval. De dames zijn overigens veel gedetailleerder dan de zombies en dat is natuurlijk nooit verkeerd.

De omgevingen waar je belandt zijn redelijk kaal. Zo zul je maar een aantal auto’s tegenkomen in een level of maar een paar brancards in een ziekenhuis. Deze objecten hebben overigens geen enkele functie behalve jouw weg versperren. Verder zien de omgevingen er aardig uit behalve dat ze vrij leeg zijn.

Niets zeggend geluid
Als laatste zijn we aangekomen bij het geluid dat nogal matig is. De muziek is namelijk, duidelijk, elektronisch gecomponeerd en valt snel in herhaling. De genres lopen wel uiteen want de ene keer hoor je technorock, trance of een breakbeat maar spannend is het niet te noemen. Aya en Saki hebben beiden ook maar een aantal kreetjes en worden dus constant herhaald. Dat is geen heel groot probleem want de stemmen in het spel zijn allemaal Japans. Tegenwoordig is elke game ook wel van Engelse voice-acting voorzien maar in dit spel, ho maar. De geluidjes van de zombies zijn ook niet heel erg bijzonder en hebben ook maar een aantal standaard kreetjes.

Conclusie
Op zoek naar een game om wat kilootjes weg te werken? Dan is OneChanBara: Bikini Zombie Slayers een aanrader. De game laat je zoveel zwaaien en zwiepen met de controllers dat je aan het einde van je speelsessie bijna een ons weegt. Het geluid is niet om over naar huis te schrijven en helaas hebben de graphics soms last van framedrops. Al met al is het een redelijk vermakelijke game, maar na één level heb je het meeste wel gezien, het zwaaien met de Wiimote blijft namelijk hetzelfde.