Ni No Kuni II Revenant Kingdom (Switch) Review - Nog steeds Happy Everafter?

Je ziet het vaker: games die eerst uitkomen op PC, PlayStation en/of Xbox, om een paar jaar later alsnog naar de Switch geport te worden. Ni no Kuni 2 is de nieuwste game die de Switch-behandeling krijgt. Kan deze schattige Level-5 game ons drie jaar na de originele release nog steeds bekoren?

Level 5 bracht Ni No Kuni II: Revenant Kingdom uit voor Windows en PlayStation 4. Dat is inmiddels alweer drie jaar geleden, maar blijkbaar werd de tijd rijp geacht om de game ook naar de succesvolle Nintendo portable-hybrid te brengen. Hierdoor kunnen we nu genieten van Evan, Roland en de minions-achtige Higgledies in hun queeste naar een wereld zonder oorlog.

Want dat is het grote doel van Evan: Hij is nog voordat hij de troon van zijn koninkrijk Ding Dong Dell kon bestijgen afgezet door Mausinger, de voormalig raadsheer van zijn vader. In de nasleep van deze coup, die Evan nogal traumatiseert, besluit Evan een nieuw rijk te gaan stichten, maar dan één zonder oorlog, waar iedereen in vrede kan leven.

Dat is nog een flinke uitdaging, want de wereld van Ni No Kuni wordt bevolkt door diverse op dieren gebaseerde rassen, die elkaar regelmatig naar het leven staan. Zo is Evan zelf van de katachtige Grimalkin afkomst, en is zijn -inmiddels- aartsvijand Mausinger van muisachtige Mousekin, die nogal wat oorlogszuchtiger zijn dan Die andere bekende muis met de grote ronde oren. Verder komen we gaandeweg een goklustig hondenras tegen, een volk van zeemeermensen en meer. Probeer dat maar eens samen te brengen!

Zo gaat Evan met zijn raadsheer aan de slag om vrede te stichten. Dat gaat bepaald niet zonder slag of stoot, hij zal regelmatig een flink robbertje moeten vechten. De hoofdmoot van deze gevechten zijn traditionele gevechten tegen monsters waarbij lichte en zware klappen uitgedeeld kunnen worden, magie gebruikt kan worden voor afstandsschoten en sterke speciale aanvallen, en bovendien de Higgledies een flinke duit in het zakje doen.

Zoals het een echt staatshoofd betaamt besteedt Evan al snel een deel van de gevechten uit en bemoeit hij zich meer met het runnen van zijn nieuwe stadstaat en het aanvoeren van een heus leger. Vrede werkt immers het beste als je dat met een flink staaltje machtsvertoon kan afdwingen, toch? Zo voel je je al snel een echte heerser, die zowel de stad moet ‘runnen’ en proberen uit te breiden, het leger aan moet voeren, nieuwe bevolking naar de stad moet lokken én diplomatieke betrekkingen moet aanleggen met omliggende staatshoofden. Maar ach, dat weten jullie natuurlijk al lang, jullie hebben ook onze review gelezen van drie jaar geleden.

Het is goed om te zien dat de port naar de Switch goed verlopen is. De game performt goed, wat natuurlijk deels geholpen wordt door de Gibli-achtige tekenstijl. De laadtijden zijn opvallend kort, het save- en fast-travel systeem werkt uitstekend, de gevechten verlopen soepel, ook als er veel personen tegelijkertijd op beeld aan het knokken zijn.

Bijkomend voordeel van het drie jaar wachten op deze titel is dat ook alle uitgekomen DLC meteen in het pakket zit. Zo zie je, zodra je eenmaal je stad gevormd hebt, direct een link naar Het Labyrinth, een 100 level diepe dungeon waar je steeds moeilijkere vijanden kan bevechten. naast dat dit een prima oefenruimte is, is het ook een uitstekende plek om je team de te levellen en loot te verzamelen, mocht je het idee hebben dat dat nodig is.

Jammer is wel dat de game totaal geen gebruik maakt van de extra Switch features zoals touch-screen of de gyroscoop. Hierdoor is Ni No Kuni toch meer een standaard port geworden, terwijl die extra’s best leuke opties hadden kunnen opleveren. Ook jammer is dat één van de grootste ergernissen van de originele release niet zijn opgelost. Het camera-standpunt is overal, behalve bij de wereld-overview erg laag. Gevolg is dat je steeds de camera naar boven aan het verplaatsen bent om een beter overzicht van de acties op het scherm te krijgen, totdat de game besluit dat de camera weer naar beneden getrokken moet worden. Het was prettig geweest als dat met deze release aangepast was.

Een andere vreemd iets is dat deze Switch release niet goed omgaat met de slaap-stand. Normaliter stopt de tijd zodra een game in slaapstand staat, om weer verder te gaan zodra de Switch weer ingeschakeld wordt. Bij Ni No Kuni loopt de tijd door. Dat merk je als eerste als je naar je gespeelde tijd kijkt bij je savegame. Die geeft niet de effectief gespeelde tijd aan, maar alle tijd dat de game actief geweest is, in sleep mode of anders. op zich geen ramp, maar het wordt vervelender dat de klok ook ingame doorloopt. Heb je je karakters gebuffed met speciale items, dan verlopen die ook tijdens de slaapstand. je kan er ook misbruik van maken door upgrades van je stad zo de plannen dat je die ‘s avonds start. ‘s Ochtends zijn die dan vaak alweer klaar. Het lijkt een kleinigheid, maar komt wel slordig over.

Hoewel Ni No Kuni II al drie jaar oud is, voelt deze Switch nog nieuw en verfrissend aan. Dat is mede te danken aan het tijdloze, vrolijke verhaal en de kleurrijke tekenstijl. De port naar de Switch mogen we gerust geslaagd noemen, met korte laadtijden en een prima performance. De game zelf is onverminderd charmant en biedt gevarieerde gameplay en inclusief alle meegeleverde DLC een mooi totaalpakket waar je vele uren in kan verliezen. Ni No Kuni II heeft niets van zijn charme verloren en is nu lekker makkelijk portabel te spelen. Aanrader!