Need for Speed: Most Wanted (Vita) Review

Het moge duidelijk zijn dat de PlayStation Vita van Sony het moeilijk heeft. De draagbare spelcomputer maakt in zijn bijna eenjarig bestaan de hooggespannen verwachtingen vooralsnog niet waar. De handheld werd door verschillende media – waaronder ook door XGN – met veel begeestering en enthousiasme aan het publiek gepresenteerd, maar dat bleek misschien iets te kortzichtig. Als zelfs grote titels als Resistance: Burning Skies en Ridge Racer tegenvallen, dan weet je hoe het met de Vita gesteld is. Het is de grote vraag of Need for Speed: Most Wanted de tendens weet te doorbreken.

Als de versie op de PS Vita ook maar iets weg heeft van zijn grote broers, dan kunnen bezitters van de draagbare spelcomputers al in hun handjes wrijven. Vorige week beoordeelden we de PS3-versie van Need for Speed: Most Wanted met een ruime 8,5. Daarmee mag Criterion zich op de borst kloppen omdat het één van de beste racers van het jaar heeft afgeleverd, dankzij een enorme variatie aan sportwagens, bloedstollende politieachtervolgingen en een intigrerende stad met tal van racemissies.

Wanneer je op de PS Vita voet zet in Fairhaven, de stad van Most Wanted, wordt meteen één ding helder: veel verschilt deze versie niet. De stad is even groot, de opzet met EasyDrive is hetzelfde en in principe is alle content (wagens, races en multiplayer) ook in deze variant glorieus aanwezig. Eindelijk is er een spel op de Vita die trots naast zijn grote broertjes kan zitten zonder dat het zich hoeft te schamen dat hij kleinere spierballen heeft en minder meisjes scoort. De grote reden hiervoor is dat Criterion met aandacht aan de versie heeft gewerkt, zonder het gehaast te minimaliseren.

Toch minder groots en spectaculair
Maar omdat de processor van de Vita minder krachtig is, merk je dat Criterion hier en daar consessies heeft moeten doen. Concessies die we liever niet hadden gezien. Most Wanted draait immers om het spectaculaire, het bloedstollende, het razendsnelle. De pijnlijke keuzes die Criterion heeft gemaakt, doen afbreuk aan die drie dingen, waarmee Most Wanted juist hoge ogen mee gooit, zo schreven we in onze recensie. In de meeste races heb je nu minder spelers en politiewagens op je dak, waardoor het spel an sich minder hectisch en stimulerend aanvoelt.

Want dat is juist de grote kracht van Most Wanted: het gevoel dat je machteloos bent als je twintig politiewagens en vijf agressieve medespelers achter je aan hebt zitten. Het voelt ook een beetje knullig wanneer de vrouwelijke politiecommandant schreeuwt dat haar collega's op het drukke verkeer moeten letten, terwijl er vrijwel weinig tot geen automobilisten op de snelwegen te bekennen zijn. Het is duidelijk een beperking die door de hardware van Vita wordt opgelegd. Begrijpelijk, maar had Criterion geen concessies op andere gebieden kunnen doen? Want nu zijn sommige uitdagingen door het lagere risico van botsingen wel heel erg makkelijk geworden.

Prachtige visuals, matige framerate
Waar de Britse studio bijvoorbeeld op had kunnen ‘bezuinigen’, zijn de visuals. In deze staat manifesteert Most Wanted zich als één van de mooiste titels op de Vita, met prachtige lichteffecten en een uitgebreid kleurenpalet die Fairhaven een prettige sfeer geeft. Maar had Criterion deze niet meer naar beneden kunnen schroeven om het concept van Most Wanted overeind te laten? Of om de framerate te allen tijde instabiel te houden? Voor een razendsnelle racegame zijn vloeiende beelden haast een noodzaak, maar Most Wanted op de Vita weet die niet altijd te garanderen, hetgeen een grote zonde is.

De framerate lijkt ook de multiplayer parten te spelen. In vergelijking met de console-uitgaven kampt de PS Vita-versie met storende lag-problemen die afbreuk doen aan de online ervaring, die Most Wanted toch wel hoog in het vaandel heeft staan. Ook op de Vita gelooft Criterion in de toekomst van online spelbeleving en richt daar in dit spel eigenlijk al haar pijlen op. Door middel van het EasyDrive-menu, eenvoudig te bedienen via de vierpuntsdruktoets, raak je binnen luttele seconden in contact met medespelers. Verder fijn is de aanwezigheid van Autolog, waarbij elke denkbare statistiek wordt bijgehouden en vergeleken. Ook hier doet de draagbare versie weinig onder voor de consoles.

Beste racer voor de Vita, hetzij minder spectaculair
Need for Speed: Most Wanted is ondanks het feit dat hij minder spectaculair is (op WipeOut 2048 na) de beste racer die op dit moment verkrijgbaar is voor de PS Vita. De game ziet er voor handheld-begrippen fantastisch uit, scheurt heerlijk weg en bevat vrijwel even veel content als de vorige week gerecenseerde PS3-versie. Concessies zijn voor dergelijke versies onvermijdelijk, maar het is spijtig dat Criterion die op verkeerde aspecten heeft gemaakt. Door het weinige straatgeweld is het spel op de Vita een stuk minder spectaculair, wat in het geval van Most Wanted eigenlijk alle perken te buiten gaat.