Need for Speed: Most Wanted Review

Need for Speed- en Burnout-ontwikkelaar Criterion vindt dat te veel racegames zichzelf te serieus nemen en ze je zonder pardon laten falen. De Britse studio wil geen namen noemen, maar hoopt met deze boodschap en een nieuwe titel het genre an sich op hun manier nieuw leven in te blazen. Need for Speed: Most Wanted, een reboot van het origineel uit 2005, draait daarom om het zo eenvoudig mogelijk maken van direct plezier. Fairhaven City, opgeleukt in de optiek van Criterion, doet hiermee dienst als een ware speeltuin waar racefanaten eens een keer niet aan regels gebonden zijn.

Het is slim om in tijden als deze – waarin de integratie van online elementen tot doodnormaal verweven is – het concept van Most Wanted nieuw leven in te blazen. Tot op de dag van vandaag staat het origineel bekend als één van de sterkste delen in de achttien jaar lopende serie. Het open wereld concept sloeg in als een bom en betekende het startschot voor vele andere franchises, bijvoorbeeld Test Drive Unlimited. Met Burnout: Paradise waagde Criterion zich voor het eerst aan een open wereld racegame met daarin een naadloos verweven multiplayermodus, maar met Need for Speed: Most Wanted tilt de ontwikkelaar dat naar een nog hoger niveau.

Het gaat hier dus om een echte reboot. Most Wanted is nog steeds Most Wanted, met een enorme variatie aan sportwagens, bloedstollende politieachtervolgingen, een intigrerende stad en tal van racemissies waar je als chauffeur je mouwen voor moet opstropen. De invloed van Criterion, dat ter verduidelijking de originele Most Wanted niet heeft gemaakt, is hierbij absoluut zichtbaar. De crashes lijken zo overgeheveld uit Burnout en de vele billboards, jumps en de uiteenlopende rock- en electrosoundtrack uit Burnout: Paradise zijn terug van weggeweest. Een Need for Speed in de blender met Burnout, zo zou je deze kersverse Most Wanted het beste kunnen omschrijven.

Most Wanted, een groot online feest
Alles wat herkenbaar is aan Most Wanted voldoet aan de huidige maatstaven, maar dat vindt Criterion onvoldoende. Het gelooft in de toekomst van online spelbeleving en richt daar in dit spel eigenlijk al haar pijlen op. Door middel van het EasyDrive-menu, eenvoudig te bedienen via de vierpuntsdruktoets, raak je binnen luttele seconden in contact met medespelers, en voor je het weet maak je met hen het asfalt van Fairhaven City tijdens één van de vele activiteiten onveilig. In EasyDrive kun je tevens je autocollectie bekijken en je huidige auto van een upgrade voorzien. Het tunen gaat alleen lang niet zo ver als in het origineel, wat als een minpunt kan worden gezien.

Het in de vorige Hot Pursuit gepresenteerde Autolog-systeem, kortgezegd een 'levend' leaderboard dat jou van alles op de hoogte stelt, is voor Most Wanted verder uitgebreid. Vrijwel elke denkbare statistiek wordt nu bijgehouden en vergeleken, van de hoogste snelheden langs flitspalen, de lengte van een sprong tot drifts en hoeveelheden politiewagens die er uitgeschakeld zijn. Er zijn vanzelfsprekend ook echte wedstrijden waarbij het maar om één ding draait: de gouden plak. Autolog heeft de macht om zelf een willekeurig toernooi op te zetten, met wedstrijden variërend van races, drifts tot spring- en snelheidsmatches.

Spectaculaire kat-en-muisspellen
Net als in Burnout: Paradise rijden spelers voor elk evenement naar een startlocatie, maar de weg ernaartoe voelt al als een titanenstrijd. Wie als eerste bij het verzamelpunt komt krijgt namelijk bonuspunten, alsook voor het vernietigen van andere racers. De betreffende crashes worden echter niet zo oogstrelend vormgegeven als in Burnout, wegens wat tegenvallende camerastandpunten. Maar het blijft natuurlijk een Need for Speed-game, waarbij dat niet het belangrijkste aspect vormt. Kwalijker is de afwezigheid van de politie in de multiplayer, want in de singleplayer zorgt dat juist voor bloedstollende over the top actie.

Want ook al hoeft de speler zich aan geen enkele regel te houden maken de politieagenten nog steeds de dienst uit in Fairhaven City. Bij een snelheidsovertreding of een lichte botsing heb je de smerissen al achter je aan, vaak gepaard met strategisch liggende spijkermatten en wegversperringen. Misschien dat Criterion dit aspect verder had kunnen uitbouwen, maar in de huidige toestand zorgt het voor genoeg dynamiek in Most Wanted. Roekeloos door bochten scheuren en metershoge jumps uitvoeren om de blauwpetten te slim af te zijn geeft een dusdanige adrenalinestoot die we in geen tijden in een racegame hebben gehad. Criterion heeft hiervoor een vernuftig Fairhaven City ontworpen dat bol staat van vervaarlijke kruisingen, slechte wegen en vlijmscherpe bochten.

Een Fairhaven City waar jij als speler mag doen waar jij op dat moment zin in hebt. Vergelijkbaar met Burnout Paradise is er geen vast stramien met het afwerken van races. Wel is er een ander wezenlijk verschil: alle auto’s zijn vanaf het begin direct speelbaar. Althans, als je ze her en der in de stad kunt vinden. Maar kom je zo’n heerlijke sportauto tegen, dan is ‘ie met één simpele druk op de knop voorgoed in jouw handen. Met het vrijspelen van zo’n wagen ontgrendel je meteen ook nieuwe activiteiten, omdat deze gelinkt zijn aan alle bolides die Most Wanted rijk is. Net zoals in de multiplayer variëren deze van straatraces tot driftwedstrijden, maar dan vaak met loeiende sirenes achter je aan.

Toch wel regels?
Punt van kritiek bij de straatraces zijn de zogenoemde checkpoints. Criterion pretendeert dat de speler zich aan geen enkele regel hoeft te houden, maar tegelijkertijd wordt hem wel verplicht door onzichtbare poortjes te rijden. Het is niet mogelijk om zelf op verkenningstocht te gaan en zelf uit te vogelen hoe je het snelst bij de finish terecht komt. Dat is jammer, omdat juist het open wereld concept hetgeen is dat Most Wanted zo’n sterke racegame maakt. Eentje met overigens een waanzinnige besturing over vele sportwagens, die allemaal waarheidsgetrouw en met veel liefde zijn nagemaakt, zowel qua uitstraling als geluid.

De looks van de wagens vormen niettemin niet de spil van de visuele pracht in Most Wanted. Niets anders dan Fairhaven City zelf zorgt ervoor dat we hier te maken hebben met de mooiste Need for Speed-titel tot nu toe. Zowel het centrum van de stad als de omliggende gebergtes ogen subliem en de manier waarop het zonlicht op het asfalt reflecteert is verbluffend. Nadeel aan Fairtrade City is dan weer dat het geen volwaardig pakket is. Rijdende treinen, tjirpende vogels, dynamische weersomstandigheden (en ga zo maar door) hadden Most Wanted heel wat sfeervoller kunnen maken.

Sensationele racer van hoogste niveau
Met de herleving van Most Wanted heeft Criterion zich definitief tot één van de meest vakkundige Need for Speed-ontwikkelaars gekroond. Fairtrade City is in combinatie met de sociale interactie het onbetwiste bewijs dat er een zekere toekomst is weggelegd voor free-roaming in racegames. Most Wanted brengt zoals vanouds fantastische over-de-top-actie met exotische sportwagens die de adrenaline door je lijf doen gieren. De game heeft zijn missers en mankementen, maar feit blijft dat er weinig betere en spectaculairdere racespellen op de markt verkrijgbaar zijn.