Harry Potter voor Kinect Review

Harry Potter is een held, een wereldberoemde held. De meesten van jullie zullen ongetwijfeld de boeken van Harry Potter gelezen hebben, en anders de films wel gezien, of gewoon allebei. Wellicht hebben jullie ook weleens Harry Potter games gespeeld. De afgelopen jaren zijn er veel verschenen, soms ook met Kinect ondersteuning. Over het algemeen waren die games teleurstellend, met of zonder Kinect. Ontwikkelaar Eurocom en uitgever Warner Bros. Interactive hebben het dit jaar echter opnieuw geprobeerd, met een Xbox 360 exclusive, die bovendien Kinect vereist.

Het verhaal in Harry Potter voor Kinect is in principe heel simpel, maar tegelijkertijd ongelofelijk slecht. Simpel, omdat de game eenvoudig uit alle zeven de jaren van Harry op Zweinstein een aantal segmenten pakt en zo krijg je een game waarin je in korte tijd Harry’s gehele loopbaan op Zweinstein naspeelt door de belangrijkste gebeurtenissen uit ieder jaar te spelen. Zo is het eerste wat je doet in jaar één, een toverstok uitzoeken bij Olivander. Het volgende segment dat je speelt is de trol verslaan die Hermelien bedreigt in het damestoilet. Dan krijg je je eerste les toverdranken, spreuken en bezweringen en even later sta je al tegenover Voldemort in de kamer van de Steen der Wijzen of speel je om de Gouden Snaar een potje Zwerkbal.

Voorkennis een must
Het is geweldig om deze game te spelen wanneer je een echte Potter fan bent en alle verhalen kent. Je wordt weer herinnerd aan al die geweldige gebeurtenissen van Harry, zonder de rest van het soms langdradige verhaal te hoeven lezen dan wel kijken. Harry Potter voor Kinect is een mooi geselecteerde samenvatting van Harry’s Zweinstein carrière, en nog eens interactief ook. De grote 'maar' in deze is natuurlijk de voorkennis die je nodig hebt om uit deze game voldoening te kunnen halen. Er wordt niets wat in de buurt komt van een verhaal verteld. Als je geen Harry Potter boeken of films kent, sta je nergens en snap je uiteraard ook niets van de gebeurtenissen die de revue passeren. Er is geen enkele vorm van contextuele uitleg rond de situatie die je dient te spelen.

Een waar genot
Dan komen we terug op het interactieve wat we al even noemden in de vorige paragraaf. Dat is natuurlijk het belangrijkste punt van de game: werkt de Kinect besturing of werkt die niet? Het maakt of breekt het spel. Daarover zullen we ook maar enige discussie vermijden: het werkt! Het is een verlichting om een Kinect game te spelen waarbij de besturing naar behoren werkt. Want eerlijk is eerlijk, er zijn meer Kinect exclusives waarbij er op het scherm hele andere bewegingen vertoond worden dan die jij aan het uitvoeren bent. Elke beweging die jij in de huiskamer maakt, wordt in Harry Potter voor Kinect vrijwel perfect weergegeven. Het enige minpunt is dat er soms een klein beetje vertraging optreedt. Voor het uitspreken van spreuken moet je niet alleen armgebaren maken, maar moet je bovendien de spreuk uitroepen. In het begin zal het je pas na drie keer roepen lukken omdat je je in het begin nog enigszins inhoudt, hopend dat je je niet heel erg voor paal hoeft te zetten. Maar deal with it, je moet echt schreeuwen, zoals het een ware Griffoendor betaamt.

Eenieder komt aan bod
Of een ware Perkamentus, want Harry is niet het enige personage waarmee je speelt. De eerste echte actievolle scène speel je namelijk al met Hermelien. Dat houdt in, de wilde zwaaien van de trol met zijn knuppel ontwijken. Het is fijn om Harry’s verhaal op Zweinstein ook eens van andere kanten te bekijken. In de boeken en films is Harry constant zelf de jongen in de spotlights. In de game leef je je ook eens in in Ron Wemel, om maar een voorbeeld te noemen. Baanbrekend is het niet, want voor de gameplay maakt het vrij weinig uit door wier ogen je kijkt, maar het gegeven alleen al dat je niet constant “Harry!” hoort wanneer je aan het spelen bent, maakt de game gelijk al een stuk minder monotoon.

Stoïcijnse taferelen in de strijd
Het is jammer dat deze eentonigheid toch enigszins aanwezig is doordat de gezichtsexpressies niet bepaald spetterend te noemen zijn. Puur grafisch ziet de game er heel mooi uit, dat moet gezegd, maar dat had ondersteund moeten worden door goede gezichtsuitdrukkingen. Nu lijken de personages zeven jaar lang zonder enige vorm van emotie maar een lesje toverdranken hier te volgen en een Dooddoenertje daar om te leggen. Een sfeerloze vlek op de game, zo zou je het kunnen omschrijven.

Geslaagde Pottergame
Harry Potter voor Kinect is al met al een meer dan geslaagde Kinect game op gebied van gameplay, wat uiteindelijk toch zeker het zwaarst weegt. Audiovisueel is de game mooi, maar zoals gezegd beperkt dit zich dus puur tot hoe het er statisch uitziet. Gezichten in de game kennen geen emoties en dat doet de sfeer geen goed. Met de opbouw van het verhaal heeft Eurocom een duidelijke keuze gemaakt. Ik citeer uit een eerdere alinea: “Harry Potter voor Kinect is een mooi geselecteerde samenvatting van Harry’s Zweinstein carrière, en nog eens interactief ook.” We kunnen moeilijk een negatief waardeoordeel hechten aan het ontbreken van context, omdat dit toch vooral een keuze van de ontwikkelaar is en geen gebrekkigheid die er niet had mogen zijn. Je kunt niet een verhaal van zeven dikke boeken in één game kwijt.