MotorStorm: Apocalypse Review

Een week geleden waren we allemaal geschokt nadat er in Japan een hevig aardbeving plaatsvond gevolg door een verwoestende tsunami. Zou je achter de nieuwsbeelden van alle rampspoed het teken van MotorStorm: Apocalypse zetten, dan zou je het zomaar kunnen verwarren met een reclamecampagne van Sony. Een beetje ongelukkig kwam deze week namelijk MotorStorm: Apocalypse uit waarin je deze ellende ook te zien krijgt, maar dan als entertainment.

Het is weer feest! Voor de derde keer vindt op de PlayStation 3 het MotorStorm Festival plaats en ook deze keer zijn wij erbij om verslag te doen van dit tweedaagse gebeuren. Dat verslaggeven doen we niet zomaar, we doen het maar liefst drie keer. Dat betekent dus drie keer meer feest, drie keer meer racen en drie keer meer genieten van de ondergang van de wereld. Tof! Of niet dan?

Drie verhaallijnen
Huh? Drie keer, waar is dat nou weer voor nodig? Nou dat komt omdat er drie heuse verhaallijnen in MotorStorm: Apocalypse zitten. Je speelt als drie verschillende spelers een ander verhaal dat zich steeds afspeelt tijdens het MotorStorm Festival. Je begint met de beginneling Mash, daarna speel je als de professional Tyler en als laatste is de MotorStorm veteraan Big Dog aan de beurt. De verhaallijnen stellen eigenlijk verschillende moeilijkheidsgraden voor, namelijk rookie, pro en veteraan, maar vertellen ook allemaal een ander verhaal. Pas na de voltooiing van de veteraan modus is het allesomvattende verhaal helemaal duidelijk.

Speciaal voor MotorStorm: Apocalypse worden de modderige jungles en stoffige vlaktes achter gelaten en wordt er geracet in een meer stedelijke setting. De game blijft echter wel een off-road racegame. Tijdens het festival vindt namelijk de apocalyps plaats en de hele stad zal schudden op haar grondvesten. De weg breekt open, bruggen storten in, gebouwen vallen om en dat is nog maar het begin. MotorStorm: Apocalypse neemt zijn titel erg serieus en je zult echt moeten vrezen voor je leven.

Veel (hetzelfde) spektakel
Dit zorgt voor interessant racespektakel. Een baan waarbij je over een brug rijdt, kan compleet veranderen wanneer door een aardbeving de brug instort. Een gebouw kan omvallen en zo een weg afsluiten. Een straat kan scheuren waardoor je plotseling in de onderliggende metrotunnel aan het racen bent. Het is allemaal erg spectaculair gedaan en het houdt de race ontzettend spannend. Je weet immers nooit wanneer een volgende ramp de stad treft.

Althans, de eerste keer dat je een parcours rijdt weet je dat niet. De rampen staan allemaal al vooraf gepland en wanneer je een race opnieuw opstart zul je precies hetzelfde te zien krijgen. Het heeft wel wat weg van Split/Second alleen heb je nu geen invloed op wanneer er iets gebeurt. Dat steeds hetzelfde gebeurt is bij de eerste twee verhaallijnen nog niet zo’n probleem, maar wanneer je als veteraan speelt en de races beduidend moeilijker worden zul je races vaker opnieuw opstarten en dan kijk je dus steeds tegen dezelfde rampen aan.

Aan de andere kant is het ook zeker geen straf om ernaar te kijken. De destructieve krachten van de natuur worden erg spectaculair weergegeven en dat zonder ook maar ergens last te hebben van framedrops. Let je echter meer op de details dan loopt de game grafisch een hele hoop achter. Kijk bijvoorbeeld naar de voertuigen en met name dan de crashes en ontploffingen. De manier van het uit elkaar vallen van een voertuig na een botsing is gewoon lachwekkend slecht en de bijbehorende ontploffing mist compleet het ‘wow-effect’ dat de instortende stad wel heeft.

Denderend geluid
Al kan de daadwerkelijke apocalyps in de game ook zo mooi lijken door het goede geluid. De aardbevingen schokken zo vanuit je beeldscherm door je speakers waardoor je zelf ook het liefst een helm op zou willen zetten. Als er een gebouw voor je neus neerklapt, schrik je op van de knal. Het crossen van de motors klinkt alsof alles vers gesmeerd is en ook kleinere details als het door een plas water rijden klinken als muziek in de oren. Alleen de ingesproken stemmen in de tussenfilmpjes klinken een beetje misplaatst, maar dat neem je er graag voor lief bij.

Heel veel speelplezier in multiplayer
Iets dat ook prima is verzorgd, is de multiplayer modus. Zowel online als offline kun je in splitscreen racen en dit is echt iets wat meer racegames zouden moeten hebben. Het online systeem steekt in elkaar als de multiplayer van Call of Duty. Je kunt punten verdienen en daarmee stijg je steeds een level. Wanneer je een bepaald level bereikt, speel je nieuwe perks vrij. Je kunt per race drie perks tegelijk gebruiken om je voertuig net dat beetje extra te geven. Denk hierbij aan langer kunnen boosten of sneller weer op de baan staan na een crash.

Het werkt allemaal erg goed en ook al vind je het maar een beetje leuk, dan zit je toch al gauw uren te spelen. De multiplayer zorgt dan ook voor het gros van het speelplezier. Met de volledige singleplayer ben je maar ongeveer zes uur zoet en dat is best weinig. Het is daarom maar goed dat de multiplayer zo verslavend is. Je zult vaker terug willen komen en dat zal ook wel moeten als je het hoogste level wilt bereiken in de multiplayer.

Niet helemaal in orde
Wil je echt het hoogste level bereiken dan zul je toch heel wat geduld moeten opbrengen. Niet alleen omdat het heel wat uurtjes gaat kosten, maar ook omdat de game soms behoorlijk het bloed onder je nagels vandaan kan halen. Zo registreert de game botsingen niet helemaal goed. Het ene moment knal je in volle vaart tegen een paal en kom je pardoes stil te staan, waardoor je jezelf handmatig moet resetten. Een ander moment schuur je een beetje tegen een muur en ontplof je spontaan. Dit kan erg frustrerend zijn omdat de eerste wijze beduidend langer duurt voor je weer verder kunt racen en bij de tweede wijze wil je gewoon doorrijden na zoiets onbenulligs.

Wat ook jammer is, zijn de banen in MotorStorm: Apocalypse. Deze zijn een stuk minder inspiratievol dan in eerdere delen. Er zijn uitzonderingen, zoals het level dat zich op de daken van wolkenkrabbers afspeelt, maar de meeste levels zitten maar simpel in elkaar. Waar in voorgaande delen verschillende routes zo hun eigen voor- en nadelen hadden merk je daar niets van terug in de banen van MotorStorm: Apocalypse. Ook de hoogteverschillen die in voorgaande delen geroemd werden zijn nauwelijks meer te vinden in deze game.

Toffe multiplayer doet het hem
Over het algemeen is MotorStorm: Apocalypse een game die vooral in de multiplayer scoort. Hier is de game ook werkelijk een feestje en daar blijf je graag meerder uurtjes in hangen. De singleplayer valt dan wat tegen en is aan de korte kant. De apocalyps die tijdens de game plaatsvindt, is erg spectaculair. Het geluid helpt hier flink aan mee. De graphics laten het dan weer afweten, vooral als je kijkt naar de details. Ook aan de game zelf is nog wel het een en ander mis. Maar als je de game vooral speelt om een feestje te bouwen in de multiplayer, dan ga je met MotorStorm: Apocalypse een leuke tijd tegemoet.