Matterfall Review - Chaotische maar toffe shooter

Ontwikkelaar Housemarque is een meester in het creëren van razendsnelle games waarbij je je ogen geen moment van het beeldscherm af kan halen. Het nieuwste telg, Matterfall, zet deze trend voort. Of de game in de voetsporen van titels als Outland, Nex Machina en Resogun weet te treden, lees je in de Matterfall Review.

Matterfall is een 20 euro kostende PlayStation 4 exclusive die je reflexen tot het uiterste zal testen. Althans, voor zolang de game duurt. De game is met een aardige hoeveelheid vaardigheden binnen 2 à 3 uur uit te spelen, waarna het echte werk pas begint. Het verbeteren van je eigen score door telkens snellere en betere manieren te vinden om door de levels heen te knallen.

Matterfall is opgebouwd uit drie hoofdstukken die elk uit drie levels en een bossfight bestaan. Gaande je weg naar het einde toe worden de platform capriolen exponentieel lastiger en de vijanden steeds sterker. Des te langer je niet geraakt bent, des te hoger een score multiplier wordt die bepaald hoeveel punten jij uiteindelijk binnen sleept. De score wordt vergaard door te overleven, burgers te redden, vijanden neer te knallen en collectables te verzamelen.

Het is duidelijk dat Housemarque ervan uit gaat dat spelers zich keer op keer willen verbeteren om de online scoreboards te veroveren. Ook al is dat het principe, is een prijskaartje van 20 euro aan de hoge kant voor drie uur aan unieke content. Toegegeven kan je een oneindig aantal keer het tegen jezelf en de wereld opnemen, maar na hoogstens twee playthroughs kent Matterfall geen verrassingen meer. De vraag waar de rest van de content is, komt dan al snel boven drijven.

Eenzelfde gedachte komt naar voren gedurende de uitwerking van het verhaal. In een pure sciencefiction setting speel je als Avalon Darrow, een soort van premiejager die de planeet moet redden van een kwaadaardig materiaal. Deze bouwstof kan zijn eigen beschermers en werkers in elkaar zetten die het leven van de oorspronkelijke bewoners verzieken. Matterfall hanteert hiermee een simpel en leuk concept dat in het straatje van alien verdelging valt, maar mist wel wat begeleiding.

De uitwerking van het verhaal weet eigenlijk nooit te overtuigen. De voice-over komt zowel in klank als tekst niet natuurlijk over en de verschillende locaties lijken willekeurig uit de lucht gegrepen. Enigszins voelt het alsof Housemarque het idee had dat het verhaal niet belangrijk is als je het speelt om de scores. Gelukkig weet Matterfall op andere elementen een betere uitkomst tevoorschijn te halen.

De gameplay is in theorie eenvoudig en in praktijk zeer vermakelijk. Met een pittige portie uitdaging spring, schiet en dash je jezelf door de zorgvuldig opgezette parcours. Het dashen wordt gebruikt om vijanden te verlammen, kogels te ontwijken en doet tevens dienst als extra sprong. Het fijne hieraan is, is dat er een korte tijd tussen dashes zit waardoor je snel moet beslissen wanneer je deze actie inzet.

Een ander overlevingsmiddel is je arsenaal. Gedurende het spel speel je nieuwe secundaire wapens en passieve bonussen vrij, mits je burgers bevrijdt. Met een simpele druk op de knop kan je op welk moment dan ook deze wapens of verbeteringen aan één van de D-pad toetsen hechten. Als resultaat kan er op elke situatie ingespeeld worden, wat ook wel nodig is vanwege de (veranderlijke) moeilijkheidsgraad van Matterfall.

De gameplay van Matterfall kent nog een aantal interessante bouwstenen. Zo heeft Darrow de beschikking over een speciale laser die platformen kan creëren en explosieven laat ontploffen. Bovendien zijn er zero-G sequenties waar je doorheen zweeft, opzoek naar de uitgang. De gameplay an sich steekt door deze aspecten stevig in elkaar, aangezien de verschillende acties in een rap tempo naadloos in elkaar over lopen.

Housemarque weet duidelijk zijn stempel te drukken op de chaotische gameplay, maar ook de futuristische setting ontkomt niet aan het watermerk. Matterfall hanteert een futuristische setting die je door een retro bril bekijkt. Hierbij is te denken aan een hoop duidelijke contouren, felle lichten en industriële omgevingen. De game weet zich hiermee te nestelen tussen andere producties zoals Resogun en Nex Machina, maar dan als platformer.

Esthetisch en grafisch gezien ziet het spel er zeer fraai uit. Wanneer er tientallen vijanden tegelijk aanwezig zijn die elk een kogelregen op je afschieten, is Matterfall op zijn best en tamelijk indrukwekkend. Zie tussen al deze chaos maar eens je score vermenigvuldiger vast te houden.

Helaas is het doorploegen van de levels niet altijd even prettig door een aantal kleine foutjes. Alhoewel de niet te veranderen besturing in principe eenvoudig is, voelt het onwennig. De schouderknoppen worden gebruikt om te springen en dashen, maar zijn niet de meest voor de hand liggende toetsen voor deze acties. Het zal met name bij de langere sessies en zenuwslopende momenten voorkomen dat de knoppen door elkaar heen gehaald worden.

De besturing is naast onwennig ook niet altijd even precies. Het dashen kan, met name in combinatie met de beweeglijkheid van Darrow, lomp overkomen. Bovendien vind je her en der wat kleine bugs en zijn de vijanden, inclusief bazen, niet bepaald bijzonder.

Matterfall is over het algemeen een goede game die onmiskenbaar de geboden van de ontwikkelaar in stand houdt. Het spel ziet er keurig uit en laat je de gehele tijd op het puntje van je stoel zitten. Toch blijft het gevoel aanwezig dat er meer in deze Housemarque game gezeten had kunnen hebben.

Mede dankzij de besturing en het uitblijven van verrassingen, krijg je niet gelijk de neiging steeds opnieuw te spelen voor een betere persoonlijke score. Dat is enigszins kwalijk voor een score-attack game die maar 2 à 3 uur unieke gameplay kent voor 20 euro. Desalniettemin zijn het tijdens je eerste playthrough een paar fijne uren.