Marvel’s Spider-Man 2 Review - Zijn twee Spideys beter dan één?

Als er één ontwikkelaar is binnen PlayStation Studios die een bloemetje verdiend, zijn het wel de mensen die bij Insomniac Games werken. Sinds de lancering van de PlayStation 5 heeft de studio al twee grote exclusieve games voor de console ontwikkeld. Met Marvel’s Spider-Man 2 voor de PS5 komt daar een derde bij. Weet de nieuwe open-world game met Peter Parker en Miles Morales indruk te maken?

Dat is de vraag die velen hebben, want na twee games in dezelfde speeltuin (ondanks een andere laag verf) zou je je kunnen voorstellen dat het rondslingeren wat gaat vervelen. Insomniac Games heeft daarom de speelwereld twee keer zo groot gemaakt. Naast Manhattan zijn ook de twee wijken Queens en Brooklyn toegevoegd om te verkennen.

Als Peter en Miles doe je dat dan ook geregeld, want je kunt naadloos wisselen tussen spinachtige helden. Tijdens het verhaal wordt hier veelvoudig gebruik van gemaakt, waardoor het tempo lekker hoog is. Peters beste vriend van vroeger, Harry Osborn, keert na een mysterieuze afwezigheid namelijk terug, waardoor het leven van de originele Spider-Man compleet op zijn kop komt te staan.

Dat gelijktijdig een compleet nieuwe bedreiging naar New York trekt in de vorm van Kraven en zijn zogeheten Hunters om de stad te gebruiken als jachtgebied op superschurken helpt niet mee. Aan de Spider-Men om daar een stokje voor te steken, terwijl ze ondertussen ook nog altijd strijden met problemen op persoonlijk vlak.

Het zorgt voor een meeslepend superheldenverhaal dat goed in de smaak valt, al doet de verzadiging van het genre in film, tv en nu ook games wel afvragen of de impact nog altijd zo groot is. Dat zal voor iedereen verschillend zijn. Voor ondergetekende pakte het in ieder geval goed uit, ondanks dat sommige elementen wellicht wat gehaast aanvoelen.

Een Spider-Man-game is niets zonder zijn open wereld en die is groter dan ooit in het nieuwe deel, dankzij de toevoegingen van Queens en Brooklyn. Het zijn prachtige gebieden, net als Manhattan, waar je dankzij de nieuwe Web Wings nu ook doorheen kunt zweven. Het momentum dat je opbouwt door te wisselen tussen slingeren en zweven is heerlijk terwijl je door de nieuwe gebieden vliegt, die overigens rijkelijk gevuld zijn met zijmissies.

Al die extra’s kun je onderverdelen in verzamelvoorwerpen of bijvoorbeeld verhalen met andere bekende, wat kleinere schurken. Ook zijn er weer kampen met slechteriken om te verslaan en de traditionele zijmissies waarbij je normale burgers van dienst bent. Laatstgenoemde missies kregen vijf jaar geleden best wat kritiek doordat deze qua kwaliteit enorm uiteenliepen.

Dat is nu deels nog het geval. Zo wordt voor sommige zijmissies met doodnormale burgers slim voortgeborduurd op de eerdere games, terwijl andere taken nog steeds een beetje als opvulling aanvoelen. Laatstgenoemde is dan ook direct één van de elementen waarbij duidelijk is dat Insomniac misschien wat beter had kunnen luisteren naar de eerdere kritieken.

Zo wordt de gameplay als Spider-Man onderbroken voor missies als Mary Jane en dat haalt je, net als in Spider-Man (2018) soms best uit de flow. Wel is de implementatie van Peters vriendin een stukje beter, dankzij wat diepgang in het verhaal dat haar personage beter verweeft met wat er allemaal gebeurt in New York. Toch voelt het soms wat ongeloofwaardig wanneer de razende reporter zich ineens wil mengen in gevechten tussen superhelden, zoals ze deed in de 2018-titel.

Het zijn deze kleine flaws die we hier en daar voor lief nemen in het avontuur dat je, mits je alles uit de game haalt, zo’n 25 uur zoet houdt. Als het aankomt op het technische gedeelte is de game namelijk ontzettend indrukwekkend. Zo draait de game erg sterk in zowel de Fidelity- als Performance-modus. De modi zijn als volgt, waarbij ondergetekende het meest genoot van de 60FPS-modus:

Toch is de game op technisch vlak het meest indrukwekkend tijdens bepaalde missies waarbij optimaal geprofiteerd wordt van de SSD, zoals Ratchet & Clank: Rift Apart dat twee jaar geleden ook deed. De nieuwe Web Wings, waarmee je door de lucht kunt zweven om sneller door de stad te reizen, zijn hier ook een voorbeeld van. Soms ga je zo ongelofelijk snel door de wereld dat het opvallend is hoe snel de omliggende gebieden inladen en nog steeds grandioos ogen.

Ook bij het fast travel-systeem wordt dit duidelijk. Ieder punt van de kaart kun je namelijk selecteren om naar toe te reizen, waarna je er binnen een tel bent. Het is simpelweg een nieuwe standaard voor snel reizen.

In veel opzichten is Marvel’s Spider-Man 2 een evolutie van de games die hiervoor kwamen. Zo worden ideeën verder uitgewerkt die in de 2018- en 2020-game werden geïmplementeerd. Hoe abilities werken in het nieuwe avontuur, is hier een goed voorbeeld van.

Miles en Peter kunnen beiden vier vaardigheden gebruiken, waarbij jij kunt kiezen welke je in de roulatie hebt. Op die manier heb je meer vrijheid in het kiezen van je eigen vechtstijl. Het zorgt ervoor dat het vechten in Marvel’s Spider-Man 2 geen rechtstreekse kopie is uit de eerdere games.

Dat Insomniac er niet voor kiest om spelers volledige vrijheid te geven, is een slimme keuze. Miles’ Venom Punch kan bijvoorbeeld niet gelijktijdig in de roulatie zijn als sommige nieuwe aanvallen die geïntroduceerd worden. Het zorgt ervoor dat je moet nadenken over de specifieke speelstijl die bij je past zonder dat je té veel knoppencombinaties moet leren om aanvallen uit te voeren.

Geleidelijk aan krijgen de Spider-Men steeds meer vaardigheden die telkens leuker zijn om te gebruiken dan de vorige. Welke het allemaal zijn, zullen we niet weggeven, maar het gebruiken van de Symbiote Suit is in ieder geval net zo leuk als de gameplay trailers deden vermoeden. Misschien zelfs nog wel een stukje leuker.

Die evolutie in de gameplay wordt ook doorgetrokken in de kostuums van de twee Spider-Men. Miles en Peter hebben een legio aan nieuwe pakken om uit te kiezen, de ene nog toffer dan de andere. Maar ook hier zit een nieuw element.

Ieder pak heeft namelijk vier varianten om uit te kiezen. Zo heeft Peter’s Advanced Suit uit de originele 2018-game nu vier edities, ieder met een andere set kleuren. Het maakt de keuze om als stijlvolle superspin rond te slingeren door New York alleen maar groter. Van keuzestress is af en toe dan ook zeker sprake, maar dat is slechts een luxeprobleem.

Een leuke extra komt in de vorm van het aanpassen van de visuele stijl van de game. Waar je in Spider-Man (2018) het speciale geanimeerde pak had, dat een compleet andere animatiestijl meebracht, kiest Insomniac er in dit deel voor om deze vrij te spelen varianten in het menu te stoppen. Op die manier kan je het speciale effect dus toepassen op alle suits in de game, waardoor het nog meer als een stripboek aanvoelt.

Onderaan de streep is Marvel’s Spider-Man 2 een geweldige game waar spelers flink wat uren plezier aan kunnen beleven. Rondslingeren als Spider-Man is nog altijd een genot en de toevoeging van de Web Wings maakt de beleving eigenlijk alleen maar beter. Ook de manier waarop je op meer natuurlijke wijze alle zijmissies, verzamelobjecten en andere extra’s tegenkomt, zijn een mooie verbetering.

Helaas wordt dat niet in alle facetten doorgetrokken, zoals de onnodige onderbrekingen die hier en daar nog aanwezig zijn. Gelukkig zie je het redelijk snel door de vingers dankzij het spectaculaire verhaal, de geweldige personages, nieuwe krachten en stortvloed aan nieuwe pakken (en pakvarianten). Ook mag de technische kwaliteit van de titel niet onderschat worden met voorop de baanbrekende manier van fast travel.